de lekkerste film van het jaar

Afgelopen week hebben we in filmtheater Fraterhuis in Zwolle de film 'Le Pot-Au-Feu' gezien. Een bijzonder sfeervolle film over liefde en een overvloed aan lekker eten en drinken rond 1885, met kasteelheer, levensgenieter en fijnproever Dodin-Bouffant (Benoit Magimel, Parijs 1974) en zijn chefkok Eugénie (Juliette Binoche, Parijs 1964). Samen maken ze al 20 jaar gerechten waar het water je van uit de mond loopt. Maar niet alleen eten vinden ze lekker, na al die jaren zijn ze ook elkaar meer dan leuk gaan vinden. Een stap verder is trouwen, maar Eugenie wil haar vrijheid behouden. Dodin doet echter alle mogelijke moeite om haar van gedachte te doen veranderen, en gaat een keer in zijn eentje voor haar koken. Want gaat liefde sowieso ook niet door de maag? 

We hebben genoten van 'Le Pot-Au-Feu', de lekkerste film van het jaar, en dat 135 minuten lang. Van beide hoofdrolspelers en de overvloed aan lekker eten en drinken, allemaal sfeervol gefilmd in het nostalgische decor van een 19e eeuwse moestuin en (kasteel)keuken.

Niks nieuws onder de zon!

Onlangs heb ik 'Beschaafden in het land der barbaren' gelezen van Joseph Roth (1894-1939). Joseph Roth was naast schrijver van beroemde romans als 'Radetzkymars' en 'Hotel Savoy' ook een rusteloze journalist die in het interbellum, een tijd waarin het net als nu gistte van spanningen en conflicten tussen staten en binnen landen, als een razende reporter door Europa trok. Hij woonde graag in hotels, en dat stuurde zijn pen. Hij zocht in al zijn Europese verblijfplaatsen verdieping in de politieke turbulentie van die dagen en het effect daarvan op gewone mensen. In 'Beschaafden in het land der barbaren' zijn die reisreportages gebundeld, mooi vertaald door Els Snick (1966). Opvallend vond ik de actualiteit van zijn verhalen van bijna 100 jaar geleden. Niks nieuws onder de zon! 

Roth heeft in zijn korte bestaan op dit ondermaanse heel wat afgeschreven. Terwijl het in zijn privéleven allesbehalve op rolletjes liep. Zijn leven werd vanaf 1928 overschaduwd door de schizofrenie van zijn jonge vrouw Friederike Roth-Reichler (1900-1940), die later zou worden vermoord door de nazi's. Zelf stierf Roth arm en berooid in Parijs aan de gevolgen van alcoholisme.

Heerenleed+ in Harlingen.

Harlingen is welkom aan Zee las ik ergens. Het is de zeehavenstad van Friesland, een magneet voor liefhebbers van wind en water. Een stad met levendige binnenhavens en culturele highlights, een stad voor een memorabel verblijf! 

Onlangs hebben we daar in het kader van het 40 jarig bestaan van ons geliefde Heerenleedclubje inderdaad een memorabel weekend gehad. Een Heerenleed+ eigenlijk, want onze eega's waren deze keer ook van de partij, en dat is sowieso memorabel. Maar een beleving van een Harlingen in winterslaap is ook memorabel. Niks levendige binnenhavens en culturele highlights, wel rust en stilte rond de binnenhavens en aardig wat gesloten café 's. De deken van rust en stilte viel eigenlijk al over ons heen tijdens onze aankomst en installatie in hotel 't Heerenlogement aan het Franekereind. Donker, koud, niemand aanwezig! Het was echter besproken, er lagen daarom wel sleutels en instructies over hoe te handelen. Eenmaal geïnstalleerd, zijn we met z'n allen het stadje ingetrokken, en werden we in de Voorstraat in Grandcafé de Reus getrakteerd op drank en gebak door de jarige André. De rest van de avond hebben we heel genoeglijk doorgebracht in het even verderop gelegen Eetcafé Nooitgedagt aan de Grote Bredeplaats. Maar aan alles komt een eind, uiteindelijk waren we voor onze nachtrust even na middernacht terug in 't Heerenlogement. 

De andere morgen zaten we met z'n allen rond een uur of halftien alweer aan een mooi gedekte ontbijttafel. Er was zowaar iemand van de bediening komen opdagen. Ze vertelde ons en passant dat wij de laatste gasten waren voor hun winterstop. Na ons vertrek ging de deur voorlopig voor een poosje op slot. Hoe de sfeer in dit jaargetij op een vroege zondagochtend in Harlingen is, kan je je na het hiervoor gestelde denk ik wel een beetje voorstellen. Grand Café Zeezicht voor een afsluitende kop koffie zat in elk geval dicht. Maar in de Poffertjeskraam op het Havenplein konden we gelukkig wel terecht. Zo konden we ons unieke Heerenleed+ weekendje in het mooie en verstilde Harlingen toch enigszins sfeervol afsluiten. En André, nog bedankt voor de organisatie!

Cantiamo, kerstconcert 2023.

Het kerstconcert van kleinkoor Cantiamo m.m.v. Trio Desima (muziek & poëzie) ging ze l.l. vrijdag 15 december o.l.v. vaste dirigent Hetty van Beek weer goed af. Waarbij de akoestiek en de sfeervolle ambiance in het rk kerkje aan de Brinkstraat in Putten de muzikaliteit ook nog eens naar een hoger niveau tilt. Prachtig! Jammer dat Hetty van Beek per 1 januari a.s. het koor na 11 jaar gaat verlaten. Maar ja, zo gaan de dingen nou eenmaal. Hopelijk heeft Cantiamo snel weer een nieuwe goede dirigent op de bok staan. Ben benieuwd!

de beste wensen

Misschien minder spannend dan een kaartje per post, maar evengoed welgemeend!

Stoont als een garnaal.

In de Waddenzee las ik in de krant, zijn garnalen tegenwoordig stoned van medicijnresten die daar door ons toedoen uiteindelijk in terecht komen. Dat kan natuurlijk niet, daar moeten we zeker wat aan gaan doen. Aan de andere kant zongen Van Kooten en De Bie een halve eeuw geleden al een liedje over garnalen die stoned waren, je zou dus kunnen zeggen dat de garnaaltjes zo langzamerhand wel wat gewend moeten zijn!

Stoont als een garnaal 

Wij zijn zo stoont als een garnaal Stoont als een garnaal Neem nog maar een haal Want stoont als een garnaal Zijn we allemaal 

Toon Jansen en zijn bruid Die moesten er eens uit Ze waren niet zo hip Toch namen zij een trip Een charter naar Marrokko Dat was medio maart En wat er gister staat Op hun eerste ansichtkaart 

Wij zijn zo stoont als een garnaal Stoont als een garnaal Neem nog maar een haal Want stoont als een garnaal Zijn we allemaal 

De bakker van de hoek Doet hasjish in z'n koek Pa nam een pondje mee Als koekje bij de thee We hadden net bezoek Dat kwam om half twee En zit nou door die koek Nog steeds op de WC 

Wij zijn zo stoont als een garnaal Stoont als een garnaal Neem nog maar een haal Want stoont als een garnaal Zijn we allemaal 

Op het feestje van oom Piet Was hele goeie weed Dus na de tweede stick Kreeg iedereen een kick Maar opoe van de Kamp Die wilde higher zijn Zij klom toen in de lamp En zong daar dit refrein 

Wij zijn zo stoont als een garnaal Stoont als een garnaal Neem nog maar een haal Want stoont als een garnaal Zijn we allemaal 

Wij zijn zo stoont als een garnaal Stoont als een garnaal Neem nog maar een haal Want stoont als een garnaal Zijn we allemaal 

Wij zijn zo stoont als een garnaal Stoont als een garnaal Neem nog maar een haal Want stoont als een garnaal Zijn we allemaal

Martin Monnickendam

In het Noord-Veluws Museum in het vanouds bekende kunstenaarsdorp Nunspeet, zijn we bij een nieuwe tentoonstelling doorgaans wel van de partij. In het kleine en overzichtelijk museumpje hebben we al menig expositie gezien van schilders die in het verleden in de inspirerende omgeving van Nunspeet hun sporen hebben nagelaten. Werken van bijvoorbeeld Jan van Vuuren, Edzard Koning, Willem Steelink, Arthur Briët, Ben Viegers, Jos Lussenburg, Frans Huysmans en Chris ten Bruggen Kate hebben we daar in het nabije verleden al eens bekeken. 

Afgelopen zondagmiddag hebben we schilderijen van Martin Monnickendam (1874-1943) gezien. Een Amsterdamse schilder die hier een goeie eeuw geleden met zijn gezin enkele zomers heeft doorgebracht. Hij heeft in die tijd in zeer expressief kleurgebruik prachtige zandverstuivingen vastgelegd op het doek, maar vooral ook boerengezinnen thuis en op het land, kerkgangers, portretten, noem maar op. Buiten was het somber en regenachtig, zo genoten we binnen des temeer van de uitbundige impressionistische schilderijen en tekeningen van Martin Monnickendam.

Wolken maken?

Jacob van Ruisdael (1628-1682) schilderde in zijn tijd prachtige landschappen en zeegezichten met mooie wolkenluchten. In de Volkskrant stond gisteren een foto van zo'n schilderij t.w. 'Gezicht op Haarlem uit het noordwesten' uit ca. 1670. Een prachtig schilderij dat de klimaatwetenschappers Sandrine Bony (1968), Bjorn Stevens (1966) en Pier Siebesma uit resp. Frankrijk, Duitsland en Nederland hadden uitgekozen als voorpagina op hun gezamelijk geschreven wetenschappelijk handboek over o.m. wolkenkunde. 

De vraag is: Zullen wolken de klimaatopwarming versnellen of remmem? Dat is volgens Bartjens één van de grotere onzekerheden in de klimaatontwikkeling. Een lang en interessant verhaal over wolken en opwarming van interviewer Maarten Keulemans (wetenschapsredacteur bij de Volkskrant) volgt. Dat tenslotte besluit met de gedachte om de natuur mogelijk een handje te helpen, door zelf wolken te maken die het zonlicht kunnen weerkaatsen. Maar dat lijkt de wetenschappers om een aantal redenen een verkeerde oplossing. De belangrijkste is dat als ze ooit om een of andere reden weer zouden ophouden de temperatuur te controleren, het klimaat versneld zou opwarmen. En dat zou pas echt een ramp zijn. En trouwens, wie zou de eigenaar zijn van dergelijke acties, m.a.w wie bepaald welke wereldtemperatuur de juiste is? 

Ik ben leek op het gebied van meteorologie, maar gevoelsmatig lijkt mij dit een goeie conclusie. En zeer waarschijnlijk zijn er nog wel meer reden, om het maken van wolken aan de natuur over te laten!

Verkenner

Verkenner, informateur en formateur zijn volgens Bartjens de drie belangrijkste functies tijdens een kabinetsformatie. Maar volgens mij is er nog een vierde belangrijke functie, namelijk een Verkenner vóór een Verkenner!

snelle coq au vin

't Was zaterdagavond met onze vrienden uit Putten weer gezellig rond de keukentafel, wijntje erbij en ouwehoeren over van alles en nogwat. Deze keer stond er een grote pan 'coq au vin' op tafel. Een van oudsher boerengerecht uit Frankrijk, waarin het taaie maar smakelijke vlees van een uitgerangeerde bejaarde haan uren lang in rode wijn en allerlei andere ingrediënten word gestoofd om het mals te krijgen. Echter bij gebrek aan een ouwe taaie haan had ik deze keer maar malse kippendijen genomen. Een 'snelle coq au vin' dus, dat scheelde me een hoop werk en het was net zo lekker!

klaar voor de winter

Zo, het blad is eraf, de maan kan weer door de bomen schijnen, en het winterbed voor de egeltjes is gedekt!

muzikaal weekendje

Vrijdagavond Rhythm & Soul op een feestje in Amsterdam met 'The Stubbs' in het Polanentheater in de Spaarndammerbuurt. Zaterdagavond Requiem & Vespers van W.A. Mozart in Harderwijk met COV Noord-West Veluwe, Accademia Amsterdam en solisten Kristen Witmer (sopraan), Marie Anne Jacobs (alt), Jasper Dijkstra (tenor) en Michiel Meijer (bas) in de Grote Kerk onder algehele leiding van dirigent Jurriaan Grootes. Twee muzikaal totaal verschillende genres, allebei prachtig!

The Middle of Nowhere

 

Over enkele weken gaan we bij leven en welzijn in 'tHeerenlogement in Harlingen ons 40 jarige heerenleedvermaak vieren. Ik zie er naar uit, ook al is er sinds ons laatste herenleed (Zie in mijn blogarchief 'Herenleed in Ankeveen' d.d. 30-9-'23) veel gebeurd. Dat er over die 40 jaar Herenleed veel te vertellen is staat buiten kijf. Toen ik het één en ander de revue eens liet passeren kwam ik bovenstaand filmpje tegen. We reden met z'n viertjes in mijn auto ergens tussen Philipburn en Corbridge in het grensgebied van Schotland/Engeland, zeg maar gerust in 'The Middle of Nowhere'. We hadden kennelijk niet de meest gebruikelijke route gekozen. Boeren weggetjes en keer op keer moest André uitstappen om een hek te openen zodat we door konden, waarbij we een paar keer ook nog een beekje moesten oversteken. Het was even lachen toen Eric een keer de herenleedwaardige suggestie deed, om maar vast aan de overkant te parkeren, vóórdat André het hek achter ons weer gesloten had en weer hoog en droog naast ons zat.

Herfstvakantie 2023.

20 t/m 27-10'23: Een in veel opzichten nat maar gezellig weekje in Vaals.

27-10 t/m 03-11'23: En in Voorthuizen van hetzelfde laken een pak!

de 27e zondag p.m.

De 27e zondag Post Meridiem begonnen we j.l. zondagmiddag als gewoonlijk met koffie/thee en gebak. En wel in de sfeervolle ambiance van Grand Café BANKA op de Markt, in het hart van het historische Hanzestadje Hattem, dat tevens ons stamstadje is. 

Goedgemutst bezochten we vervolgens het 'Voerman Stadsmuseum Hattem'. Behalve de vaste collectie met werken van Jan Voerman sr en jr, Jo Koster en vele anderen, hebben we daar de expositie 'De IJssel, slagader van De Hanze' gezien van tekenaar, schilder, illustrator en publicist Jan Baggen. Het museum haakt met deze expositie in op het Hanzejaar 2023. Prachtig in woord en beeld geportretteerde IJssellandschappen en Hanzesteden als Kampen, Zwolle, Hattem, Deventer, Zutphen en Doesburg.

Na al dit moois waren we toe aan een drankje en een hapje. Maar daarvoor moesten we wel eerst naar Kampen rijden, waar zus J het één en ander aan lekkers had klaar gemaakt en onder de kurk had staan. Liet iedereen zich het aperitief met allerlei lekkere hapjes al goed smaken, de superlatieven die de heerlijke stoofschotel Boeuf bourguignon met alles wat daarbij kwam kijken ten deel viel, waren overweldigend, en terecht! 

Rond een uur of negen namen we afscheid van elkaar. Het was weer een prachtige en zeer goed door zus J verzorgde zondag p.m. met de broers en zussen. Tot over 3 à 4 maanden maar weer, maar dan bij leven en welzijn waarschijnlijk in Hoogeveen.

Meegaan met de tijd.

Dit komische olieverf op paneel van Marius van Dokkum vind ik een rake typering van de realiteit. Meegaan met de tijd is vooral snel gaan! En dat doen we massaal van jong tot oud is mijn ervaring.

Een korte wandeling.

   

   Een korte maar verrassend mooie wandeling over een karrespoor

   tussen de Zuiderzeestraatweg en de Beekweg. Heerlijk die verstilde

   herfstsfeer op de vroege ochtend. Ergens langs het pad een oude

   Pipowagen die je kennelijk kan huren. Een eindje verderop een

   stukje boomstamkunst, iemand heeft zich hier lekker uitgeleefd op 

   een dikke boomstronk. Hier en daar piekte het coulissen-landschap 

   feeëriek tussen de bomen door. En langs de Beekweg een oud gammel

   ogend hekwerk, maar dat was schijn. Het was degelijk en met mooie

   rvs bouten in elkaar gezet. Ja, ja, we hebben alles goed bekeken tijdens

   dit korte heen en weer wandelingetje!  

   

Art of Africa

Portretten van zelfbewustzijn in de tentoonstelling 'Africa Supernova' in Kunsthal KAdE in Amersfoort. 

Het ontdekken van de kunstwerken uit veel verschillende Afrikaanse landen is middels de collectie van Carla en Pieter Schulting een grote verrassing. De titel van de tentoonstelling weerspiegelt hoe de kunst van het Afrikaanse continent de afgelopen jaren stormenderhand de kunstwereld heeft veroverd, als in een explosie!

Herenleed in Ankeveen.

Lachen hoor, Herenleed pur sang! Maar ’t was onlangs met de mannetjes weer gezellig in Bistro de Molen.

om de keukentafel

Het was zaterdagavond rond de keukentafel bij A en H in Putten weer bijzonder gezellig! Zes vrienden die al sinds heugenis met elkaar bij toerbeurten lekker eten, drinken en over van alles en nogwat ouwehoeren. Dat houden we erin, zeggen we vaak tegen elkaar. Daarom bij leven en welzijn tot over twee maandjes maar weer, maar dan in Harderwijk!

Een zonnig dagje Rhijnauwen.

De omgeving van Theehuis Rhijnauwen in Bunnik biedt allerlei mogelijkheden, stond op de uitnodiging: wandelen, kanoën, fietsen, een bezoek aan fort of museum en weet ik allemaal niet wat nog meer. Maar we zaten afgelopen zaterdag zo lekker in de theetuin dat we niet veel verder gekomen zijn, ik althans niet. Maar een aantal familieleden hebben zich tot hun eigen genoegen nog wel een uurtje met één of ander balspel weten te vermaken op de speelweide. Een activiteit die Iris de bokaal opleverde en haar de organisatie van de volgende familiedag over een jaar bezorgde. Het één en ander heeft de pret van de achterblijvers totaal niet kunnen drukken. Die hadden immers lekker achter een heerlijke versnapering in het zonnetje genoten van de mooie omgeving en de ontspannen sfeer in de theetuin. Zo kan een familiedag dus zijn, niets moet, alles mag! Het was in alle opzichten een prachtige dag, waarachter aan het eind van de middag in het theehuis een gezellige punt werd gezet middels een gezamenlijke pannenkoekenmaaltijd.

Assen, Ootmarsum, whatever...

Als je veel Van Goghs wil zien, moet je uiteraard naar het Van Gogh Museum in A'dam. Maar deze keer konden we ook goed in het Drents Museum in Assen terecht. In de tentoonstelling 'Op reis met Vincent - Van Gogh in Drenthe' hebben we veel van Van Goghs activiteiten gezien rondom zijn drie maandelijks verblijf in Drenthe, zo'n 140 jaar geleden. Een vruchtbare periode voor hem, want hij wist achteraf gezien goed waar hij met zijn kunstenaarschap heen wilde. In Drenthe heeft hij zogezegd een belangrijke basis gelegd voor zijn latere werk! 

De unieke tentoonstelling 'Menyala - De buitengewone geschiedenis van de Molukkers in Drenthe' was van een geheel andere orde. Daarin werd door zeven jonge Molukkers met roots in Drenthe, samen met het Drents Museum vanuit verschillende perspectieven naar de Molukse geschiedenis gekeken, en naar bijzondere verhalen en voorwerpen uit die gemeenschap. Een bijzondere tentoonstelling waarin veel verhalen voor het eerst publiekelijk aan het licht kwamen!

In het relaxe en schilderachtige Twentse Ootmarsum, dat we de andere dag bezochten, hebben we ons enige tijd op een zonnig terrasje aan het Kerkplein opgehouden. Gewoon een beetje eten, drinken en naar mensen en het marktgebeuren kijken. Vervolgens hebben we, alvorens weer huiswaarts te keren door het mooie glooiende coulisselandschap, tijdens onze wandeling door Ootmarsum toch ook nog even de in Westfaalse romanogotiek gebouwde Simon en Judaskerk uit de 13e eeuw bekeken.

Feestmaal voor vlinders en zweefvliegen.

De Struikklimop of Hedera Helix Arborescens staat in bloei. De Conifeer is van top tot teen door haar overwoekerd, maar dat is niet erg. In tegendeel, het gonst van de insecten die er op afkomen. Allerlei soorten zweefvliegen en vlinders, vooral de prachtige Atalanta's en Dagpauwogen trekken de aandacht. De wildgroei van brandnetel, braam, weegbree, paardebloem, zuring en allerlei ander z.g. onkruid in onze tuin is zeer geliefd onder de insecten, en daar ben ik blij om!

Hibiscus

Toen we onlangs voor in de tuin een Hibiscus kregen van de kinderen, schoot mij spontaan de passage Hibiscus, Hibiscus in het mooie lied 'Arm Den Haag' uit 1975 te binnen, prachtig gezongen door Wieteke van Dort (Soerabaja, 1943) in haar rol van Tante Lien, met tekst van Willem Wilmink (1936-2003) en muziek van Harry Bannink (1929-1999). De tekst van het hele lied (gezongen in het Nederlands met een Indisch accent) refereert aan de gevoelens van verdriet en heimwee die veel Indische Nederlanders ervoeren na de onafhankelijkheid van Indonesië (door de betrokkenen vaak het verlies van Indië genoemd). Veel Indische Nederlanders voelden zich ontheemd en beroofd van hun moederland. Velen van hen kwamen terecht in Den Haag, dat hierdoor de bijnaam Weduwe van Indië verwierf.

Songtekst Arm Den Haag: 

Arm Den Haag, dat is toch erg, dat jij maar niet vergeten kan De klank van krontjong en van gamelan In het Indisch restaurant gonst het gesprek van alle kant: Tempo doeloe, tempo doeloe in dat verre, verre land 

Refrain:

Ach kassian, het is voorbij Kassian, het is voorbij Den Haag, Den Haag, de weduwe van Indië ben jij 

We kunnen hier heus wel Indisch eten thuis klaarmaken Sambal goreng telor, lontong, tahoe pedis Alleen, de buren hebben het niet zo graag En we kunnen hier ook heus wel tropische planten kopen Zoals bijvoorbeeld kembang sepatoe Dat noemen ze hier hibiscus, hibiscus! En allerlei varens: canna's, gerbera's, orchideeën Maar het staat hier in de huiskamer toch heel anders Dan daar in de vrije natuur, ja Trouwens, ze gaan allemaal dood bij de kachel

 

Refrain:

Ach kassian, het is voorbij Kassian, het is voorbij Den Haag, Den Haag, de weduwe van Indië ben jij 

En weet u, ik heb thuis zo'n groot schilderij hangen. Dat verbeeldt natuurlijk Indië, ja Adoe, beeldig, beeldig Mooie groene sawa's, Klapperbomen Links een karbouw met zo'n kleine katjong op z'n rug, ja En rechts een pahman met zeven van die leuke kleine bebeks achter zich aan Maar weet u, het schilderij, het krijgt hier geen licht genoeg Weet u wat nog meer Meneer Le Clerque-Zubli hij komt ook nooit meer langs 

Refrain:

Ach kassian, het is voorbij Kassian, het is voorbij Den Haag, Den Haag, de weduwe van Indië ben jij. 

Cricket in Great Yarmouth

Wat een heerlijk spel is cricket, las ik onlangs in de krant. Een ingekort fragment uit The Diaries of Kenneth Tynan, de Engelse toneelcriticus die leefde van 1927 tot 1980. Hij had het over het groene veld, de grauwe wolken, de in wit gehulde, dravende en duikende gedaanten, de agressieve klap van het leer, het lauw opklaterende applaus en het geduld waarmee het spel wordt gespeeld. 

De door Kenneth Tynan geschetste sfeer deed mij denken aan die keer toen ik jaren geleden samen met mijn oudste dochter, zoon en toenmalige schoonzoon met de Felis Onca IV aan de kade in Great Yarmouth lag. Tijdens een wandeling stond ik een poosje stil bij een groen veldje waarop door voornamelijk ouderen cricket werd gespeeld. Ik snapte geen bal van de spelregels, maar het geduld en de rust van zowel spelers als toeschouwers vond ik opvallend.

F1, Dutch Grand Prix Zandvoort

Ben benieuwd!

Wilde roos

De prachtige rode roos op een dikke stekelige scheut in onze tuin behoort er eigenlijk niet te zijn. De wilde scheut had bij de wortels allang gesnoeid of weggetrokken moeten zijn. Echter in onze wilde tuin laten we veel de natuurlijke gang gaan. Het gevolg is dat deze aanvankelijk edele roos uiteindelijk overwoekerd zal worden door wilde scheuten. De eerste is er dus al, prachtig toch!

Een gezellig vaartochtje.

We moesten er even een eindje voor rijden voor we in Grou waren, maar dan heb je ook wat. Een gezellig vaartochtje in de Stormer door Nationaal Park 'De Alde Feanen', één van de mooiste moerasgebieden van Noordwest-Europa. En eenmaal weer thuis op het terras bij W en S een heerlijk slaatje met parelcouscous, sjalotjes, tomaten, avocado's, limoenen, pompoenpitten, veldsla, feta, honing en nog veel meer lekkers!

Grou, de vroege kampioen!

Het skûtsje van Grou is afgelopen woensdag in de Lemster Baai met overmacht al kampioen geworden van de SKS 2023. Alvast gefeliciteerd! Met 5 dagzeges op rij en nog maar twee wedstrijden te gaan, is de voorsprong van Grou zo groot geworden, dat niemand er meer voorbij kan. Ongelooflijk, maar tegen het einde van de wedstrijd in de Lemster Baai had Grou een voorsprong van meer dan een kilometer op de nummer twee van deze dag, skûtsje de Súdwesthoek uit Stavoren. Douwe Visser, de schipper van skûtsje Grou, wordt al de Max Verstappen van het skûtsjesilen genoemd. Maar hij deed het uiteraard niet alleen, goed materiaal en een super op elkaar ingespeeld team dat niet of nauwelijks fouten maakte, was natuurlijk debet aan deze eclatante overwinning!

Jive

Zeilboot Jive is woensdag j.l. 9/8 in Grou afgeleverd door HMS uit Zeewolde. ( Jive is een energieke en vrolijke dans op jazzmuziek of rock-'n-roll, waarbij de knieën veel worden opgetild en de heupen een grote rol spelen. Deze dans is de snelste onder de Latin stijlen!) Jive, een aardige en toepasselijke naam lijkt mij voor een snelle zeiler als deze fraaie Centaur Class!

Een klein weekje Grou.

Klein weekje in Grou gezeten op eiland 'De Burd' dat onderdeel is van Nationaal Park 'De Alde Feanen'. We hebben in dat kleine weekje veel regen op ons dak gehad, van buitenaktiviteiten als wandelen, fietsen of zeilen kwam niet veel terecht. Een prachtig fietstochtje over de z.g. Pontjesroute naar Earnewâld en weer terug, dat was het, maar ook toen hadden we de paraplu toch nog een aantal keren nodig. We hadden echter vanuit ons mooie plekje aan de waterkant goed zicht op Grou, het Prinses Margietkanaal en het Pikmeer en dat was fantastisch. Rust, maar ook veel reuring en dynamiek tegen de achtergrond van het dorpscentrum van Grou met zijn markante kerktoren. En bij de buren, praktisch vlak voor onze neus, waren ze het Skûtsje van Heerenveen zeilklaar aan het maken voor de SKS wedstrijd die zaterdag 5/8 op het Pikmeer van start ging. 

(Jammer genoeg zijn ze tijdens de eerste race, die al na een uur door de wedstrijdleiding werd afgelast vanwege het slechte weer, omgeslagen. Het Skûtsje van Grou kwam desalniettemin als winnaar uit de bus.) 

Al met al hebben we een prachtig weekje gehad waarin we vooral veel hebben gelezen!

Brand aan boord!

In de nacht van dinsdag op woensdag is er brand uitgebroken op de Fremantle Highway, een auto-vrachtschip van 200 meter lang en 32 meter breed, dat op zo'n 30 kilometer ten noorden van Ameland voer. Daarbij viel een dode en raakten andere bemanningsleden zwaargewond. Het schip schijnt ca. 3800 auto's te vervoeren. De brand op de Fremantle Highway, die onder Panamese vlag vaart en onderweg was van Bremerhaven in Duitsland naar Port Said in Egypte en Singapore, kan volgens Bartjens nog wel dagen of zelfs weken duren. 

De laatste berichten zijn, dat de intensiteit van de brand op de Fremantle Highway, die momenteel redelijk stabiel in het Noordzeegebied boven Terschelling ligt, iets is afgenomen. Er wordt ernstig nagedacht wat er verder moet gebeuren met het schip, want een milieuramp ligt immer op de loer. De milieuramp in het Waddengebied van begin 2019 met de MSC Zoe, een containerschip van 395 meter lang en 59 meter breed, die maar liefst 342 volgeladen containers verloor, ligt nog vers in het geheugen. Sterker nog, ze vinden er nog tot op de dag van heden hinder van op de waddeneilanden!

Gelukkig kon de uitgebrande 'Fremantle Highway' na dagen op zee uiteindelijk zonder verdere problemen de Eemshaven worden binnengesleept. 

bootaccessoires

Karabijnhaken, zeilblokken, schootklemmen, wantspanners, klembeugels, schootogen, sluitingen, schuim-reddingsvesten, lifeline's, harnasgordels, zeilpakken, petjes etc. Het is alweer ruim tien jaar geleden dat we de boot hebben verkocht. Een boot verkoop je leeg, dus alle losse bootaccessoires en (reserve) onderdelen moesten eruit. En dat was een behoorlijke kast vol na dertig jaar varen. Veel waardevolle spullen, maar nu ik na ruim tien jaar inmiddels wel zo goed als zeker weet dat er geen andere boot meer komt, wil ik er vanaf!

om de keukentafel

Samen om de keukentafel, schalen vol eten, flessen die rondgaan, verhalen, grappen en zielenroerselen die worden gedeeld, daar worden we blij van! Zes vrienden, die elkaar al zo'n halve eeuw kennen. Gisteren was het weer zover, deze keer bij R en H. Al immer doen we dat eens in de paar maanden bij toerbeurten met veel plezier. Ik verheug mij nu al op de volgende keer bij A en H in Putten.

Wolkenluchten

Een fietstocht dicht langs het Veluwemeer, van Harderwijk naar Elburg v.v. over het fietspad dwars door de weilanden van het oude land, is sowieso al een mooie belevenis. Maar het zwerk boven dit weidse landschap spande gisteren met haar majestueuze wolken wel de kroon. Prachtig! Al van jongs af aan kijk ik elke dag wel even naar de wolken. En dat is er door mijn lange zeilperiode niet minder op geworden. Wolken vertellen immers het verhaal over het weer. Niet alleen over hoe het weer nu is, maar ook over hoe het geweest is, en over wat er gaat komen. Een verhaal dus over verleden, heden en toekomst!

Veurbie De Bult'n.

De stoomtram was al in 1931 uit Wezep vertrokken, dus ver voor mijn tijd, maar verder komt de plattegrond naar mijn beleving aardig overeen met de werkelijkheid van de midden jaren vijftig. 

Achter De Bulten in Wezep lagen de weilanden, die ze de Broeklanden noemden. Een uitgestrekt gebied met veel sloten en weteringen t.b.v. een goede waterhuishouding. In het voorjaar en de zomer dwaalden we daar in de midden jaren vijftig vaak rond, op zoek naar eieren (toen nog niet zo omstreden als nu) of om stekelbaarsjes te vangen. En in de winter (ik heb daar ook schaatsen geleerd) maakte ik daar met vriendjes voor onze begrippen lange schaatstochten over al die sloten. Een prachtig gebied, waaraan in 1960 behoorlijk afbreuk werd gedaan door de komst van de A28. Overigens had ik toen inmiddels wel meerdere bezigheden, in zekere zin zat mijn speeltijd in de Broeklanden er toen wel op zal ik maar zeggen.

Startschoten 'Antropoceen'

Van 1946 tot 1958 voerden de VS meer dan twintig bovengrondse kernproeven uit bij de Bikini-eilanden in de Stille Oceaan. De radioactieve fall out daarvan is over de hele wereld terug te vinden in aardlagen. Sommige aardwetenschappen willen die gebruiken om het begin van het Antropoceen als geologisch tijdvak te dateren. 

Recent gelezen in het Leidsch Dagblad:

Een groep internationale wetenschappers zegt bewijs te hebben gevonden dat het 'Antropoceen', het geologische tijdperk van de mensen, is begonnen. De onderzoekers van de Anthropocene Working Group (AWG) beschouwen 1950 als het startpunt van het tijdvak waarin veranderingen van het klimaat en de ecologie op aarde voornamelijk worden gedreven door menselijke activiteit. 

De wetenschappers hebben wereldwijd bodemonderzoek gedaan, maar zagen in een Canadees meer het sterkste bewijs voor de start van het Antropoceen, wat is afgeleid van het Oudgriekse woord anthropos: mens. In het sediment van Lake Crawford, bij Toronto, is plutonium aangetroffen. Dat zou komen van testen met wapens uit de jaren vijftig. Volgens de AWG nam in die periode ook het gebruik van fossiele brandstoffen enorm toe en veranderde het landgebruik door bijvoorbeeld kunstmest. Dat zou allemaal terug te zien zijn in de geologie van de laatste zeventig jaar. 

De geschiedenis van onze planeet is opgedeeld in geologische tijdvakken. Officieel zitten we nog in het Holoceen, omdat het Antropoceen niet is erkend door de International Commission on Stratigraphy (ICS). Het Holoceen duurt nu 11.700 jaar, sinds het einde van de laatste ijstijd. De periodes daarvoor duurden allemaal miljoenen jaren. 

De wetenschappers willen hun bewijs aanbieden aan het ICS zodat het Antropoceen een officieel tijdvak wordt. Volgens de AWG is er zoveel veranderd in onze bodem, maar ook in bijvoorbeeld de biodiversiteit, dat we nu absoluut niet meer leven in het Holoceen. Hun onderzoekers zien 1950 als het beginpunt, andere wetenschappers wijzen ook weleens de industriële revolutie van de achttiende en negentiende eeuw aan als geologisch keerpunt.

Oud-Loosdrecht II

In de tentoonstelling 'Liefde voor kleur' in museum Singer Laren, zagen we de belevingswereld van het moderne leven uit het begin van de 20ste eeuw door de ogen van Nederlandse en Belgische kunstenaars uit die tijd. Prachtig, al die uitingen van gevoel en vrijheid in de kleurrijke werken van o.m. Sluijters, van Dongen, van Rees, Mondriaan, Gestel, Paerels, Smeers en Nibbrig. 

Renvooi collage.

1. Zeilboten bij Scheveningen 1915. (Willem Paerels, 1878-1962.) 

2. Fletcher Hotel Loosdrecht-Amsterdam. 

3. Strandgenoegens, tussen 1910 en 1930. (Frans Smeers, 1873-1960.) 

4. Kasteel-Museum Sypesteyn. (Gebouwd tussen 1902 en 1927.) 

5. Aperitief op het balkon. 

6. Zuiderzee, Vlieland 1902. (Ferdinand Hart Nibbrig, 1866-1915.) 

7. Café Restaurant 'de Eendracht' Abcoude.

Terug in onze tijd waanden we ons in het hotel op het balkonnetje, met uitzicht op de Loosdrechtse Plassen, even als God in Frankrijk. Lekker verstild sfeertje zo tegen de avond, praktisch windstil, enkele zeilbootjes gleden nog langzaam voorbij, opweg naar de haven. Silhouetten op de horizon, wat een idylle! Maar ineens werd de rust toch nog even wreed verstoord, een speedboot met een waterskiër op sleeptouw trok luid brullend voorbij. Ach ja natuurlijk, ieder zijn lol!

's Anderendaags zijn we na het ontbijt begonnen met een bezoek aan kasteel-museum Sypesteyn aan de Nieuw-Loosdrechtsedijk in Loosdrecht. De wandeling door de tuin, een oase van groen en rust met veel zeldzame bomen en heesters, ooit aangelegd naar de ontwerpideeën van Henri van Sypesteyn (1857-1937) was een verademing. Zo zou je eigenlijk elke dag moeten beginnen. Daarentegen waren we met de daarop volgende excursie door het kasteel, onder begeleiding van een gids snel klaar. Halverwege de tour zijn we afgehaakt, we hadden het wel gezien, verder tekst en uitleg kon ons niet langer boeien.

Over de smalle en schilderachtige dijkjes door het mooie plassengebied, zijn we via Breukeleveen en Breukelen naar Loenen aan de Vecht gereden voor een pitstop met een hapje en drankje, waarna we uiteindelijk bij zoon E in Amsterdam Zuid/Oost aankwamen toen de vijf al in het uur zat. 

En om te vieren dat de propedeutische fase van kleinzoon M erop zat, werden we tot onze verrassing ook nog op een etentje getrakteerd bij Cafë Restaurant 'de Eendracht' in Abcoude. En dat was heel gezellig, een zwoele avond buiten, met z'n zevenen aan een lange tafel!

Oud-Loosdrecht

We kregen van E onlangs tot onze verrassing een boeking aangeboden in een hotel met een eigen jachthaven aan de Oud Loosdrechtsedijk in Loosdrecht. Van oudsher kennen we het gebied aan de dijk als watersporter, kanoën, roeien, zeilen, zwemmen, alles hebben we daar wel gedaan. De eerste keer dat ik daar samen met J was is toevallig precies 60 jaar geleden! Zeg maar in de prehistorie, toen onze relatie nog pril was. Het zag er daar toen nog wel anders uit. De naoorlogse ontwikkeling van de Loosdrechtse plassen als recreatiegebied was toen weliswaar ingezet, maar was uiteraard nog lang niet wat het nu is. Het is niet anders, maar of het er allemaal beter op geworden is durf ik te betwijfelen. Desalniettemin zijn we blij met het mooie aanbod van E, en zullen we ons aan de dijk weer best vermaken!

de mooie Achterhoek

Wat mij doorgaans in het bijzonder opvalt in de Achterhoek, is de rust en harmonie tussen dorp en landschap. Vergeleken met grote delen in midden en west Nederland een verademing. Neem bijvoorbeeld het karakter van een plaats als Vorden of Aalten. De harmonie tussen dorp en landschap is anno 2023 nog aardig intact, ondanks een bloeiende middenstand en industrie die zich daar volgens Bartjens al sinds begin vorige eeuw heeft ontwikkeld. Ons fietsrondje rond Vorden (8 kastelentocht) gaf een aardige kijk op het één en ander! 

De andere dag zouden we een rondje Aalten fietsen. Maar toen we 's morgens wakker werden regende het. Vette pech, we gaan niet in de regen fietsen. We pikken onderweg naar huis wel een museumpje o.i.d. in Zutphen of Deventer. Echter ook daar is het niet van gekomen. We troosten ons maar met de gedachte dat we in Aalten bij Stegers op de Markt lekker gegeten hebben en vóór het naar bed gaan, samen met Marco, de eigenaar van de B&B, en Alida nog een goed glas wijn hebben gedronken. 

ps

Ons verblijf in B&B de Wilhelminaschool in praktisch het centrum van het mooie Aalten is ons prima bevallen, en zeker voor herhaling vatbaar. De sfeer in het tot de verbeelding sprekende gebouw uit ca. 1935 is aangenaam ontspannen. We hebben genoten van de gastvrijheid, en van een gezellig aperitief op het buitenterras. Maar ook van een heerlijk ontbijt 's morgens en van praktische zaken als een lekker bed, een prima doucheruimte, vrije parkeerruimte op eigen terrein, en een eigen sleutel voor entree en slaapkamer. Als gezegd: Voor herhaling vatbaar!