Herfsttraditie

Traditiegetrouw trekken we er in de herfst om de twee jaar met de hele familie een weekje tussenuit. Een gewoonte die in 1976, toen nog min of meer onbewust, is ontstaan in een paar huisjes aan het grensriviertje de Our in Gemünd (Dtsl.) met een vrij overzichtelijk groepje van totaal zestien personen, zie foto.

Wat mij betreft is het nog steeds een overzichtelijk groepje. Maar het aantal deelnemers, in leeftijd variërend van twee tot achtentachtig jaar, telde 35 jaar naar dato op een gegeven moment éénenveertig personen, terwijl het er zelfs ook nog vier meer hadden kunnen zijn, ware het niet dat die het tot hun spijt voor deze keer hebben moeten laten afweten vanwege verplichtingen elders. Voor de hele groep t.w. moeder/grootmoeder/overgrootmoeder of grandmama zoals ik haar soms noem, zussen, schoonzussen, broers, zwagers, kinderen, kleinkinderen, neven, nichten, achterkleinkinderen, aanhang en ook nog twee honden, hadden C en G in totaal tien huisjes gehuurd bij Sunparks 'Ardennen' aan de Rue de la Grotte in Vielsalm. Een prachtig park op een heuvel, al had grandmama soms wel wat moeite met het sterk geaccidenteerde terrein, maar met een helpende arm om d'r heen kwam ze toch overal waar ze zijn wilde.

Ondanks het feit dat niet iedereen de hele week kon blijven, de één kon alleen maar een lang weekend, de ander moest eerder naar huis vanwege studie en een tentamen, en weer een ander vanwege werk, was het een herfstvakantie als vanouds. Het weer werkte in alle opzichten ook mee, dus konden we onze energie vooral ook buiten kwijt. Lange wandelingen voor de één, fietsen, golven, zwemmen of paintballen voor de ander, barbequen en lekker eten met z'n allen. Een autorit in de nabije omgeving of gewoon lekker in de zon voor het huisje zitten ouwehoeren. En 's avonds hier en daar een drankje en een hapje bij de open haard.

De Ardennen, eigenlijk dicht bij huis, krap drie uurtjes rijden, maar wat een prachtig gebied. Vielsalm ligt in het hart van de echte Ardennen op een hoogte van ongeveer 420 meter las ik, en wordt aan de noordzijde begrensd door de Hautes Fagnes die met een maximale hoogte van 694 meter tevens het hoogste punt van België vormen. In dit gebied zal ook de bron wel liggen van een aantal riviertjes in de Ardennen. Vielsalm ligt op een kleine heuvel boven het schilderachtige dal van het riviertje de Glain of Salm. We hebben er heerlijke wandelingen gemaakt, al waren ze soms wel net even aan de lange kant, maar dat kon toch het plezier niet drukken.

De week is omgevlogen, voor het goed tot me doordrongen was, had ik m'n koffers gepakt en reed ik alweer huiswaarts. Jammer, maar toch, ook dat was weer goed!

de bijtjes

In m 'n stukje 'Colony' van 25 november 2009 ging het niet goed met de honingbij. De raadselachtige aandoening Colony Collapse Disorder (CCD) maakte alom veel slachtoffers onder de bijtjes. Maar als ik nu de berichtgeving mag geloven, heeft de geheimzinnige verdwijnziekte onder de honingbij nooit bestaan. Althans tot die conclusie kwamen de wetenschappers van het maandblad NWT Natuurwetenschap & Techniek. De ziekte was en is misschien nog wel vooral een opstapeling van pechfactoren. Parasieten, bestrijdingsmiddelen en het simpele feit dat er minder imkers zijn en er onder de imkers minder vakkennis is zou de verklaring zijn. Het zou tevens de verklaring zijn waarom CCD per land zo verschillend heeft uitgepakt.

Heeft uitgepakt, want veel hoor ik er niet meer over. De wetenschappers zijn het er inmiddels over eens dat de hoge sterfte van bijenvolken geen mysterieuze oorzaak heeft, en dat veeleer bekende factoren een rol spelen. Gelukkig maar, dan weet de imker mag ik aannemen in iedergeval wat hem of haar te doen staat! Onlangs las ik in de krant dat er tegenwoordig uit pure liefhebberij in de grote steden zoveel wordt geïmkerd. Prachtig, een mooie hobby weet ik uit ervaring, maar of al die nieuwbakken imkers daar, met één bijenkastje op hun daktuintje, weten wat ze in dit verband te doen staat, waag ik te betwijfelen.

Het verhaal over de gewilde carnicabij, wat ik las in het Waddenmagazine is trouwens ook bijzonder voor de bijenteelt. Door import van vreemde rassen werden de Nederlandse bijenvolken steeds agressiever. Maar in Schiermonnikoog wordt daar nu wat aan gedaan, het eiland fungeert namelijk als broedplaats van de zachtaardige carnicabij! De Waddeneilanden zijn van groot belang voor de Nederlandse bijenteelt. De geïsoleerde ligging van de eilanden maakt het mogelijk raszuivere bijenvolken te houden. Op Schiermonnikoog ligt in de duinen de bijenstal van de Stichting Station voor Carnicateelt. Deze ondersoort van de inheemse zwarte bij is zeer gewild bij imkers. De koninginnen van deze zachtaardige bij vinden medio julie gretig aftrek. Samen met zes werksters in een doosje, worden de bevruchte koninginnen met geboortekaartje en al aan de imkers in heel Nederland afgeleverd. Een bijzondere handel!

allegaartje

Van alles wat op een mooie zonnige zaterdag in oktober. In het kader van het Veluwse kunstenfestival 'Overstekend Wild' een optreden van het Puttense Kleinkoor Vol-luid met J bij Verhoog Muziek in Nijkerk, de bezichtiging van de net geopende 'Houtwalgarage' in Harderwijk, zowel in de constructieve vormgeving als in de logistieke sfeer absoluut één van de mooiere ondergrondse parkeergarages die ik tot nog toe gezien heb, en een verrassende verjaardagsreceptie in de eeuwenoude 'Franse School' in Hattem, van en met mensen die ik lange tijd niet gezien had of zelfs nog nooit had gezien.

Alleen wel jammer dat ik te laat was voor het eerste optreden van Kleinkoor Vol-luid. En bij nadere bestudering van het programma, kwam ik er achter dat ik vanwege afspraken elders de overige optredens die dag ook niet zou kunnen meemaken. Goed gedaan jochie, ben je voor pietsnot naar Nijkerk gekomen, dat had je thuis toch wel eens even wat beter moeten bekijken!

Eenmaal terug in Harderwijk had ik nog een beetje tijd over om de nieuwe parkeergarage te gaan bekijken. De officiële opening vrijdagmiddag was ik door omstandigheden jammergenoeg misgelopen, vandaar. Wat een beleving! In een vloeiende beweging nam ik moeiteloos de ca. 20 meter hoogteverschil in m'n autootje via de kurkentrekkerachtige rijbaanconstructie naar beneden en weer terug. Prachtig, ruim zicht, ruime draaicirkel, ruime vakken en nergens kolommen, en zonlicht dat middels de enorme dome doorsijpeld tot op de bodem van de cirkel, en de daar gemetselde restanten van de eeuwen oude stadsmuur. Een aanwinst voor Harderwijk die er zijn mag!

En toen moest ik me ineens toch nog weer haasten om op de afgesproken tijd in Wezep te zijn. Maar dat lukte, de eventuele bon zie ik later wel of niet. M of grandmama zoals ik haar in mijn verhaaltjes wel eens noem, stond mij, haar privé chauffeur voor deze dag, beneden in de hal al op te wachten. Mooi, loopwagentje achter in en rijden met die handel. Klokslag half drie waren we in het mooie stadje Hattem (zie ook m'n stukje Hattem van 21 mei 2009), en maakten we onze opwachting in de 'Franse School', gelijk met een paar tantes die ik in geen jaren had gezien. Oom K 80 en tante G 76, een mooi paar apart! Hun kinderen, mijn neven en nichten kende ik nog wel, maar hun kleinkinderen, waarvan minstens de helft vanwege studie e.d. allang de deur weer uit is, had ik nog nooit gezien. Ja zei oom K toen hij merkte dat me dat enigszins verraste, glunderend nippend aan z'n borreltje met z'n zwakke rikketik, geniet van het leven jongen, want het leven raast en glipt door je vingers heen, wees alert. Een oom naar m'n hart!

C+B Grolloo

In 'Blues in Purmerend', mijn stukje van zondag 8 mei j.l. schreef ik nog n.a.v. een prachtig concert dat ik had meegemaakt in Purmerend, dat Cuby + Blizzards springlevend was. Toen ik j.l. 26 september hoorde dat Harry Muskee op 70 jarige leeftijd aan kanker was overleden, was ik toevallig de laatste hoofdstukken van 'De Missie' aan het lezen, zijn in 2003 door Jeroen Wielaert geschreven biografie.

Wel heel bizar allemaal, Cuby ineens dood! Ik wist eerlijk gezegd helemaal niet dat hij zo ziek was. Begin mei was hij nog springlevend, en wist hij ons en de rest van de zaal met zijn band tot aan de kleine uurtjes nog in opperste vervoering te brengen. Zo zie je maar, het kan verkeren, alhoewel ik gisteren in Grolloo wel hoorde dat hij na 11 juni j.l. één dag dus na zijn 70 ste verjaardag, niet meer heeft opgetreden.



Het op 1 juni j.l. geopende C+B museum in Grolloo, is gevestigd in het oude boerderijtje aan de Voorstreek, waar Harry 'Cuby' Muskee vanaf 1965 tot 1971 heeft gewoond en gerepeteerd met zijn band The Blizzards. De band die buiten hemzelf in de loop der jaren heel wat muzikanten heeft gekend, waaronder Herman Brood en slagwerker Hans Waterman, bestond in de begin periode uit Eelco Gelling (gitaar), Herman Deinum (bas), Helmig van der Vegt (piano) en Hans Lafaille (drums).

Behalve blues ademt het museumpje de sfeer van weleer, en brengt je terug in de jaren 60. Het gedateerde meubilair, de potkachel, de bedsteden, een jukebox, veel oude foto's, knipsels, nota's, muziekinstrumenten, boeken, posters, geluidsopname's, video's en nog veel meer. De vele fans hebben hier dan ook een waardig afscheid kunnen nemen van de opgebaarde Harry 'Cuby' Muskee. Wel mooi trouwens dat onze bluesicoon de opening van zijn museum nog heeft kunnen meemaken!

postzegelmuziek

'Golden Earring - Back Home' heet de tentoonstelling van de oudste nog bestaande rockband van Nederland in het Haags Historisch Museum, die daar nog tot eind februari 2012 te zien is. De in Den Haag op 2 september 1961 door George Kooymans en Rinus Gerritsen opgerichte rockband bestaat 50 jaar. Een mijlpaal die niet alleen maar met een expositie in het museum wordt gevierd. Nee, ze hebben vandaag ook nog een innovatieve postzegel aangeboden gekregen van PostNL, met daarop de wereldwijde hit 'Radar Love' van de plaat Moontan uit 1973, hun internationaal succesvolste muziekalbum. Als je de postzegel scant met een speciale app op je mobiele telefoon, hoor je echt 'Radar Love', de hit van weleer!

Het lijkt mij niet terecht, om de zestigers Barry Hay (1948) leadzang/gitaar, George Kooymans (1948) gitaar/zang, Rinus Gerritsen (1946) basgitaar en Cesar Zuiderwijk (1948) drums, oud te noemen. Maar het geeft me toch te denken als je met je muziek bij leven en welzijn al in een museum en op een postzegel te zien en te horen bent. Dat krijgen volgens mij maar verrekte weinig muzikanten voor elkaar!

Klaverbank

'Klaverbank in beweging' las ik gistermorgen in de Volkskrant. Alleen wel een beweging, begrijp ik, die zich voornamelijk nog afspeeld in de discussies tussen wetenschappers, beleidsmakers, natuurorganisaties en vissers. Twistpunt is m.n. de afmeting van het gebied in de Noordzee, dat ze voor de natuur willen reserveren. Natuurorganisaties hebben uiteraard heel andere belangen dan bijvoorbeeld de visserijsector, en dat botst nogal.

De 'Cleaver Bank' zoals het gebied op ca. 54º10'N en 3º30'E staat aangegeven op zeekaart nr. 2182B van de Engelse Hydrografische Dienst (UKHO), is op het Nederlandse deel van het Continentale Plat ongeveer half zo groot als de provincie Utrecht. Het wordt aan de noordzijde begrenst door de ondiepe Doggersbank en aan de zuidzijde door de scheepvaartroute naar havensteden als Hamburg en Bremerhaven.

De Klaverbank is een grindbank op 30 tot 50 meter onder het zeeoppervlak waar ook grote stenen, zand en schelpen voorkomen. Door dit gevarieerde substraat is de verscheidenheid in het bodemleven groot. Een tropisch ogende omgeving is er ontstaan, met kleurrijke zeeanjelieren en anemonen. Er komt zelfs lederkoraal voor de z.g. dodemansduim. Dwars door de Klaverbank loopt de Botney Cut, een diepe trog, waar o.a. ook kreeften leven. Het hele jaar door komen er veel zeevogels, waaronder grote jagers en zeekoeten, en zeezoogdieren als de dwergvinvis op de vele vissen af.

Nederlands deel Continentaal Plat (NCP) met een totaal oppervlak van ca. 60.000 km2 is het grootste ecosysteem van Nederland.

Behalve door de rijke fauna, voornamelijk onder water, heb ik, toen we opweg naar Lerwick er met de 'Swing' dwars overheen zeilden, gemerkt dat de Klaverbank aan de oppervlakte vooral goed te traceren is door het verschil in golfslag met de ondiepere Doggersbank. Dat de Klaverbank in de drukke Noordzee is aangewezen als een z.g. Natura 2000 gebied, is positief. Nu moeten ze het alleen nog over de afmeting eens zien te worden. Wat mij betreft, zou gezien de druk van economische belangen in de overvolle Noordzee, die zich uit middels vele boorplatformen, gas- en olieleidingen, bekabelingen, scheepvaartbewegingen en de visserij met o.a. sleepnetten, het aangewezen gebied niet groot genoeg kunnen zijn. Het oorspronkelijke plan om 1100 km2 te reserveren is sowieso al een druppel op een gloeiende plaat, maar de ca. 500 km2 die overblijft als de visserijsector zijn zin krijgt is zelfs dat nog niet!

windstreken I

Mijn laatste stukje over het Scheepvaartmuseum aan het Kattenburgerplein in Amsterdam dateert van 6 januari 2007. Vier jaar en bijna negen maanden geleden waren we er samen met Thijs en Mink voor het laatst. Een paar dagen later toen, om precies te zijn 8 januari 2007 zou het museum vanwege verbouwingswerkzaamheden voor ca. 2,5 jaar dicht gaan. De heropening was j.l. zaterdagavond 1 oktober met koningin Beatrix als eregast, die daar in haar eigen Lemsteraak 'De Groene Draeck' naar toe was komen varen. Het heeft dus even wat langer geduurd dan 2,5 jaar, maar wat ik er zo van gezien en gelezen heb op internet en in de krant, is het allemaal zeer de moeite waard geweest. Ik ga er beslist op korte termijn naar toe!



Het meest spectaculaire onderdeel van de hele renovatie is volgens mij ongetwijfeld de glazen overkapping van de binnenplaats, naar een ontwerp van de Belgische architect Laurent Ney (Thionville, Frankrijk 1964). Het middelpunt van de enorme glasoverkapping van 34 bij 34 meter heeft de vorm van een kompasroos, waarbij de krachtlijnen tevens de 32 windstreken markeren (11,25º per streek). Prachtig detail natuurlijk voor een scheepvaartmuseum, en dan die slagschaduwen op de gevels van de binnenplaats, te gek! En waar de krachtlijnen elkaar kruisen branden 's avonds lichtjes als een heldere sterrenhemel op zee!

Saillant gegeven is dat de glazen overkapping er uiteindelijk door het college van B & W van Amsterdam is doorgedrukt. De gemeentelijke dienst Monumentenzorg was namelijk tegen, evenals de stedelijke Welstandscommissie. Alleen de Rijksdienst Monumentenzorg stond aan de zijde van B & W. Een prima besluit van B & W lijkt mij, gewoon eens een keer het advies van die betweterige welstandscommissies naast je neer leggen. Chapeau, temeer omdat de nieuwe overkapping aan de buitenkant niet zichtbaar is, en zodoende het silhouet van het gebouw totaal niet aantast.

Buiten de glaskap om zijn er nog veel meer nieuwe noviteiten te zien in het gerenoveerde museum las ik. Bijvoorbeeld de speciaal nieuw ontwikkelde geluidsabsorberende vloer in de overkapte binnenplaats, die aan diverse zeer specifieke eisen en voorwaarden voldoen moest. Maar zoals gezegd, we gaan het gauw eens een keer van nabij bekijken, en daar verheug ik me nu al op!

Ginkgo Biloba

Weer universiteit in Harderwijk, las ik in het Kontakt van woensdag 28 september j.l. Precies tweehonderd jaar nadat ze in 1811 haar deuren sloot. Voorlopig nog zonder studenten, opleidingen en gebouwen, maar wel met de pretentie dat Harderwijk de plaats wordt waar wetenschap en samenleving bij elkaar komen, bijvoorbeeld middels lezingen her en der. De eerste Gelderse Academielezing zal zijn op zondagmiddag 9 oktober a.s. In de Catharinakapel zal de lexicoloog emeritus hoogleraar prof. dr. Piet van Sterkenburg de spits afbijten door o.m. het verschijnsel 'roddelen' te ontleden aan de hand van historische voorbeelden. En waarom roddelen mensen eigenlijk, zijn er grenzen of is roddelen een onmisbaar elixer dat ons communicatief samenbindt? Sterkenburg schijnt zich ook al vele jaren te verdiepen in Vlaamse en Nederlandse vloeken en verwensingen. Het lijkt me een interessante middag worden daar in de Catharinakapel!

Van de diverse organisaties achter de heroprichting van de Gelderse Academie, viel mij het herendispuut Ginkgo Biloba het meest op. Een Harderwijks herendispuut, ongetwijfeld genoemd naar de Ginkgo Biloba, die hier in de Hortus Botanicus aan de Academiestraat ergens tussen 1750 en 1800 mogelijk door Linnaeus zelf nog is geplant. De Ginkgo Biloba is een oerboom, een heilige boom die oorspronkelijk uit Japan en China komt. De boom is een symbool van eenheid en van tegenstellingen, door sommigen gezien als symbool van onveranderlijkheid, hoop, liefde, toverkracht, tijdloosheid en een lang leven.

Vele kunstenaars hebben zich laten inspireren door de esthetische charme van de Ginkgo Biloba. In de architectuur, vooral uit de Jugendstil (Art Nouveau) periode zijn vele voorbeelden bekend met Ginkgo motieven.

En Goethe (1749-1832) de Duitse filosoof en dichter schreef in 1815 een gedicht genaamd Ginkgo Biloba aan zijn geliefde dat ging als volgt:

Zie dit kleinood in mijn gaarde:
boomblad uit de oriënt,
siert met zijn geheime waarde,
ingewijden welbekend.

Leeft het als een enkel wezen,
innerlijk in twee gedeeld?
Of vormt juist het uitgelezen
tweetal één herkenbaar beeld?

Langzaam rijpende ideeën
werpen op die vragen licht.
Voel je niet dat ik in tweeën
eenling ben in mijn gedicht?

vertaling: Matthias Rozemond.

Herendispuut 'Ginkgo Biloba' uit Harderwijk, heeft zich destijds met haar naamkeuze ongetwijfeld laten inspireren door de spiritualiteit en magische krachten die aan de boom worden toegeschreven. En waarom ook niet, zeer vele generaties voor de onze, hebben zich laten inspireren door de unieke uitstraling van deze oerboom. Dat valt niet te negeren.

Let op, Harderwijk gaat met haar Gelderse Academie mooie tijden beleven. De activiteiten van een herendispuut, trouwens van een damesdispuut ook, moet je niet onderschatten. Ook al zijn ze, zoals welke dispuut of studentenvereniging dan ook, doorgaans wel te porren voor een feestje, van primair belang blijft het nut van netwerken!