Over donkere nachten.

Afgelopen nacht was de z.g. 'Nacht van de Nacht', een jaarlijks evenement georganiseerd door de Natuur- en Milieufederaties, een samenwerkingsdverband van particuliere natuur- en milieuorganisaties op provinciaal niveau in Naderland. Of de afgelopen nacht volgens de bedoeling, donkerder is geweest dan alle voorgaande nachten dit jaar kan ik niet zeggen, want ik lag te slapen. Maar de organisaties hebben er volgens Bartjens wel van alles aan gedaan om dat te bereiken. Want echt donkere nachten zijn namelijk heel goed voor mens, dier en milieu! Ze hadden daarom afgelopen nacht in dit 's nachts praktisch meest verlichte land van Europa, in alle provincies nachtactiviteiten georganiseerd en vele duizenden lichten gedoofd. 

Lees voor meer over donkere nachten o.a. de stukjes 'hemelse duisternis' van 10/7'14, 'het nachtelijk Waddenzwerk' van 30/6'15 en 'centrum in ander licht bezien' van 24/1'16 in mijn blogarchief.

Zuid-Limburg

In het prachtige Zuid-Limburgse heuvellandschap krijg ik vaak het gevoel of ik al een beetje in het buitenland ben. Het is zo anders dan het landschap dat ik gewend ben, het landschap van boven de grote rivieren zal ik maar zeggen, dat trouwens ook prachtige regio's kent. Maar volgens mij vindt je nergens in Nederland een gevarieerder landschap dan hier. De vele hoogteverschillen met vaak indrukwekkende steiltes en schitterende panorama's, de stromende beekjes, de diepe kalksteengroeves vol prehistorische sporen, de oude kilometerslange mijngangen, het zijn voor mij stuk voor stuk boeiende landschapselementen, die je verder niet of nauwelijks in Nederland aantreft.

 De in totaal 54 personen, jong en oud, waren in 

 Hoog Vaals gehuisvest in totaal 14 zes persoons

 bungalows. En als vanouds vermaakten ze zich ook

 in deze herfst weer prima met van alles en nog wat,

 maar bovenal ook met elkaar.

 En ook de oudste en jongste deelnemers konden het   goed met elkaar vinden.

 Bepaald warm was het niet op het terras, maar wel

 gezellig.

 

 De kleintjes gaan na het lange weekend weer naar

 huis in een hele smerige auto. De bestuurster heeft

 voor die gelegenheid maar een bijpassende jas

 aangetrokken.

 Schaaktoernooitje: De zinderende finale tussen de

 twee cracks Simon en Mink, waarbij uiteindelijk

 Simon met de  eer ging strijken.

 En op de hoek Maastrichterlaan-Seffenterstraat in

 Vaals, wisten ze ons op zondagavond gezellig te

 verrassen met een lekkere hap.

En dan hebben we ook nog met een select groepje het oudste stenen gebouw van Nederland bezocht. De ruines van een Romeins badhuis, vroeger Coriovallum, in Heerlen, gebouwd tussen 63 en 73 na Christus. Een imposante ontmoetingsplaats in die tijd. Maar ook nu nog was ons bezoek aan dit z.g. Thermen Museum meer dan de moeite waard.

Zeeweringen, altijd werk aan de winkel.

De kust houdt Rijkswaterstaat immer bezig. In 2011 hebben ze in Zuid-Holland nabij Ter Heijde de revolutionaire 'Zandmotor' aangelegd, (zie in mijn blogarchief stukje 'Zandmotor' van 19/1'11). De ontwikkeling daarvan loopt geheel volgens verwachting las ik ergens. Dat is mooi, haast nog mooier vind ik de aanleg van een nieuw duinlandschap in Noord-Holland nabij Camperduin en Petten. Daar hebben ze de Hondsbossche Zeewering veranderd in de Hondsbossche Duinen. Ze hebben daar zo ongeveer de hoogste zeedijk van Nederland totaal overbodig gemaakt, door er middels een paar jaar zandscheppen aan zeezijde, een brede zandmassa van formaat tegen aan te brengen. De wind heeft er vervolgens een imposant duinlandschap van gemaakt, dat hoog genoeg is om volgens onderzoekers een zeespiegelstijging van een meter op te vangen. Prachtig, de Hondsbossche Duinen dus, betreffende de Hondsbossche Zeewering kunnen de aardrijkskundeboekjes derhalve worden herschreven.

Figuurzagen

Aan reststukjes hout- en triplex hadden we geen gebrek in de werkplaats van mijn vader, (zie in mijn blogarchief stukje 'spelen en werken' van 2 maart 2014). Na schooltijd en in vakanties zat ik als 10 jarige veel te figuurzagen, vaak samen met mijn even oude neefje. We brachten eerst een leuke tekening, al of niet zelfgemaakt, middels een velletje carbonpapier over op een passend stukje triplex, waarna we m.b.v. een tafelbeugel en een plankje, een boortje en uiteraard een figuurzaag los gingen. Uren, soms dagen waren we aan het zagen, zo leuk vonden we het. Een dienblaadje, met een door het struikgewas stormend hert, op de huid gezeten door een stel jachthonden, heb ik destijds gemaakt voor mijn lieve jarige oma in Wapenveld. Ik heb het dienblaadje later terug gekregen, het ligt nu bij mij na bijna zeven decennia nog immer ergens in een laadje.

klim naar de hemel

Kunstwerk de 'Passage', een 13 meter hoge stalen fantasietrap van de Nederlandse kunstenares Gusta Kullberg (1958) nabij vliegveld Lelystad, werd in 1995 onthuld op de hoek van de Larserweg en de Eendenweg. Het kunstwerk bestaat uit een onregelmatig stijgende trap die zich om een regelmatig stijgende spiltrap omhoog draait. Staande op het hoogste platvorm kan de beklimmer genieten van het weidse polderlandschap, uit wiens ontstaansgeschiedenis Gusta Kullberg haar inspiratie voor de 'Passage' heeft gehaald. Na de drooglegging werden de polders ontgonnen en op grote schaal bebpuwd. Kullberg maakt met de 'Passage' een verwijzing naar de historie en zet deze groei door. De trappen lijken uit het vlakke polderlandschap ontsproten te zijn en willen hun klim naar boven in de oneindigheid doorzetten. Ze gaat als zodanig met haar werk een relatie aan met de plek waarvoor het kunstwerk bedoeld is. Samenhang, geschiedenis en problematiek van de plek worden zo bepalend voor vorm en inhoud van haar werk. Zo bezien vind ik de 'Passage', een fantasietrap ontsproten uit het vlakke polderlandschap, een leuk maar nogal gezocht kunstwerk.

'The Sky is The Limit', de loodrechte omhoog staande 24 meter hoge aluminium ladder met 32 treden, al sinds 1995 beeldmerk in beelden in Gees, van de Nederlandse kunstenaar Eugène Terwindt (1941) is weer een heel ander verhaal. Heeft bij Kullberg's 'Passage' de vlakke polder als inspiratiebron gewerkt, bij Terwindt's 'trap naar de hemel' was dat het oneindige zwerk. Trouwens ik las ergens dat veel bezoekers van beelden in Gees kunstwerk 'The Sky is The Limit' in relatie brengen met Jacobsladder, het bijbelverhaal uit Genesis. Of Eugène Terwindt dat ook zo heeft gezien is mij niet bekend. De Jakobsladder markeerde de verticale verbinding tussen de hemelse verblijfsplaats van God met de aardse heilige plaats, waar God aanwezig was. Lees het wonderlijke verhaal van Jacob maar eens in onderstaande passage uit de NBV21.

Jacobsladder

Genesis 28: 10 - 22.

Jakob verliet Berseba dus. Op zijn reis naar Haran kwam hij op een plek waar hij bleef overnachten omdat de zon al was ondergegaan. Hij pakte een van de stenen die hij er aantrof, legde die onder zijn hoofd en ging op die plaats liggen slapen. Toen kreeg hij een droom. Hij zag een ladder die op de aarde stond en helemaal tot de hemel reikte, en daarlangs zag hij Gods engelen omhoog gaan en afdalen. Ook zag hij de HEER bij zich staan, die zei: ‘ik ben de HEER, de God van je voorvader Abraham en de God van Isaak. Het land waarop je nu ligt te slapen zal ik aan jou en je nakomelingen geven. Je zult zoveel nakomelingen krijgen als er stof op de aarde is; je gebied zal zich uitbreiden naar het westen en het oosten, naar het noorden en het zuiden. Bij alle volken op aarde zal men elkaar toewensen net zo gezegend te worden als jij en je nakomelingen. Ikzelf sta je ter zijde, ik zal je overal beschermen, waar je ook heen gaat, en ik zal je naar dit land terugbrengen; ik zal je niet alleen laten tot ik gedaan heb wat ik je heb beloofd.Toen werd Jakob wakker. ‘Dit is zeker,’ zei hij, ‘op deze plaats is de HEER aanwezig. Dat besefte ik niet.’ Eerbied vervulde hem. ‘Wat een ontzagwekkende plaats is dit,’ zei hij, ‘dit is niets anders dan het huis van God, dit moet de poort van de hemel zijn!’ De volgende morgen vroeg zette Jakob de steen die hij als hoofdsteun had gebruikt rechtop, en wijdde hem door er olie over uit te gieten. Hij gaf die plaats de naam Betel, ‘Huis van God’: voordien heette het daar anders, namelijk Luz. Daarna legde hij een gelofte af: ‘Als God mij ter zijde staat en mij op deze reis beschermt, als hij mij brood te eten geeft en kleren aan mijn lichaam, en als ik veilig terugkom bij mijn verwanten, dan zal de HEER mijn God zijn. Deze steen die ik gewijd heb, zal dan een huis van God worden - en ik beloof dat ik u dan een tiende deel zal afstaan van alles wat u mij geeft.’

Mooi is, zeilen, lucht, water en aankomen!

Het is middernacht, en ik sta aan het roer van de 'Swing'. Vanaf die plek kijk ik uit over de nachtelijke zee met daarboven een majestueuze sterrenhemel in een onmetelijk zwerk. En door het luik zie ik de vertrouwde dingen in de kajuit, zacht aangelicht door de rode gloed van het navigatielicht boven de kaartentafel. In het vooronder floept plots een lichtje aan, mijn zoon komt uit zijn kooi om het roer over te nemen. Eenmaal buiten wisselen we informatie uit over weer, zeilvoering, positie en koers en probeert hij met nog onwennige ogen iets te zien op de donkere zee. Dat zal gauw genoeg lukken heeft de ervaring geleerd, ik ga in ieder geval lekker te kooi. 

Als ik 4 uurtjes later, bij het krieken van de dageraad weer aan dek kom om de wacht weer over te nemen, zie ik in de verte ons reisdoel liggen. Ik ken geen of weinig mooiere ervaringen, dan na 3 of 4, soms roerige dagen en nachten op zee, je einddoel in de verte te zien opdoemen. Mijn zoon deelde de vreugde en bakte daarom voor ons beiden alvast een eitje!

tel uit je winst

Standaard brievenbus voor firma's op de Britse Maagdeneilanden is een lust voor het oog. (Bron: Wim Daniëls).

Wie het laatst lacht, lacht het best!?

Van de belofte van Sigrid Kaag aan haar kiezers van een zo progressief mogelijk kabinet, is na ruim een halfjaar praten nog niets terechtgekomen. En het ziet er voorlopig ook niet naar uit, dat dat gaat gebeuren, al zegt ze nu wel de politiek in alle opzichten met een nieuw herwonnen elan aan te gaan pakken. Het moet en zal sowieso allemaal anders moeten. Maar hoe dan? Ik hoop voor haar, en niet alleen voor haar, dat het één en ander op korte termijn duidelijk wordt. Maar als ik haar benarde positie zo zie, is ze daar zelf voorlopig allesbehalve zeker van.