Het is middernacht, en ik sta aan het roer van de 'Swing'. Vanaf die plek kijk ik uit over de nachtelijke zee met daarboven een majestueuze sterrenhemel in een onmetelijk zwerk. En door het luik zie ik de vertrouwde dingen in de kajuit, zacht aangelicht door de rode gloed van het navigatielicht boven de kaartentafel. In het vooronder floept plots een lichtje aan, mijn zoon komt uit zijn kooi om het roer over te nemen. Eenmaal buiten wisselen we informatie uit over weer, zeilvoering, positie en koers en probeert hij met nog onwennige ogen iets te zien op de donkere zee. Dat zal gauw genoeg lukken heeft de ervaring geleerd, ik ga in ieder geval lekker te kooi.
Als ik 4 uurtjes later, bij het krieken van de dageraad weer aan dek kom om de wacht weer over te nemen, zie ik in de verte ons reisdoel liggen. Ik ken geen of weinig mooiere ervaringen, dan na 3 of 4, soms roerige dagen en nachten op zee, je einddoel in de verte te zien opdoemen. Mijn zoon deelde de vreugde en bakte daarom voor ons beiden alvast een eitje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten