Genoeglijk eindejaarsweekje.

He he, nog even wat oliebollen wegwerken en een flesje champagne ontkurken en dan zit het erop.

Harderwijk op 1e kerstdag thuis, samen met onze zoon aan de biefstuk met rode wijnsaus en nog veel meer lekkers.

Harderwijk, bij Christa op 2e kerstdag, en ook met z'n vijfjes was het oergezellig,  

met mooie cadeautjes en gein met een malle gezicht effecten-app.

Zwolle, bij Simone en Wilco, alle hens aan tafel op de door hun onlangs geïntroduceerde 3e kerstdag,

en na het heerlijke diner lachen om die brutaal maar vrolijk gepimpte kunst aan de muur. 

Zo, vanavond kunnen we eindelijk gaan afronden. Nog even een paar oliebollen wegwerken en een flesje champagne ontkurken bij Jeannette en Geert, en dan zit ijs en weder dienende ook de laatste week van 2016 erop. De restantjes van sinterklaas, verjaardag en kerst zijn al zo goed als weggewerkt, na vanavond kunnen we dus ter faveure van onze garderobe uitrusting eindelijk aan de broodnodige nieuwe lijn gaan werken. Ik ga niet speculeren op wat ons het nieuwe jaar allemaal brengen kan, dat is koffiedik kijken. Maar ik heb net nog 'Het Menselijk Geluk', een gedichtje van Willem Wilmink (1936-2003) gelezen, daarom ga ik morgen sowieso blijmoedig van start! Het dichterlijk kleinood van Wilmink gaat als volgt:

een legendarische rockband...

Afgelopen maandagavond, op 2e kerstdag, op tv naar een documentaire over The Rolling Stones in Zuid-Amerika gekeken. Een tour dit jaar langs 10 Latijns-Amerikaanse steden en Cuba, waar ze in Havana voor 1,2 miljoen mensen hebben opgetreden. Altijd weer fascinerend om mee te maken, zo'n energiek live optreden van The Rolling Stones, bovendien kregen we ook nog een min of meer intiem kijkje in de wereld van de Stones. Bekende plaatsen en oude vrienden worden opgezocht. Praktisch elk concert werd voorafgegaan door een bezoek aan lokale muzikanten die hun eigen versie van een Stones-nummer ten gehore brachten. En er waren sprankelende anekdotes, voornamelijk verteld door Mick Jagger (26/7'43) en Keith Richards (18/12'43). Maar we zagen ook een bijzondere ontmoeting tussen Ron Wood (1/6'47) en een collega-kunstenaar, een mooie ontmoeting drijvend op non-verbale communicatie. Maar het historische optreden op het tot voor kort nog zo geïsoleerde eiland Cuba, 'The Rolling Stones - Havana Moon' genoemd spande de kroon. De energieke wisselwerking tussen de band, met zijn immer rustige en evenwichtige drummer Charlie Watts (2/6'41), en 1,2 miljoen enthousiaste bezoekers, het bruiste, het zinderde. Ik heb zelf ook een aantal optredens van de Stones meegemaakt waarbij het dak er bij wijze van spreken afging, maar dit was in alle opzichten van een ongekend niveau. Prachtig, 'The Rolling Stones' zijn misschien wel oud, maar bij lange na nog niet versleten!





En dat ze nog lang niet versleten zijn, bewijst ook hun onlangs uitgebrachte album 'Blue & Lonesome' maar weer eens. En ook dat Mick Jagger behalve zingen fantastisch mondharmonica kan spelen, prachtig! 'Blue & Lonesome' is het eerste studioalbum van de band in tien jaar. In slechts drie dagen nam de band het hele album op dat terug gaat naar het begin en hun passie voor de blues. Bluesmuziek is altijd het hart en de ziel geweest van The Rolling Stones, verklaart de band op hun website.

KerstKookConcert in de polder

Een Kerst-Kook-Concert van 'The Voice Company' o.l.v. dirigent Robert Bakker en topkok Paul Fagel in de 'Lichtbron', een kerkgebouw aan de Pauwenburg in Lelystad. Geen idee wat en hoe we ons het één en ander moesten voorstellen, maar dat wilden we weleens meemaken. Temeer ook omdat een vriendin van ons al jaren haar beste beentjes voorzet in de altensectie van 'The Voice Company'. En zo kon het gebeuren dat we afgelopen vrijdagavond in een bijna volle kerk vol verwachting zaten te wachten op de dingen die gebeuren gingen. Om te beginnen diende het groot-, klein- en kinderkoor van 'The Voice Company' zich aan. Nadat iedereen met veel geschuifel zijn of haar plek op het podium had ingenomen, kwamen onder luid applaus de heren Bakker en Fagel binnen, het feest kon beginnen!

Allereerst werd met veel enthousiasme het lied 'Komt allen tezamen' gezongen door zowel koor als publiek, de kop was eraf! Vervolgens kregen we van beide heren vanachter een vóór het koor opgesteld provisorisch kookeilandje, tekst en uitleg over de gang van zaken. Waarbij de flamboyante dirigent Robert Bakker (Sweelinck Conservatorium Amsterdam) de algehele leiding had. Middels op de muur geprojecteerde camerabeelden kon iedereen in de zaal alle verrichtingen van beide heren achter het kookeilandje volgen. Paul Fagel (73), de vorig jaar nog tot 'Ridder in de Orde van Oranje Nassau' gekroonde voormalige eigenaar en topkok van 'Het Arsenaal' in Naarden, had uiteraard de leiding over de verrichtingen achter het kookeilandje. Maar kennelijk hadden ze besproken dat Robert Bakker de amuse mocht maken. Onder grote hilariteit zagen we hem knoeien met casselerrib en nog ietwat te zachte roomkaas. Dirigeren gaat hem toch beter af, maar goed, de smaak was prima. De eerste ronde zat erop, tijd voor een lied! Daarna kwam de 1e gang en wel 'Zeebaars met sauce vierge', de heerlijke geur die zich door de kerk verspreide deed me watertanden. Maar er was te weinig voor iedereen, een enkeling kon slechts proeven, ik behoorde niet tot de uitverkorene, jammer. Misschien moet ik toch maar weer eens gelovig worden. Daarna was het weer tijd voor een lied van het koor en een samenzang, deze keer 'Eer zij God in onze dagen'. En zo ging het verder, het was af en toe behoorlijk improviseren op het tweepits kookeilandje, maar het was een leuke en humoristische les in lekker koken. En het koor zong de sterren van de hemel! Gezamenlijk werd er nog 'Nu zijt wellekome' en 'We are the world' gezongen. En na afloop kon iedereen in de hal bij de uitgang nog een lepeltje heerlijke 'Mousse au Chocola' nemen. Het was alles bij elkaar genomen een beetje rommelig maar gezellig avondje!

Boodschappenlijst (voor 4 personen)

PAUL FAGEL KERSTMENU 2016 - Bereidingswijzen

amuse: Casselerrib met roomkaas en ananas

Voor 4 personen: Besmeer 4 plakjes casselerrib royaal met verse roomkaas met ananas. Rol de plakjes op zodat er 4 rolletjes ontstaan. Zet deze in de koelkast tot gebruik. Half uur voor gebruik: Snijd de rolletjes op 5 plekken diagonaal door. De 2 buitenkanten zijn de afsnijdsels en mag de kok(kin) opeten. De overgebleven 4 mooie ovale stukjes in een stervorm op een schoteltje leggen. Heerlijk met een champagne-achtige drank.

1e gang: Zeebaars met sauce vierge

Bak de zeebaars op de velkant in wat gewone olijfolie + roomboter. Langzaam bakken op laag vuur gedurende ca. 5 minuten. Eventueel nagaren in de oven bij 150 à 160 graden gedurende ca. 2 minuten. Om de Sauce Vierge te maken eerst de kerstomaatjes in vieren snijden. De zachte kern in een steelpannetje doen en het overgebleven vruchtvlees in blokjes snijden en apart houden. 1 dl kippenbouillon en ½ dl olijfolie extra vierge bijvoegen in het steelpannetje. Verwarm dit alles een paar minuutjes, maar laat de saus niet koken. Vervolgens met de staafmixer de saus glad maken. Voeg tenslotte 1/3 bos gehakte dragon, 10 blaadjes gehakte basilicumblaadjes en de apart gehouden blokjes tomaat toe. De saus is nu klaar en kan samen met de zeebaars worden opgediend. Lekker met wat gewokte spinazie of wat gekookte worteltjes met een klontje boter. Drink er een droge witte wijn bij.

2e gang: Eendenborst met sjalottensaus

Eerst de velkant van de eendenborstfilets met een scherp mes kruislings inkepen. (niet het vlees insnijden) Bak de filets op de velkant in een heel klein beetje gewone olijfolie. Eerst op hoog vuur, daarna het vuur zachter zetten. Goed naar de randen van de filets kijken. Als daar de garing doortrekt de filets omdraaien en nog 1 minuut bakken op de andere kant. Vervolgens het vlees uit de pan nemen, even laten rusten en vervolgens in mooie plakjes snijden. Voor de Sjalottensaus eerst 5 sjalotten pellen en fijn snipperen. In een pannetje met wat boter aanzetten en vervolgens afblussen met 1 glas rode wijn en een scheutje port. Laat dit alles inkoken tot een vierde; de sjalotjes zijn dan gaar. Voeg 200 ml kalfsfond toe en laat het geheel goed doorkoken. Doe er een klontje boter bij (ca. 15 gram) en eventueel nog wat zout en peper. De saus is nu klaar om samen met de een opgediend te worden. Lekker met aardappelpuree en broccoli. Drink er een mooie rode wijn bij, bijvoorbeeld een Merlot.

3e gang: Briepakketje met peren/vijgencompote

Verwarm de oven voor op 200 ºC. Snijd de brie rond tot een cirkel. Smelt 50 gram boter en bestrijk 4 vellen filodeeg ermee. Leg de vellen filodeeg kruislings op elkaar in een met bakpapier beklede taartpan of andere bakvorm. Leg de brie in het midden. Schep een lepel appelstroop in het midden en vouw de vellen naar elkaar. Bak het briepakketje in de oven in circa 15 minuten goudbruin en krokant. Voor de peren-vijgencompote eerst de boven- en onderkant van de peper verwijderen. Wrijf de peper tussen de handen zodat de pitjes eruit vallen. Snijd de peper in ringetjes. Verwijder de steeltjes van de vijgen en snijd 3 verse en 3 gedroogde vijgen in blokjes. Schil en halveer 1 handpeer, verwijder het klokhuis en snijd de peer in blokjes. Smelt een klontje roomboter in een pan en fruit de peer, vijgen, peper en 1 steranijs circa 2 minuten. Blus af met 100 ml witte wijn en kook circa 4 minuten door. Roer 1 eetlepel maïzena aan met een beetje witte wijn en bind de massa tot compotedikte. Serveer de perenvijgencompote warm of koud bij de brie.

4e gang: Mousse au Chocola

Breek 200 gram chocoladereep (72% cacao) in stukjes en smelt deze au bain marie. Voeg een half kopje espressokoffie of andere sterke koffie toe en roer goed door. Maak een bak of kom goed schoon met citroen, spoel om met water; NIET droog maken met een doek. Sla hierin 2 eiwitten op. Vervolgens 1/8 liter slagroom stijf kloppen samen met 2 theelepels suiker. Eiwitten en slagroom luchtig “vouwen” om de gesmolten chocolade met een spatel. Eventueel opdienen met vanille-ijs en/of een klein taartje.

omstreden Windpark Fryslân!

Het IJssel- en Markermeer is één van de grootste, zo niet de grootste zoetwatergebieden van noordwest Europa. Het is Nederlands grootste habitat van allerlei dieren, planten en organismen, internationaal erkend als Wetland en Vogelrichtlijn-gebied, cultuurhistorisch erfgoed, een schitterend natuurgebied en de enige nog open plek met grandioze vergezichten! Dat met het één en ander niets teveel is gezegd kan en wil ik graag beamen, mijn halve leven heb ik er in mijn zeilbootje op rondgezworven. Een uniek gebied! Aan het gebied wordt echter op meerdere fronten op allerlei manieren geknabbeld o.a. middels landaanwinning hier en daar en plaatsing van windmolenparken.

Om marktpartijen te stimuleren om windparken te bouwen geeft het rijk subsidie. De Stimulering Duurzame Energieproductie (SDE) heeft het karakter van een garantieregeling. De SDE subsidieert de productie van duurzame elektriciteit. Dat er door deze regeling vele happige en bouwlustige marktpartijen zijn is inmiddels wel duidelijk. Het voorlopig nieuwste plan werd op 4 maart j.l. door ministers Kamp en Schultz van Haegen gepubliceerd t.w. 'Windpark Fryslân'. Een groot windmolenpark op 6 kilometer voor de kust van Makkum, bestaande uit 89 windturbines, met een hoogte van 180 tot 200 meter en een opgesteld vermogen van circa 320 MW. Het park strekt zicht grofweg vanaf de Afsluitdijk 12 kilometer uit, richting Hindeloopen, en vanaf Kornwerderzand 6 kilometer richting Breezanddijk. Met alle begrip voor de noodzakelijke energietransities, is een dergelijk plan op deze locatie in meerdere opzichten rampzalig. Een breed front van IJsselmeervereniging, Vereniging Natuurmonumenten, Vereniging it Fryske Gea, de Waddenvereniging, Stichting Don Quichot, Vogelbescherming Nederland, het Watersportverbond, Vereniging Beroepschartervaart, de Vereniging van Toerzeilers en Jan Rijswijk (charterschipper De Vlieter) heeft dan ook beroep aangetekend bij de Raad van State, waarin ze zich keren tegen de realisatie van 'Windpark Fryslân' op genoemde locatie.



Het beoogde windpark maakt in feite 'het hek van windmolens' om het IJsselmeer compleet. In het beroepschrift wordt gewezen op een hele reeks van wettelijke gebreken en onvolkomenheden in de vergunningen, goedkeuringen en toestemmingen. Van belang hierbij zijn ook de bepalingen voor het opruimen van de turbines en kabels na afloop van de vergunningstermijn. Verder worden bezwaren aangevoerd op het gebied van schade aan landschap en cultuurhistorie, de recreatievaart en het toerisme. Vooral gaat het beroep uitgebreid in op de zeer nadelige effecten voor een hele reeks van vogelsoorten. Het beroep volgt een reeks van verschillende wettelijke invalshoeken en procedures waaronder de bepalingen van de Crisis en herstelwet, de wet op de Ruimtelijke Ordening, de Omgevingswet, de Flora en Faunawet, de Natuurbeschermingswet en de Wet beheer Rijkswaterstaatswerken. Het beroep wordt nog nader onderbouwd met een Second Opinion onderzoek van bureau Alterra (Wageningen University and Research), waarin vooral de gevolgen in relatie tot Natura 2000 in een nieuw daglicht worden gesteld.

Ik hoop dat het aangetekende beroep soelaas biedt, en plan 'Windpark Fryslân' voor deze locatie in de ijskast verdwijnt. Als gezegd, er moet volgens de noodzakelijke energietransities in deze contreien wat gebeuren, helemaal wanneer Nederland volgens plan in 2020 één van de duurzaamste landen van Europa wil zijn. Gelukkig wordt er onderzoek gedaan naar alternatieve methoden om duurzame energie op te wekken, niet alleen middels wind, maar vooral ook door zon en water. Maar niet genoeg, meer subsidie naar onderzoek i.p.v. naar bedrijven die al die windmolens exploiteren zou soelaas kunnen bieden. Wat te denken van b.v. een getijdencentrale in de Afsluitdijk.

...snelweg naar het geheugen

Vanmorgen was het daar weer eens, heel even maar die geur, een vlaag, een flard van een vlaag was het, meer niet. Maar in één klap was ik terug in mijn kindertijd en stond ik in een kerstvakantie naast mijn oma achter het fornuis, knappend vuur, kookringen, pook en rook. De heerlijke geurvlaag van gebakken spekjes die ik vanmorgen ergens op straat opving, bracht mij vele decennia terug in de tijd. Van het ene op het andere moment was ik een jongetje van amper tien jaar, dat graag vuurtje stookte en als zodanig vaak oma hielp met het op peil houden van de temperatuur in het kookfornuis. Altijd weer bijzonder, oude herinneringen die via de neus worden opgeroepen. Trouwens een eeuw geleden al schreef Marcel Proust, een Franse intellectueel, dat de snelste weg naar het geheugen in het bijzonder via de neus loopt. Zintuiglijke herinneringen worden ze genoemd.

Bob, a peintre de la couleur!!!

De tentoonstelling 'Schoonheid te koop.Kunsthandel Frans Buffa & Zonen 1790-1951' in het Singer Museum in Laren is nog tot en met 8 januari 2017 te zien. Een leuke tentoonstelling over de Italiaanse prentenverkoper Francesco Buffa, die zich in 1790 vestigde in de Amsterdamse Kalverstraat. Meer dan 150 jaar heeft deze kunsthandel een stempel gedrukt op de smaak van het Nederlandse publiek. Menig kunstenaar is door Buffa middels een solotentoonstelling extra onder de aandacht gebracht. De tentoonstelling geeft inzicht in de dagelijkse gang van zaken in een kunsthandel. De diversiteit aan relaties tussen de handelaar, kunstenaars en klanten loopt als een rode draad door de tentoonstelling. Nogmaals een leuke tentoonstelling maar toch had ik het ook vrij snel gezien, ik was meer nieuwsgierig naar de tentoonstelling van Bob ten Hoope elders in het museum.



Een verkoop-tentoonstelling van nagelaten werken van de bekende Gooische kunstenaar Cornelis Jan (Bob) ten Hoope (1920-2014), waarvan een groot deel van de opbrengst ten goede zal komen aan de nieuwbouw van Singer Laren. Dat is mooi, maar de expositie is toch bovenal ook een hommage aan de veelzijdige kunstenaar, bekend om zijn aquarellen, etsen en schilderijen van portretten, naakten, café-scènes, bloemen en Franse landschappen. Een veelzijdig kunstenaar dus, hoewel de grote hoeveelheid naakten aan de muur op het eerste gezicht anders deed vermoeden. Maar dat is te danken aan de 'Stichting Vrienden van Bob ten Hoope', die de tentoonstelling hebben samengesteld. Ze hebben volgens eigen zeggen een gevarieerde selectie uit het oeuvre van Ten Hoope gemaakt, maar het aantal naakten had in de expositie volgens mij de overhand. Zijn voorliefde ging trouwens ook uit naar het schilderen van naakten. 'Het grote naakt Eve' uit 1947, een olieverf op doek van 181 bij 89 cm waarmee hij zijn academietijd afsloot, heeft vele jaren in zijn atelier gehangen. Het wordt beschouwd als het oermodel van de naakten die hij in de loop der jaren heeft geschilderd. De ongedwongenheid en natuurlijke houding van het model, symboliseert de wijze waarop hij zijn modellen liet poseren. In de naakten die hij sindsdien, veelal in de open natuur, schilderde is te zien dat ze de grens van schaamte aardig voorbij zijn. Stuk voor stuk werken van hoog niveau in een stijl, die de veelzijdige kunstenaar zelf 'sursensualistisch tot impressionistisch' of 'expressionistisch' noemde.

Vincent v Gogh's pied-à-terre

Om het 'Kröller-Müller Museum' het pied-à-terre van Vincent van Gogh (1853-1890) te noemen is misschien wat gezocht, maar toch, met ruim 180 werken van zijn hand is de locatie op de Veluwe wel zijn tweede kunsthuis. De meeste werken van hem vind je uiteraard in het 'Van Gogh Museum' in Amsterdam, maar het 'Kröller-Müller Museum' mag er ook zijn. De tentoonstelling 'De vroege Van Gogh' bestaande uit ruim 120 werken uit zijn Nederlandse periode tussen de jaren 1880 en 1885, vond ik in ieder geval zeer de moeite waard om te zien. Boeiend hoe van Gogh zichzelf in die jaren ontwikkelde middels eindeloze kijk-, teken- en schilderoefeningen, knap hoe hij de sfeer van zijn omgeving weet te visualiseren. Een beleving die in 'De vroege Van Gogh' ook wordt weerspiegeld in de prachtige zwart-wit foto's van de Rotterdamse fotograaf Henri Berssenbrugge (1873-1959). Bizar eigenlijk dat Vincent van Gogh in de slechts 10 jaar dat hij kunstenaar is geweest, ruim 2000 werken heeft gemaakt, waarvan hij er tijdens zijn leven volgens Bartjens maar één heeft weten te verkopen voor ongeveer 299 gulden! Of dit waar is betwijfel ik eerlijk gezegd een beetje, maar het zou kunnen kloppen, want hij stierf zo arm als een kerkrat. Ik vraag me trouwens weleens af, of de tobberige Vincent wel gelukkig zou zijn geweest, als hij zijn werk tijdens zijn leven al voor miljoenen had kunnen verkopen.

Behalve 'De vroege Van Gogh' was er in het in 1938 geopende levenswerk van het puissant rijke echtpaar Anton en Hélène Kröller-Müller (resp. 1862-1941 en 1869-1939) ook nog werk te zien uit de Franse periode van Vincent van Gogh. Verder waren er tentoonstellingen te zien als o.m. 'Art Rocks Musemronde' en 'Move On' met sculpturen van kunstenaars als Gerrit van Bakel (1943-1984), Tom Claassen (1964), Constant (1920-2005) en vele anderen. En van de Noord-Hollandse kunstenares Jos Kruit (1945) waren er beelden en reliëfschilderijen te bezichtigen. Hoewel we met laatst genoemde exposities nog een hele tijd in het museum hadden kunnen doorbrengen, hebben we dat niet gedaan. Verder dan een bezichtiging in vogelvlucht van al dit fraais zijn we niet gekomen. Buiten lonkte het mooie winterweer en een wandeling door de uitgestrekte beeldentuin. Eigenlijk een buitenzaal van het museum van 25 ha, en daarmee volgens het KMM één van de grootste moderne beeldentuinen van Europa. Er staan ruim 160 sculpturen van beeldbepalende kunstenaars, van Auguste Rodin tot Henry Moore, van Jean Dubuffet tot Joep van Lieshout. Prachtig allemaal. Bij de achteruitgang aangekomen zijn we op een witte fiets, buiten de beeldentuin om, naar het 'Kröller-Müller Museum' terug gefietst.

over Rik Wouters en zijn muze

De film 'Le testament amoureux de Nel' die we in 'Museum Flehite' zagen, begint in 1960. Daarin schrijft de dan 74 jarige Nel, vrouw van de reeds in 1916 op 34 jarige leeftijd overleden Belgische schilder en beeldhouwer Rik Wouters (1882-1916), brieven waarin ze getuigt over de liefde van haar leven. Een aangrijpend epos over hun jonge leven samen, dat door de traumatische gevolgen van de Eerste Wereldoorlog en de fatale ziekte van Rik in de kiem werd gesmoord en afgebroken. Nel die zelf pas 55 jaar later overleed, in 1971, was zijn alles, vrouw, muze en model voor de vele tekeningen, schilderijen en sculpturen die hij maakte. De tentoonstelling 'Rik Wouters & Nederland' in het 100e sterfjaar van de Belgische kunstenaar, gaat hoofdzakelijk over de laatste jaren van zijn leven. Hij verbleef toen in Amersfoort, Kamp Zeist en Amsterdam. We hebben naast min of meer bekende schilderijen en sculpturen, vooral veel werken gezien die niet of zelden in het openbaar te zien zijn geweest. Een boeiende en als gezegd aangrijpende tentoonstelling van een veel te jong gestorven talentvol kunstenaar!

ultieme non-stop solozeilrace II

Zondag 6 november a.s. om 13.00 uur plaatselijke tijd gaat de 8e VendéeGlobe vanuit Les Sables d'Olonne van start, schreef ik j.l. 4 november in mijn stukje 'ultieme non-stop solozeilrace I'. Nu, 4 december, precies een maand later zitten de koplopers al bijna bij Kaap Leeuwin, het meest zuidwestelijke puntje van het Australische continent. Met nog 13853,1 nm van de 24393,41 nm (kortste theoretische route) te gaan, zitten ze al zowat op de helft! De twee koplopers doen kennelijk aan stuivertje wisselen. Dan weer ligt de Britse zeiler Alex Thomson (1974) op kop met zijn 'Hugo Boss', dan weer de Franse zeiler Armel Le Cléac'h (1977) met zijn 'Banque Populaire'. Momenteel ligt Armel Le Cléac'h 39,7 nm voor op Alex Thomson, peanuts, de nummer 3 in de race ligt 596,4 nm achter op nummer één, en Pieter Heerema, de enige Nederlander in de race met zijn 'No Way Back' zelfs 4499,4 nm! Als de nummer 22 in de race en op twee plaatsen na hekkensluiter, moet hij de lengtegraad van Kaap de Goede Hoop nog bereiken, terwijl de koplopers de zuidelijke Indische Oceaan al bijna weer achter zich laten. Evengoed petje af voor de 65 jarige Nederlander!

Want meedoen met de VendéeGlobe is sowieso al een prestatie van niveau. De race is zwaar, heel zwaar, vijf deelnemers hebben tot nu toe al om de één of andere reden moeten opgeven. De spectaculaire video die de Franse Marine onlangs van de 2 koplopers in de zuidelijke Indische Oceaan nabij de eilandengroep Kerguelen heeft gemaakt spreken wat mij betreft boekdelen. Het is de eerste keer in het 27-jarig bestaan van de VendéeGlobe, dat er opname zijn gemaakt in dit verlaten ruige deel van de oceaan. De boten gaan harder dan 20 knopen, bij een wind van 25-30 knopen.

kunst in RMT, MORE en Oene

Onlangs met J en mijn beide zussen naar Rijksmuseum Twenthe in Enschede geweest. Aanleiding tot dit bezoek was de tentoonstelling 'Eindelijk! De Lairesse'. Volgens Gregor J.M. Weber, hoofd beeldende kunst van Rijksmuseum Amsterdam en samensteller van 'De late Rembrandt', was Gerard de Lairesse (1641-1711) in de laatste decennia van de 17de eeuw de belangrijkste schilder in de Nederlanden. De belangrijkste schilder van onze Gouden Eeuw dus, niet ná Rembrandt maar náást Rembrandt. Of dat zo is waag ik eerlijk gezegd een beetje te betwijfelen, maar dat het prachtige werken zijn staat buiten kijf. Dat hij bij de grote massa in de Nederlanden een beetje uit beeld is geraakt, zou volgens Bartjens te wijten zijn aan het feit dat zijn werken te Frans en te classicistisch waren, niet Hollandsch genoeg dus. Maar door de echte liefhebbers zijn zij nooit vergeten, daarom wil Rijksmuseum Twenthe o.a. middels deze tentoonstelling de Lairesse de plek terug geven die hij verdient. Een loffelijk streven wat mij volkomen terecht lijkt.

Behalve de Lairesse was er ook de tentoonstelling 'Silvia B. - of beauty and doubt' te zien. Over schoonheid en twijfel, hybride creaturen die het midden houden tussen mensen en dieren, kinderen en volwassenen of mannen en vrouwen. ‘Zodra je twijfelt aan iets, begint het echte denken‘ is het credo van Silvia B. (1963). Dat kan je wel stellen, haar uiteenlopende fascinaties kwamen in een zeldzame verzameling mens- en dierlijke curiositeiten tot uiting. De tegenstelling mooi en lelijk is in haar werk in de meest letterlijke zin van het woord één van haar criteria, een nogal subjectief begrip, wat ik er verder van vinden moet is en blijft onduidelijk. En dat is precies de bedoeling van Silvia B. Ze zegt met haar creaties over allerlei tegenstellingen geen standpunt te willen innemen, nog iets te willen opleggen, maar enkel het denken op gang te willen brengen. Tja, ik denk dus inderdaad van alles als ik naar die verzameling mens- en dierlijke curiositeiten kijk, behalve aan verwondering. Een tipje van de sluier zou ze over haar twijfelachtige en curieuze fantasieën wel mogen oplichten, dat zou bij mij het 'echte denken', zoals ze dat zelf noemt, mogelijk opgang kunnen brengen! Tijdens de lunch in café 'Binnenhof' het café van RMT, hebben we onze opgedane artistieke gedachtespinsels even besproken. Zo ontstond er weer ruimte om onze behoefte aan kunstzinnige emoties in Gorssel verder te bevredigen.

In Gorssel kwamen we in 'MORE' museum voor modern realisme weer aardig aan onze trekken. De tentoonstelling 'Johan van Hell op klare toon' bood genoeg stof om onze kunstzinnige aspiraties te bevredigen. Johan van Hell (1889-1952) was zowel musicus als beeldend kunstenaar, hij was een dubbeltalent op hoog niveau. Zijn fijnzinnige schilderijen balanceren op de rand van melancholie en optimisme. Een ijzersterke mix van vorm en verhaal in sprankelende kleuren, een geëngageerd en geamuseerd waarnemer. Prachtig, die glasheldere, stadstaferelen met straatventers, kolenboeren, arbeiders en muzikanten. Ontroerend maar niet sentimenteel. En dan was hij ook nog een geweldig goede klarinettist. Verschillende keren heeft hij een vaste aanstelling aangeboden gekregen bij het Concertgebouworkest. Maar liever bleef hij invaller zodat hij tijd hield voor de beeldende kunst.

Pal naast Museum 'MORE' ligt café-restaurant 'Loetje'. We waren na al het moois wel toe aan een versnapering, bovendien zat de vijf in het uur. En voor we er goed en wel erg in hadden waren we met een bittergarnituurtje en een wijntje een uur verder, en zaten we te bedenken waar we zouden gaan eten. In 'De Rietstulp' in Oene hadden mijn zussen goede ervaringen opgedaan. Prima, en het lag nog min of meer op de route ook. Echter mede door m'n fout ingestelde tomtom, bleek Oene vinden in het donker zo eenvoudig nog niet. Maar uiteindelijk hebben we na veel gekronkel over boerenweggetjes Oene toch weten te vinden. Wij blij natuurlijk, maar dat had toch anders gemoeten. Onze blijdschap was echter van korte duur 'De Rietstulp' bleek gesloten, was me dat even vette pech! Gelukkig bood 'Café Restaurant Dorpszicht' in het centrum van Oene uitkomst. Het bleek een prima alternatief. Aan een mooie ronde tafel, met zicht op de plaatselijke biljartvedettes in actie, hebben we ons met z'n viertjes tegoed gedaan aan spareribs in huisgemaakte barbecuesaus. Heerlijk, maar de kunst om de 'Oener spareribs' zonder vette vingers binnen te krijgen mag geen naam hebben!