a family birthday

A family birthday for 13 people with singing and lots of talk, drinks, cheerfulness, a live cooking buffet and a good breakfast. 

Je wordt in je leven maar één keer Sarah zal Carla hebben gedacht. Surprise, reden voor haar om eens goed uit te pakken op onze jaarlijkse familieverjaardag. En zo geschiede het dat we ons namens Sarah afgelopen zondagmiddag goedgemutst voor een nachtje mochten laten inchecken in hotel De Cantharel te Apeldoorn. Wel jammer voor haar, en voor ons allemaal trouwens, dat een paar genodigden, waaronder Sarah's ouders, het wegens ziekte hebben moeten laten afweten. Het zij zo, wij wensen ze beterschap! 

Op één van de aan ons toegewezen kamers hebben we Carla toegezongen. Om te beginnen met het bekende 'Lang zal ze leven' en hiep, hiep, hoera. Daarna een door Jan v. D geschreven lied, gecomponeerd in zes coupletten op de wijze van Bonsoir, bonsoir! Van het oorspronkelijke plan om het in canon te zingen bakten we weinig, maar verder ging het lied als een speer. En toen was het tijd voor een borrel, een glaasje grenadine of weet ik veel! Een gezellig gebeuren waar we ons uren mee bezig kunnen houden. Het was al doende in elkgeval ongemerkt tijd geworden om aan te schuiven voor het 'live cooking buffet'.

In de lounge hebben we na het voortreffelijke 'live cooking buffet' nog met enkele nathalzen een paar gezellige afzakkertjes genomen, alvorens de koffer in te duiken. Na een stevig ontbijt de volgende morgen was het alweer tijd om afscheid te nemen van iedereen. De tijd vliegt, helemaal als het gezellig is, en dat was het. Carla, en ook Hans natuurlijk, bedankt!

Gezellig fietsdagje.

Deze keer was ons jaarlijkse fietsdagje weer georganiseerd in de omgeving van Zwolle. Echter alvorens we onze stalen rossen bestegen, hebben we met z'n allen eerst bij S en W aan de Thorbeckegracht even een lekker soepje en een broodje naar binnen gewerkt. Uiteraard, want fietsen met een lege maag zet geen zoden aan de dijk. Zo rond een uur of twee was het zover, het peloton, 11 man/vrouw sterk kon vertrekken. (Tja, een fietsdagje hoeft natuurlijk geen hele dag te duren.)

Via 't Kleine Veer, de veerpont over de IJssel in de kortste route van Zwolle naar Hattem, fietsten we door het centrum van Hattem naar Herberg Molecaten voor een eerste gezellige versnapering op het zonnige terras aldaar. Middels allerlei kronkelroutes door het bos en Hattem, kwamen we uiteindelijk bij de 'Hanzeboog' uit, de spoorbrug over de IJssel nabij Zwolle. Een goed kwartiertje later zaten we in de tuin aan de Thorbeckegracht aan onze tweede gezellige versnapering te nippen. Die hadden we na ca. 25 km fietsen wel verdiend vonden we! 

Bij bistro 'Bonne Femme' aan de Samuel Hirschstraat in het centum van Zwolle, hebben we ons jaarlijkse fietsdagje uiteindelijk met een gezellig etentje afgesloten.

cynisme en humor

Zag ik onlangs staan in de krant. Daar kan ik nou wel om lachen, een vorm van laveren tussrn ironie, cynisme, humor en hoop.

Pedaalriddertjes niet kapot te krijgen.

Op 7 augustus 2019 schreef ik in mijn stukje 'twee vrolijke pedaalriddertjes' het volgende: 

Het zal best zo zijn dat de elektrische tweewieler je stimuleert om vaker de fiets te nemen, vooral bij harde wind. En omdat het vervoermiddel niets doet als je niet gewoon meetrapt, kom je feitelijk dus meer in beweging. Maar of dat veel zoden aan de dijk zet, durf ik na een aantal tochtjes op mijn gewone fiets te hebben meegepeddeld met een e-biker, ernstig te betwijfelen. Volgens mij ondermijnd de elektrische fiets uiteindelijk je conditie door te weinig inspanning. Je moet wel blijven voelen dat je fietst, in het bijzonder bij tegenwind en heuvel opwaarts!

Door empirisch onderzoek sta ik na bijna 3 jaar nog steeds achter deze min of meer boude opvatting aangaande gedoe rond de e-bike, meer dan destijds zelfs. Na vele kilometers op de e-bike heuvel op en heuvel af tegen weer en wind te hebben gefietst, kom ik evengoed altijd  'zo fris als een hoentje' thuis! Lekker hoor, maar ik denk dan wel altijd, dat ik nog nodig even een poosje aan beweging moet gaan doen.

leven in vrijheid

Bevrijdingsdag werd gisteren in diverse plaatsen in het land weer uitbundig gevierd. Heerlijk zo na die ellendige coronamisère, ik heb als vanouds voor de TV weer genoten van de feestelijke afsluiting van deze dag op de Amstel in Amsterdam. En meer dan ooit besefte ik in wat voor een mooi land wij leven. Een democratie, om de 4 jaar mogen alle Nederlanders van 18 jaar en ouder middels de stembus bepalen door wie zij het land willen laten besturen. Wij bepalen dus met z'n allen wie het land de komende tijd mag leiden. Gemor, gekonkel en bestuurlijke ergernissen in de politiek zijn haast inherent binnen deze staatsvorm, maar zelfs daar is ruimte voor! 

In heel wat landen in de wereld kennen ze onze staatsvorm niet. Daar heeft de bevolking weinig of niets in te brengen, daar heerst een dictatuur. Daar maakt een z.g. sterke man of soms vrouw, met hooguit een paar hielelikkers volledig de dienst uit. Noord-Korea en diverse Arabische landen zijn daar voorbeelden van. Maar ik moet momenteel vooral denken aan het Rusland van Vladimir Poetin, dat zich onder zijn leiding en een aantal vazallen tot een volledige dictatuur lijkt te ontwikkelen, of dat zelfs al is.