woensdag, maart 27, 2024

paaseitje

Eten we een paaseitje van een legbatterij of kooikip, scharrelkip, vrije uitloopkip, beter levenkip, maïskip, omegakip of een hobby-of pfaskip? Volgens Bartjens komt een paaseitje met drie Beter Leven-sterren én Planet Proofkeurmerk van de beste kip. Wat een keuzes allemaal, doe mij maar gewoon een paaseitje van een blije kip!

dinsdag, maart 26, 2024

de tijd vliegt

Van de tijd die we doorbrengen met onze kinderen is 75 procent voorbij als ze 12 jaar oud zijn, las ik ergens. Hoe ze aan zo'n grove schatting komen weet ik niet, maar ik kan me er wel een beetje in vinden. De achterliggende gedachte zal zijn, dat ouders zich bewust moeten zijn van de tijd die voorbijvliegt en dat ze volop moeten genieten!

maandag, maart 18, 2024

aan de keukentafel

Ossenhaas/carpaccio met parmazaanse kaas, pijnboompitten, rucola/peper/zout en truffelsaus, bobotie met rijst, ijs met fruit en slagroom, en uiteindelijk koffie na. En natuurlijk een lekker wijntje vóór en tijdens deze zoveelste keukentafelsessie. Heerlijk, we waren het er met z'n allen over eens, dat A en H weer een appetijtelijk en gezellig etentje hebben weten te organiseren. Voer voor het volgende keukentafeldinertje over twee maanden, maar dan bij J en E in H'wijk!

zondag, maart 17, 2024

een bijzondere expositie

'Waar gedachten samenkomen vormt zich een denkbeeld' en in uitzonderlijke gevallen, zoals bijvoorbeeld in deze expositie, zelfs tot een vindplaats, aldus beeldend kunstenaar Marjolijn van den Assem (Rotterdam, 1947) in de tentoonstelling Craft! Now in CODA. Marjolijn van den Assem bestudeert al vele jaren het werk van de Duitse filosoof, componist, cultuurcriticus, dichter en haar belangrijkste inspiratiebron Friedrich Nietzsche (1844-1900). 

In de tentoonstelling Craft! Now in het CODA Museum hebben we onlangs een indrukwekkend aantal kleurrijke en prikkelende kunstwerken gezien van in totaal tien hedendaagse kunstenaars.

maandag, maart 11, 2024

The White Cliffs of Dover

Langzaam maar zeker lieten we, de door dreigende wolkenluchten zo prachtig geaccentueerde witte krijtrotsen achter ons. Aan het eind van de middag waren we in Dover met de 'Swing' begonnen aan de oversteek naar IJmuiden. De weerberichten waren van dien aard dat we in de haven de zeilvoering al behoorlijk hadden verminderd. Toch gingen we 's nachts in een vlaag een keer zo plat dat volgens mij de zaling het water raakte. Alles wat niet goed geborgd was vloog door de kajuit. Evengoed lekker gezeild!

vrijdag, maart 08, 2024

The woodwind players.

De Xaphoon, uitgesproken als 'zafoon', steek je zo in je binnenzak. Lekker makkelijk meenemen dus. Het ongeveer 30 cm lange blaasinstrumentje bestaat uit een cilindervormige buis van kunststof met een mondstuk gelijk aan dat van een tenorsax, en het warme geluid van de kleine houtblazer is haast navenant. Je kan er een volledige chromatische toonladder mee spelen, net even langer dan twee octaven. Kortom een mooi blaasinstrumentje dat mogelijk kan bijdragen, om het ooit zo vermaarde 'The woodwind players' op saxofoon en klarinet weer eens nieuw leven in te blazen!

dinsdag, maart 05, 2024

een zware belasting

Een tijd geleden brachten we in de Utrechtse binnenstad, in de schaduw van de DOM, de zolder- en kapconstructie van een monumentaal eeuwenoud pand in kaart. Niet alleen de afmetingen en de constructieve staat van de eeuwenoude spanten, maar ook de plekken van de ingehakte en/of gesneden merken, die destijds door de ambachtslieden zijn aangebracht, moesten nauwkeurig worden gesitueerd. Een helse klus waar we met z'n tweetjes een paar weken zoet mee waren. Veel klim en klauterwerk, temeer door alle rotzooi op zolder en m.n. de vele boeken. Metershoge bergen van boeken, lukraak neergesmeten op de zoldervloer. Wat een gewicht, één m2 boeken weegt toch gauw zo'n 250 à 300 kg, daar is zo'n zoldervloer nooit op berekend, een wonder dat alles nog overeind stond! 

De immense boekenberg wekte natuurlijk wel onze nieuwsgierigheid op. Ik pikte er even een boekwerkje 'komische gedichten' tussenuit van ene W.J. van Zeggelen (1811-1879). Naar mijn mening een prulpoëet en rijmelaar van formaat, maar daar waren de meningen over verdeeld ontdekte ik later. Ook zag ik een boekwerkje liggen, uitgegeven in 1716, getiteld 'Boeren- en Overheidsstrijd voor de vuist gedicht' door ene P.J. Beronicus, dat ging over de bestorming van Middelburg door de Walcherse boeren op 21 juli 1672. De huidige opstanden van de boeren tegen overheden is dus alles behalve nieuw! We moesten uiteraard verder met ons werk, maar hebben toch evengoed een aardig tijdje zitten grasduinen in die grote boekenberg.

woensdag, februari 28, 2024

Kasteel Het Nijenhuis anders.

'Gouden Borsten', één van de glazen kunstwerken uit 2023 van Maria Roosen (1957) aan een muur in kasteel Het Nijenhuis. Roosen is echter niet de enige kunstenaar die momenteel in het kasteel exposeert, vandaar ook de naam Roosen & Guests. Ze heeft namelijk voor deze expositie kunstenaars van allerlei pluimage uitgenodigd om samen met haar de ruimtes en omgeving van het kasteel met nieuwe perspectieven te vullen. Samen wordt het altijd beter is haar devies, dat ze min of meer omschrijft als de 1+1=3 formule. Haar werk is vaak het resultaat van een collectief proces. Een gedachte die dus ook het uitgangspunt vormt voor de expositie Roosen & Guests. In de expositie worden nieuwe verbindingen gelegd, of juist niet, botsingen mogen ook ontstaan tussen het werk van Roosen zelf en van haar gasten en de historische omgeving van het kasteel. Wederzijdse inspiratie en acceptatie vormt de basis van de expositie Roosen & Guests!

zondag, februari 25, 2024

The Shetland's


    We waren net Sumburgh Head Lighthouse op het zuidelijkste puntje van de 
    Shetland's gepasseerd, en moesten nog zo'n 18 mijl varen naar Lerwick, dat 
    ergens in de heiige verte voor ons moest liggen. Behalve blij om na bijna 4 
    etmalen zeilen op de plaats van bestemming te zijn, was ik verrast door het 
    mooie impressionistische landschap voor mijn neus.    
    
    De beleving van dit moment zal ik nooit vergeten. De compositie, de 
    kleurstelling, de lichteffecten door de wolken in en op het water, het diffuse 
    landschap in de heiige verte en de spanningsvolle verwachting wat we daar 
    zullen aantreffen. De fotografische weergave heeft feitelijk alle typerende 
    kenmerken van een mooi impressionistisch schilderij! 
    
    20 juni 2001, zeiljacht 'Swing' tijdens de Driehoek Noordzee. 
 
                                     

vrijdag, februari 23, 2024

Een frisse wind!

In de tentoonstelling 'Frisse wind. Impressionisme van het Noorden' in Singer Laren zag ik bovenstaand schilderij uit 1908 van de Deense schilder/beeldhouwer Laurits Tuxen (1853-1927). Een olieverf op doek met de naam 'Frisse junidag op Skagen'. Prachtig, wolken tot aan de kim die het woelige zeewater afwisselend belichten en beschaduwen. Ik vond het beslist één van de mooiere impressionistische werken van de tentoonstelling, compositie, kleur, verte, dynamiek, alles zit erin, prachtig!

Minder mooi was de drukte in het museum. Ondanks een z.g. tijdslot krioelde het van bezoekers. Voor praktisch elk schilderij stond wel een muur van bejaarde kijkers. Niks voor mij, hoewel ik ook tot de categorie behoor. Hoe dan ook, er ging in het gedrang wat mij betreft een hoop kijkplezier verloren in deze inhoudelijk prachtige tentoonstelling. Het was niet anders, maar uiteindelijk werd ik buiten na afloop blij verrast door een frisse wind. Want daar was ik echt aan toe geraakt.

zaterdag, februari 17, 2024

ob-la-di, ob-la-da

"Life Goes On" ook na acht decennia. Hoelang? Dat weet gelukkig niemand, daar komen we allemaal vanzelf een keer achter. Hopelijk pas na vele verjaardagsfeestjes verder alla j.l. zaterdagavond. Ob-la-di, ob-la-da, het was heel gezellig!

zondag, februari 04, 2024

de slimme wolf

Wolven zijn slim en lezen net als wij ook kranten. Toen ze lazen dat ze van de rechter in 'Park De Hoge Veluwe' eindelijk met verfbommen mochten worden bekogeld, dachten ze wegwezen. Waar naar toe hebben ze uiteraard niet gezegd, ze zijn niet gek. Dat kun je van die maffe paintballmalloten niet zeggen. Als je nu in het bos huilie huilie hoort, weet je dat het geen wolf kan zijn!

zaterdag, februari 03, 2024

de 28e zondag p.m.

Een stadswandeling door Meppel hadden J en Y voor de 28e p.m. op zondag 28 januari j.l. bedacht. Spannend, al had ik geen idee wat ik me daarbij moest voorstellen, ik ken Meppel niet of nauwelijks. Maar we zullen wel zien, en dat deden we! Rond halftwee vertrokken we met z'n zevenen (M was helaas niet van de partij wegens verkoudheid) goedgemutst door het mooie weer van de parkeerplaats bij station Meppel, voor een wandeling om en door het historische centrum van ca. 3,5 km. Een verrassend mooie en sfeervolle wandeling, waarbij middels het zicht op de Meppeler toren, de molens, grachten, oude pakhuizen en een aantal in art nouveau opgetrokken huizen, het rijke handelsverleden nog goed zichtbaar is. Dat Meppel zo'n mooi stadscentrum heeft had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Alvorens met z'n allen voor het 2e bedrijf van deze p.m. zondag naar Hoogeveen te vertrekken, hebben we eerst nog in het centrum, in Grand Café De Wheem, de mooie wandeling smakelijk geëvalueerd met thee of koffie en gebak. 

In Hoogeveen bij J en Y thuis zat inmiddels de vijf in het uur, en dat vieren we in onze kringen doorgaans met veel genoegen. Het was dan ook heel gezellig aan de lange tafel vol lekkere hapjes en drankjes. Maar ja aan alles komt een eind, met een nasischotel werd uiteindelijk een punt gezet achter een, naar ieders mening geslaagde zondag p.m. Op naar de volgende over 3 à 4 maanden bij leven en welzijn, maar dan in Kampen bij A en M.

vrijdag, februari 02, 2024

aan de keukentafel

Het was met z'n zessen weer gezellig aan de keukentafel bij H en R in Putten. Ouwehoeren, borrelen en preisoep, gebakken krieltjes, witlofsalade, broccoli, drumstick's, wijn, water, stracciatella ijs, slagroom en koffie met likeur na. Hoe de maaginhoud eruit ziet na al dit lekkers lijkt mij niet appetijtelijk, maar dat doet er ook niet toe, het smaakte ons allemaal prima. Zie nu al uit naar de volgende keukentafelsessie, dan bij A en H in Putten.

maandag, januari 22, 2024

Melancholie

Ik zit te luisteren naar 'Sittin' on the dock of the bay', een nummer uit 1967 van Otis Redding (1941-1967) dat momenteel in de Evergreen TOP 1000 geloof ik nog op nummer 151 staat. Het prachtige nummer brengt mij in een weemoedige stemming. Hoe dat komt weet ik niet, maar het overkomt mij steeds vaker. Tijdstip van de dag, lichtval, stilte voor de storm, het kan van alles zijn dat het melancholische mijmeren bij mij in gang weet te zetten. Deze keer dus 'Sittin' on the dock of the bay'. 

Het van de vroege ochtend tot de late avond aan de baai zitten genieten, alleen kijken naar golven en schepen, verder niks. Het doet mij denken aan m'n zeiltochten vroeger op zee. Bij het krieken van de dag de zon boven de horizon zien uitkomen en verder niets anders dan geruis van golven om me heen. Ik zit in de kuip met mijn rug tegen het schot, de automaat houd me feilloos op koers, de zeilen staan er mooi bij, dat is het, wat een geluk. Binnen liggen er nog een paar op één oor. Ik hoop dat ze dat nog een tijdje volhouden, heerlijk zo, even een paar uurtjes alleen!

   

Songtekst

Sittin' in the mornin' sun I'll be sittin' when the evenin' comes Watching the ships roll in Then I watch 'em roll away again, yeah 

I'm sittin' on the dock of the bay Watchin' the tide roll away, ooh I'm just sittin' on the dock of the bay Wastin' time

I left my home in Georgia Headed for the Frisco Bay 'Cause I've had nothin' to live for It look like nothin's gonna come my way 

So I'm just gon' sittin' on the dock of the bay Watchin' the tide roll away, ooh I'm sittin' on the dock of the bay, wastin' time 

Look like nothin's gonna change Everything still remains the same I can't do what ten people tell me to do So I guess I'll remain the same, yes 

Sittin' here restin' my bones And this loneliness won't leave me alone, listen Two thousand miles, I roam Just to make this dock my home 

Now I'm just gon' sit, at the dock of the bay Watchin' the tide roll away, ooh yeah Sittin' on the dock of the bay Wastin' time

zondag, januari 21, 2024

de Texelse vuurtoren

De werkelijkheid is niet altijd wat je ziet. Dingen zijn altijd gelaagd, las ik in de Volkskrant in een artikel van Ernst Arbouw over de tweede wereldoorlog. Het één en ander n.a.v. de Russische melding onlangs, dat het een bataljon met Oekraïense krijgsgevangenen heeft gevormd die zich daarvoor vrijwillig hebben aangemeld. 

Op Texel was in de tweede wereldoorlog een eenheid Georgiërs actief aan de kant van de Duitsers. Bevelhebbers twijfelden vaak aan de loyaliteit van dergelijke eenheden. Begrijpelijk, want op Texel kwamen de Georgiërs in opstand tegen hun Duitse medesoldaten en vermoordden er vierhonderd. Dat de Georgiërs dat uiteindelijk in een bitterharde strijd met de Duitsers op de noordpunt van het eiland rond de Texelse vuurtoren slecht is bekomen, is een alom bekend verhaal.

Dat de Texelse vuurtoren, die ik toch zo goed dacht te kennen, uit twee torens bestaat was mij echter onbekend. Namelijk de zichtbare buitentoren, gebouwd in 1948, en de onzichtbare binnentoren, gebouwd in 1864. De oude binnentoren was tijdens de gevechten tussen de Georgiërs en de Duitsers dusdanig beschadigd dat er een nieuwe moest komen. De goedkoopste oplossing was een nieuwe toren bouwen rond de resten van de oude toren. Ze hebben de oude toren gewoon een nieuw ruimzittend jasje gegeven!

donderdag, januari 18, 2024

Kunst uit Oekraïne

Onlangs in museum de Fundatie in Zwolle de tentoonstelling Kaleidoscope of (Hi)stories; Kunst uit Oekraïne gezien. Een overzicht van hedendaagse kunst uit Oekraïne, aangevuld met een aantal belangrijke stukken uit de historische avant-garde van het land. De tentoonstelling vertelt het verhaal van de culturele identiteit van Oekraïne, tegen het decor van de landeigen spanning tussen vrijheid en onderdrukking, in schilderijen, tekeningen, video’s, installaties, performances, sculptuur, geluidswerk, fotografie en textiel. 

Bovenstaande spotprent van ene Oleksiy Kustovsky heb ik daar overigens niet gezien of is mij ontgaan. Een Oekraïense vrouw ontrafelt langzaam maar zeker een Russische tank van wol. Ze dachten dat ze ons in een paar dagen klein konden krijgen, lijkt de cartoon te zeggen, maar kijk hoe sterk wij zijn, en dat zonder bloed vergieten. Maar was dat laatste maar waar!

maandag, januari 15, 2024

Met MIX op de koffie.

                                                              .... the Lord of the Dance 

Het was de afgelopen zaterdagmorgen een vrolijke boel met MIX in de fraaie Catharinakapel in Harderwijk.

zaterdag, januari 06, 2024

Heerenleed- in Gouda

Onlangs hebben we in Harlingen nog ons 40 jarig bestaan gevierd (zie 'Heerenleed+ in Harlingen' d.d. 25/12'23). Amper tweeëneenhalve week later zagen we elkaar alweer, maar deze keer in Gouda bij de crematie van Vic. Zijn dood kwam voor ons niet helemaal onverwacht, hij was al geruime tijd ziek. Maar nu Vic definitief weg is voelt het in ons Heerenleedclubje toch anders aan. Een groot gemis, wat wil je ook, na alles wat we samen in 40 jaar hebben beleefd. 

Het 'Herenleed' van Cherry Duyns en Armando was, 40 jaar geleden rond het begin van ons eigen Heerenleedclubje, een VPRO programma van satire en absurdisme en van weemoed en verlangen. Dergelijke kwaliteiten kan en moet je ons Heerenleedclubje uiteraard niet toedichten. Wij vonden destijds de naam Herenleed toepasselijk en leuk om allerlei reden. Maar de gevoelens 'weemoed en verlangen' komen wat mij betreft in ons geliefde Heerenleedclubje in toenemende mate boven drijven.

Na de crematie hebben we in Reeuwijk in restaurant 't Reeuwijkse Hout geluncht en nog een poosje gezellig zitten napraten. Het leven gaat door!

maandag, januari 01, 2024

zondag, december 31, 2023

de lekkerste film van het jaar

Afgelopen week hebben we in filmtheater Fraterhuis in Zwolle de film 'Le Pot-Au-Feu' gezien. Een bijzonder sfeervolle film over liefde en een overvloed aan lekker eten en drinken rond 1885, met kasteelheer, levensgenieter en fijnproever Dodin-Bouffant (Benoit Magimel, Parijs 1974) en zijn chefkok Eugénie (Juliette Binoche, Parijs 1964). Samen maken ze al 20 jaar gerechten waar het water je van uit de mond loopt. Maar niet alleen eten vinden ze lekker, na al die jaren zijn ze ook elkaar meer dan leuk gaan vinden. Een stap verder is trouwen, maar Eugenie wil haar vrijheid behouden. Dodin doet echter alle mogelijke moeite om haar van gedachte te doen veranderen, en gaat een keer in zijn eentje voor haar koken. Want gaat liefde sowieso ook niet door de maag? 

We hebben genoten van 'Le Pot-Au-Feu', de lekkerste film van het jaar, en dat 135 minuten lang. Van beide hoofdrolspelers en de overvloed aan lekker eten en drinken, allemaal sfeervol gefilmd in het nostalgische decor van een 19e eeuwse moestuin en (kasteel)keuken.

zaterdag, december 30, 2023

Niks nieuws onder de zon!

Onlangs heb ik 'Beschaafden in het land der barbaren' gelezen van Joseph Roth (1894-1939). Joseph Roth was naast schrijver van beroemde romans als 'Radetzkymars' en 'Hotel Savoy' ook een rusteloze journalist die in het interbellum, een tijd waarin het net als nu gistte van spanningen en conflicten tussen staten en binnen landen, als een razende reporter door Europa trok. Hij woonde graag in hotels, en dat stuurde zijn pen. Hij zocht in al zijn Europese verblijfplaatsen verdieping in de politieke turbulentie van die dagen en het effect daarvan op gewone mensen. In 'Beschaafden in het land der barbaren' zijn die reisreportages gebundeld, mooi vertaald door Els Snick (1966). Opvallend vond ik de actualiteit van zijn verhalen van bijna 100 jaar geleden. Niks nieuws onder de zon! 

Roth heeft in zijn korte bestaan op dit ondermaanse heel wat afgeschreven. Terwijl het in zijn privéleven allesbehalve op rolletjes liep. Zijn leven werd vanaf 1928 overschaduwd door de schizofrenie van zijn jonge vrouw Friederike Roth-Reichler (1900-1940), die later zou worden vermoord door de nazi's. Zelf stierf Roth arm en berooid in Parijs aan de gevolgen van alcoholisme.

maandag, december 25, 2023

Heerenleed+ in Harlingen.

Harlingen is welkom aan Zee las ik ergens. Het is de zeehavenstad van Friesland, een magneet voor liefhebbers van wind en water. Een stad met levendige binnenhavens en culturele highlights, een stad voor een memorabel verblijf! 

Onlangs hebben we daar in het kader van het 40 jarig bestaan van ons geliefde Heerenleedclubje inderdaad een memorabel weekend gehad. Een Heerenleed+ eigenlijk, want onze eega's waren deze keer ook van de partij, en dat is sowieso memorabel. Maar een beleving van een Harlingen in winterslaap is ook memorabel. Niks levendige binnenhavens en culturele highlights, wel rust en stilte rond de binnenhavens en aardig wat gesloten café 's. De deken van rust en stilte viel eigenlijk al over ons heen tijdens onze aankomst en installatie in hotel 't Heerenlogement aan het Franekereind. Donker, koud, niemand aanwezig! Het was echter besproken, er lagen daarom wel sleutels en instructies over hoe te handelen. Eenmaal geïnstalleerd, zijn we met z'n allen het stadje ingetrokken, en werden we in de Voorstraat in Grandcafé de Reus getrakteerd op drank en gebak door de jarige André. De rest van de avond hebben we heel genoeglijk doorgebracht in het even verderop gelegen Eetcafé Nooitgedagt aan de Grote Bredeplaats. Maar aan alles komt een eind, uiteindelijk waren we voor onze nachtrust even na middernacht terug in 't Heerenlogement. 

De andere morgen zaten we met z'n allen rond een uur of halftien alweer aan een mooi gedekte ontbijttafel. Er was zowaar iemand van de bediening komen opdagen. Ze vertelde ons en passant dat wij de laatste gasten waren voor hun winterstop. Na ons vertrek ging de deur voorlopig voor een poosje op slot. Hoe de sfeer in dit jaargetij op een vroege zondagochtend in Harlingen is, kan je je na het hiervoor gestelde denk ik wel een beetje voorstellen. Grand Café Zeezicht voor een afsluitende kop koffie zat in elk geval dicht. Maar in de Poffertjeskraam op het Havenplein konden we gelukkig wel terecht. Zo konden we ons unieke Heerenleed+ weekendje in het mooie en verstilde Harlingen toch enigszins sfeervol afsluiten. En André, nog bedankt voor de organisatie!

zondag, december 24, 2023

Cantiamo, kerstconcert 2023.

Het kerstconcert van kleinkoor Cantiamo m.m.v. Trio Desima (muziek & poëzie) ging ze l.l. vrijdag 15 december o.l.v. vaste dirigent Hetty van Beek weer goed af. Waarbij de akoestiek en de sfeervolle ambiance in het rk kerkje aan de Brinkstraat in Putten de muzikaliteit ook nog eens naar een hoger niveau tilt. Prachtig! Jammer dat Hetty van Beek per 1 januari a.s. het koor na 11 jaar gaat verlaten. Maar ja, zo gaan de dingen nou eenmaal. Hopelijk heeft Cantiamo snel weer een nieuwe goede dirigent op de bok staan. Ben benieuwd!

donderdag, december 21, 2023

de beste wensen

Misschien minder spannend dan een kaartje per post, maar evengoed welgemeend!

vrijdag, december 15, 2023

Stoont als een garnaal.

In de Waddenzee las ik in de krant, zijn garnalen tegenwoordig stoned van medicijnresten die daar door ons toedoen uiteindelijk in terecht komen. Dat kan natuurlijk niet, daar moeten we zeker wat aan gaan doen. Aan de andere kant zongen Van Kooten en De Bie een halve eeuw geleden al een liedje over garnalen die stoned waren, je zou dus kunnen zeggen dat de garnaaltjes zo langzamerhand wel wat gewend moeten zijn!

Stoont als een garnaal 

Wij zijn zo stoont als een garnaal Stoont als een garnaal Neem nog maar een haal Want stoont als een garnaal Zijn we allemaal 

Toon Jansen en zijn bruid Die moesten er eens uit Ze waren niet zo hip Toch namen zij een trip Een charter naar Marrokko Dat was medio maart En wat er gister staat Op hun eerste ansichtkaart 

Wij zijn zo stoont als een garnaal Stoont als een garnaal Neem nog maar een haal Want stoont als een garnaal Zijn we allemaal 

De bakker van de hoek Doet hasjish in z'n koek Pa nam een pondje mee Als koekje bij de thee We hadden net bezoek Dat kwam om half twee En zit nou door die koek Nog steeds op de WC 

Wij zijn zo stoont als een garnaal Stoont als een garnaal Neem nog maar een haal Want stoont als een garnaal Zijn we allemaal 

Op het feestje van oom Piet Was hele goeie weed Dus na de tweede stick Kreeg iedereen een kick Maar opoe van de Kamp Die wilde higher zijn Zij klom toen in de lamp En zong daar dit refrein 

Wij zijn zo stoont als een garnaal Stoont als een garnaal Neem nog maar een haal Want stoont als een garnaal Zijn we allemaal 

Wij zijn zo stoont als een garnaal Stoont als een garnaal Neem nog maar een haal Want stoont als een garnaal Zijn we allemaal 

Wij zijn zo stoont als een garnaal Stoont als een garnaal Neem nog maar een haal Want stoont als een garnaal Zijn we allemaal

woensdag, december 13, 2023

Martin Monnickendam

In het Noord-Veluws Museum in het vanouds bekende kunstenaarsdorp Nunspeet, zijn we bij een nieuwe tentoonstelling doorgaans wel van de partij. In het kleine en overzichtelijk museumpje hebben we al menig expositie gezien van schilders die in het verleden in de inspirerende omgeving van Nunspeet hun sporen hebben nagelaten. Werken van bijvoorbeeld Jan van Vuuren, Edzard Koning, Willem Steelink, Arthur Briët, Ben Viegers, Jos Lussenburg, Frans Huysmans en Chris ten Bruggen Kate hebben we daar in het nabije verleden al eens bekeken. 

Afgelopen zondagmiddag hebben we schilderijen van Martin Monnickendam (1874-1943) gezien. Een Amsterdamse schilder die hier een goeie eeuw geleden met zijn gezin enkele zomers heeft doorgebracht. Hij heeft in die tijd in zeer expressief kleurgebruik prachtige zandverstuivingen vastgelegd op het doek, maar vooral ook boerengezinnen thuis en op het land, kerkgangers, portretten, noem maar op. Buiten was het somber en regenachtig, zo genoten we binnen des temeer van de uitbundige impressionistische schilderijen en tekeningen van Martin Monnickendam.

zondag, december 03, 2023

Wolken maken?

Jacob van Ruisdael (1628-1682) schilderde in zijn tijd prachtige landschappen en zeegezichten met mooie wolkenluchten. In de Volkskrant stond gisteren een foto van zo'n schilderij t.w. 'Gezicht op Haarlem uit het noordwesten' uit ca. 1670. Een prachtig schilderij dat de klimaatwetenschappers Sandrine Bony (1968), Bjorn Stevens (1966) en Pier Siebesma uit resp. Frankrijk, Duitsland en Nederland hadden uitgekozen als voorpagina op hun gezamelijk geschreven wetenschappelijk handboek over o.m. wolkenkunde. 

De vraag is: Zullen wolken de klimaatopwarming versnellen of remmem? Dat is volgens Bartjens één van de grotere onzekerheden in de klimaatontwikkeling. Een lang en interessant verhaal over wolken en opwarming van interviewer Maarten Keulemans (wetenschapsredacteur bij de Volkskrant) volgt. Dat tenslotte besluit met de gedachte om de natuur mogelijk een handje te helpen, door zelf wolken te maken die het zonlicht kunnen weerkaatsen. Maar dat lijkt de wetenschappers om een aantal redenen een verkeerde oplossing. De belangrijkste is dat als ze ooit om een of andere reden weer zouden ophouden de temperatuur te controleren, het klimaat versneld zou opwarmen. En dat zou pas echt een ramp zijn. En trouwens, wie zou de eigenaar zijn van dergelijke acties, m.a.w wie bepaald welke wereldtemperatuur de juiste is? 

Ik ben leek op het gebied van meteorologie, maar gevoelsmatig lijkt mij dit een goeie conclusie. En zeer waarschijnlijk zijn er nog wel meer reden, om het maken van wolken aan de natuur over te laten!

woensdag, november 29, 2023

Verkenner

Verkenner, informateur en formateur zijn volgens Bartjens de drie belangrijkste functies tijdens een kabinetsformatie. Maar volgens mij is er nog een vierde belangrijke functie, namelijk een Verkenner vóór een Verkenner!

zondag, november 26, 2023

snelle coq au vin

't Was zaterdagavond met onze vrienden uit Putten weer gezellig rond de keukentafel, wijntje erbij en ouwehoeren over van alles en nogwat. Deze keer stond er een grote pan 'coq au vin' op tafel. Een van oudsher boerengerecht uit Frankrijk, waarin het taaie maar smakelijke vlees van een uitgerangeerde bejaarde haan uren lang in rode wijn en allerlei andere ingrediënten word gestoofd om het mals te krijgen. Echter bij gebrek aan een ouwe taaie haan had ik deze keer maar malse kippendijen genomen. Een 'snelle coq au vin' dus, dat scheelde me een hoop werk en het was net zo lekker!