zaterdag, februari 28, 2009

Aviodrome



De grote en oudste broer van de Boeing 737-800 van Turkish Airlines die afgelopen woensdag crashte bij Schiphol nabij de Polderbaan, staat sinds eind 2004 op het themapark Aviodrome in Lelystad. Het is een verhaal apart, hoe de ruim 30 jarige als PH-BUK geregistreerde KLM Boeing 747-206B, een jumbojet classic en vernoemd naar luchtvaartpionier Louis Blériot, daar terecht gekomen is.

Gisteren heb ik samen met Thijs en Mink het vliegtuig, dat vanaf 1978 tot 2004 onafgebroken gevlogen heeft voor de KLM, eens goed bekeken. Vreemd daar, zo'n enorm vliegtuig in de polder, en helemaal leeg! Ik ken ze alleen maar vol, als passagier. Wie weet, misschien heeft ditzelfde vliegtuig ons in het verleden wel van of naar New York gevlogen. Op een plakkaat bij de cockpit las ik de namen van alle captain's die in deze kist hebben gevlogen. Grappig, de namen K en P, twee bekenden van me, die beiden al enige jaren met pensioen zijn, stonden er ook bij. Zo zie je maar, als je maar lang genoeg meeloopt kan zelfs bij leven je naam al onderdeel worden van een museumstuk!

Drie bemanningsleden en zes passagiers van Turkish Airlines die in de gecrashte Boeing 737-800 TC-JGE, vluchtnummer TK 1951 zaten, zullen iets dergelijks bij leven niet meer mee kunnen maken. Op de reconstructie van de crash is goed te zien hoe het ongeveer gebeurd moet zijn. Een merkwaardig ongeluk, als een blad in de herfst naar beneden komen dwarrelen! Ik las dat het drama nog veel groter geweest zou zijn, als ze in plaats van op de absorberende klei, op een hardere ondergrond terecht waren gekomen. Vonken, brand, dat soort dingen. De komende dagen zullen we wel meer te horen krijgen, over hoe het nou zo heeft kunnen gebeuren.



Op 27 juni a.s. viert Nederland het 100-jarig bestaan van de gemotoriseerde luchtvaart. De tijdmachine in de centrale hal geeft een mooi beeld over dit item van 100 jaar terug in de tijd. Ongelooflijk eigenlijk, als je ziet wat de mens op technisch gebied niet allemaal bereikt heeft. Maar toch ook wel weer ten koste van een aaneenschakeling van soms wel heel domme ongelukken. Met vallen en opstaan, op een andere manier schijnen wij niet te kunnen leren.
Benieuwd welke lering uit de Poldercrash getrokken wordt!

maandag, februari 23, 2009

spaghetti



Wat hebben we toch een hoop rotzooi in huis waar een snoer aan vast zit! Computers, beeldschermen, scanners, printers, faxen, dvd en cd spelers, speakers, telefoons, tv's, tuners en ga zo maar door. Zolang je er maar niet aan hoeft te komen is er niks aan de hand, maar o wee als er iets mis is met zo'n apparaat, of als er iets verplaatst moet worden. Om maar te zwijgen over als je iets nieuws moet aansluiten en integreren in die zooi!

Van de spaghettiachtige wirwar aan snoeren, adapters en stekkerdozen die ik achter de apparaten aantref, wordt ik acuut moedeloos en chagrijnig. Desalniettemin probeer ik de snoerenbende zo goed mogelijk te ordenen. Eén voor één sluit ik de apparaten aan, en leid ik de snoeren en adapters in zo overzichtelijk mogelijke banen. Maar het eindresultaat is in mijn ogen keer op keer een onbevredigende warboel. Een warboel die ik dan toch maar zo laat, ik ben al lang weer blij dat de hele rotzooi is aangesloten!

En dan komt er steevast ook nog weer een moment, dat de aangesloten handel niet goed draait! Wat te doen? Je loopt alle inmiddels moeilijk te volgen aansluitingen maar weer eens langs, drukt hier en daar een stekker wat aan, en probeer vervolgens de handel opnieuw goed aan de praat te krijgen. God zij dank lukt dat uiteindelijk in de meeste gevallen dan ook nog.

Over de sores die ik regelmatig heb met (vergeten) gebruikersnamen, wachtwoorden en al die verschillende afstandsbedieningen zeg ik verder maar niks meer. Ik geloof dat ik zolangzamerhand behoefte heb aan een persoonlijke systeembeheerder. Eentje die altijd voor me klaar staat en mij af en toe een glas wijn inschenkt, en verder bereid is me al het werk dat met snoeren en elektronica te maken heeft tot in lengte van dagen uit handen te nemen!

maandag, februari 16, 2009

Valentijnsdag



Zaterdag 14 februari j.l. Valentijnsdag! Op het Museumplein in A'dam hing voelbaar het voorjaar al een beetje in de lucht, je rook het gewoon. Zelfs de gouden harp op het concertgebouw leek wel meer te blinken dan anders. Dat wij niet de enige waren met voorjaarskriebels in het lijf, was goed te merken aan de mensen om ons heen. Op het gras dolden kinderen en honden om het hardst met van alles en nog wat, en de bankjes in de zon waren allemaal al bezet.

In het van Gogh Museum hadden we net de prachtige tentoonstelling 'Van Gogh en de kleuren van de nacht' gezien. De eerste tentoonstelling die rond Van Goghs avond- en nachtcomposities is gemaakt, is een gezamelijk project van het van Gogh Museum en het Museum of Modern Art in New York. Voor deze unieke tentoonstelling hebben musea en particulieren uit heel de wereld, schilderijen van Van Gogh rond het nachtthema in bruikleen gegeven.
Van Gogh streefde ernaar om met kleur de stemmingen en lichteffecten van de nacht uit te beelden. Het was één van de uitdagingen die hij tijdens zijn korte kunstenaarsleven aanging. Verder zo las ik, bood het nachtthema Van Gogh ook de gelegenheid om verschillende facetten van zijn complexe psyche te onderzoeken. Hij heeft dit heel aansprekend onder woorden gebracht in de honderden brieven aan zijn broer Theo en aan bevriende kunstenaars als Emile Bernard en Paul Gauguin.

Nu we toch zo dicht in de buurt waren van het Rijksmuseum, kon een bezoek ondanks het prille en aangename voorjaarszonnetje natuurlijk ook niet uitblijven. Het grootste deel van het Rijksmuseum is vanwege de verbouwingsaktiviteiten al jaren gesloten voor het publiek. Maar toch is er nog genoeg moois te zien, zoals nu bijvoorbeeld het geval is met de tentoonstelling 'De Meesterwerken' Prachtige schilderijen uit de 17de eeuw! De Gouden Eeuw was een periode van grote bloei in de geschiedenis van Nederland. De gefortuneerde kooplieden spendeerden veel in kunst en cultuur. De schilderijen uit die tijd hebben we zaterdag weer eens kunnen bewonderen. Schilders als Frans Hals, Gerard ter Borch, Rembrandt van Rijn, Johannes Vermeer, Paulus Potter, Bartholomeus van der Helst, Jacob van Ruisdael en nog vele anderen.

Veel schilderijen van deze kunstenaars zijn aardig bekend en hebben we wel vaker gezien, toch was het boeiend om al die meesterwerken in één tentoonstelling te zien!

vrijdag, februari 13, 2009

VendéeGlobe



Nummer drie is ook gefinisht! De VendéeGlobe 2008-2009 ging op 9 november 2008 van start in de Franse havenplaats Les Sables-d'Olonne met 30 zeilboten, excl. de drie reeds gefinishte deelnemers zitten er nu nog acht in de race!
De race zal ik nu niet meer zo frequent blijven volgen als ik tot nu toe steeds gedaan heb, de spanning is er een beetje af nu de koplopers binnen zijn. Daar wil ik trouwens niet mee zeggen dat mijn waardering en respect voor de overblijvers minder is. Winnen of niet, het is en blijft een prestatie van groot niveau als je deze race alleen al uitzeild!

Op 1 februari j.l. kwam Michel Desjoyeaux, nadat hij in 84 dagen, 3 uur, 9 min. en 8 sec. een afstand van 28303,2 Nm had afgelegd, met zijn schip 'Foncia' als eerste over de finish. (Een wedstrijdrecord, het vorige record stond op naam van Vincent Riou, die in 2005 een tijd had neergezet van 87 dagen, 10 uur, 47 min. en 55 sec.) Een week later op 7 februari j.l. kwam Armel Le Cléac'h na 27232,6 Nm zeilen met zijn 'Brit Air' als tweede over de finish in 89 dagen, 9 uur, 39 min. en 35 sec. En nu, op Valentijnsdag, weer een week later is ook Samantha Davies, de nummer drie met haar schip 'Roxy' terug in Les Sables-d'Olonne, na in haar eentje in 95 dagen, 4 uur, 39 min. 1 sec. een afstand van 27470,2 Nm te hebben afgelegd.



Rectificatie:
De Fransman Marc Guillemot heeft met de 'Safran' in een tijd van 95 dagen, 3 uur, 19 min. en 36 sec. een afstand van 28401,2 Nm afgelegd en is daarmee toch nog 3e geworden. Hij finishte weliswaar later dan Samantha Davies, maar dankzij 50 uur bonificatie voor zijn hulp onderweg bij de redding van de gewonde Yann Eliès, springt hij over de tijd van de eerder gefinishte Davies. Een zeer opmerkelijke prestatie van Eliès, temeer hij ook nogeens de laatste 1000 zeemijlen zonder kiel tegen een oostelijke bries heeft moeten opkruisen!


De zesde editie van de moeder aller zeilwedstrijden t.w. een non-stop solowedstrijd om de wereld, kent ondanks de vooraf extra genomen veiligheidsmaatregelen, ongekend veel uitvallers. Kapotte zeilen, gebroken masten, roer- en kielbeschadigingen, kapseizing en gebroken ledematen. Door de zware storm in de Golf van Biscaje, ging het voor een aantal deelnemers bij de start al direct mis.
Ook Michel Desjoyeaux liep kort na de start averij op, en moest terugkeren naar Les Sables-d'Olonne om het euvel te verhelpen. Toen dat gebeurd was had hij een achterstand van ruim 40 uur op de andere favorieten. Binnen een maand was hij echter iedereen voorbij gelopen en lag hij aan kop, een positie die hij vervolgens ook niet meer heeft afgestaan, sterker nog, hij liep steeds meer uit.
Het werd zijn tweede overwinning in de Vendée Globe, ook bij zijn eerste deelname in 2001 won de Breton deze mythische en prestigieuze non-stop solowedstrijd om de wereld.

maandag, februari 09, 2009

Veenhuizen



Midden in een uitgestrekt en verlaten veengebied in het noorden van Drenthe, begon in 1823 de Maatschappij van weldadigheid met de bouw van een gesticht voor arme gezinnen, wezen, landlopers en bedelaars. Onder leiding van ene Johannes van den Bosch werd het één en ander voortvarend aangepakt. Van de arme sloebers die daarna van heinde en verre, al dan niet vrijwillig naar dit Hollands Siberië toe kwamen, werd dan vervolgens verwacht dat ze er een nieuw bestaan als bijvoorbeeld boer zouden opbouwen.

Na verloop van tijd werd het de 'Maatschappij van weldadigheid' duidelijk, dat het proces van resocialisatie in het pauperparadijs (Suzanna Jansen 1964) niet in alle opzichten succesvol was. Wat wil je ook, mensen uit grote steden zijn niet zomaar boer, en al helemaal niet in 'the middle of nowhere' van het Hollands Siberië. De meeste mensen die daar terecht kwamen waren al niet bepaald gelukkig, maar dáár moeten ze zich volgens mij wel ongelukkig in het kwadraat hebben gevoeld! Ze waren in een fuik beland van waaruit ontsnappen niet of nauwelijks mogelijk was.

Toen het rijk in 1859 de gestichten overnam, veranderden deze dan ook geleidelijk aan in gevangenissen. Veroordeelden leefden zij aan zij met de eerste bewoners, de armen, wezen, landlopers en bedelaars. Alleen aan de verplichte kleding kon men het onderscheid zien. Om het gevangenisterrein werden tientallen woningen gebouwd voor het gevangenispersoneel. De ambtelijke hiërarchie spiegelde zich af in de grandeur van de woningen. Woningen met stichtelijke spreuken als: Orde en Tucht, Werkzaamheid, Toewijding, Plichtgevoel, Hou en Trouw, Werken is Leven en ga zomaar door. De alles overtreffende spreuk staat volgens mij op het hospitaal t.w. Vertrouw op God. Wat een ontzettende moraalridders waren het toch in die tijd, enge betuttelaars! Trouwens de hedendaagse samenleving kent ook nog genoeg betuttelaars, kijk maar naar ons kabinet.

Een gedeelte van het complex is momenteel als een echte gevangenis ingericht. Er huizen in de strafinrichting dan ook alleen nog echt veroordeelden. De rest van het complex t.w. de diverse woningen die her en der staan, het oude hospitaal en het 2e gesticht dat is ingericht als gevangenismuseum, is rijksmonument geworden.



Gisteren hebben we met de kinderen en de kleinkinderen het gevangenismuseum eens goed bekeken. De gids die J in het kader van haar 65 verjaardag had ingehuurd, had aan ons groepje van 13 een goed gehoor. Af en toe was het voor een paar kleine gasten even moeilijk om bij de les te blijven, maar dat kon ook haast niet anders met zo'n stel. De rit in de boevenbus over het gevangenismuseum-terrein en de omgeving van Veenhuizen maakte weer veel goed.
Een druk dagje was het, we waren na de excursie dan ook behoorlijk hongerig en dorstig geworden. Maar bij de open haard in 't Wapen van Norg was het leed gauw geleden!

zaterdag, februari 07, 2009

verkeerde zaal



Vrijdagavond, filmavond! Over 'Australië' hadden we aardige recenties gelezen, dus hadden we kaartjes gereserveerd voor deze film. Uiterlijk een kwartier voor aanvang moesten we onze tickets hebben afgehaald, anders zou de reservering als vervallen worden beschouwd. Dat lieten we natuurlijk niet gebeuren, precies kwart over negen zaten we dus in een al redelijk vol Atlantic 2 naar de reclame te kijken. Precies om half tien werd het licht helemaal gedempt, en begon het gebruikelijke voorprogramma met de bekende trailers van films, die we op korte termijn in deze bioscoop konden verwachten.

Maar op een gegeven moment echter, begon het idee tot ons door te dringen dat de trailer van de film 'Valkyrie' waar we naar keken, wel erg lang aanduurde. Eerst wil je er niet aan, maar even later weet je het zeker, we zaten in de verkeerde zaal! In plaats van Atlantic 2 zaten we in Atlantic 3! Aanvankelijk baalde ik van deze stommiteit als een stekker, mijn eerste impuls was om op te staan en alsnog de goede zaal te pakken. Maar mede door de besmuikte lol die J naast mij over dit voorval maar nauwelijks kon onderdrukken, zij zag de humor er eerder vanin dan ik, hebben we het maar zo gelaten. De knop moest even om, dat wel, maar per slot van rekening was het ook nog eens zo dat we 'Valkyrie' toch al een keer wilden zien!

'Valkyrie' is het trieste, maar boeiende en waar gebeurde verhaal van het Duitse verzet en de mislukte aanslag op Adolf Hitler door kolonel Claus von Stauffenberg (Tom Cruise), tijdens de tweede wereldoorlog. Ook twee Nederlandse actrices hebben in de film nog een bijrolletje t.w. Carice van Houten als de echtgenote van Claus von Stauffenberg, en Halina Reijn als één van diens secretaresses.
Na de mislukte aanslag worden de daders opgepakt en standrechtelijk geëxecuteerd!
Een totaal ander verhaal dan 'Australië' waar een Engelse aristocrate haar luxe leventje verlaat, en het afgelegen en overweldigende Australische binnenland intrekt, om haar geërfde land en bezittingen te redden.

Al zou je met een beetje fantasie wel kunnen zeggen, dat er parallellen te bespeuren zijn in het feit dat beiden op hun eigen manier het beste voor hebben met de mensen en hun land, in een tijd dat grote delen van de wereld in brand staan. Beide films spelen zich af tijdens de 2e wereldoorlog, in de periode van de Duitse en Japanse bezettingen of pogingen daartoe.

maandag, februari 02, 2009

Lectoribus Salutem



'Lectoribus Salutem' (ofwel 'Heil den lezer') is de aanhef van de bul, die J en ik afgelopen zaterdag 31 januari hebben gehaald in de 'Harderwijkologie' aan de 'Nieuwe Gelderse Academie' gevestigd in het Stadsmuseum te Harderwijk. Na een oprechte studie en vertoonde deskundigheid in genoemde wetenschap, zijn we beiden cum laude gepromoveerd bij Prof.J. te Gortig, Prof. J. Zevensloten en Prof. H. Plagenlegger.

Of de behaalde bul ons qua beleving ook zoveel heil zal brengen, als ons bezoek aan de tentoonstelling 'Konings Kunst' in het Stadsmuseum, valt nog te bezien!
De schilderijen en tekeningen van de impressionisten Arnold & Edzard Koning zijn in iedergeval een lust voor het oog. De beide broers Koning resp. 1860-1945 en 1869-1954 uit een Gronings geslacht, woonden en werkten ook een poosje in Parijs waar ze in contact kwamen met de impressionisten en postimpressionisten van hun tijd. In m.n. het werk van Arnold zijn invloeden van schilders als Manet, Degas, Monet, van Gogh en Gauguin terug te vinden. Edzard verwierf vooral bekendheid als illustrator van o.a. De Kleine Johannes en de Verkade-albums.

Beiden waren ze onvervalste romantici, ze geloofden in een bezielde natuur. Van Parijs naar de natuur op de stille Veluwe, of de oevers langs de IJssel. Hun grote inspiratiebron was het gebied om en nabij de Zuiderzee. Maar zoals we j.l. zaterdag in het Stadsmuseum hebben kunnen zien, hebben ze ook van menig andere plek in de Lage Landen prachtige impressies in beeld gebracht.