zaterdag, januari 30, 2021

Finish Vendée Globe 2020-2021.

Yannick Bestaven (48), schipper van Maître Coq IV, is de overall winnaar van de negende editie (2020-2021) van de Vendée Globe. Hoewel hij donderdagochtend 28 januari als derde finishte in Les Sables-d’Olonne om 04:19:46,  pakt hij toch de zege. Dit door de toekenning van 10 uur en 15 minuten dispensatie, voor zijn hulp bij de redding van Kévin Escoffier (PRB). Charlie Dalin (APIVIA) en Louis Burton (Bureau Vallée 2) maken het podium compleet, dat er als volgt uitziet:  

1 – Maître Coq IV (Yannick Bestaven), eindigde op 28/01/2021 03:19:46 UTC, verstreken tijd 80 dagen, 13 uur, 59 minuten en 46 seconden. Tijdcompensatie: -10 uur en 15 minuten, Officieel gecorrigeerde tijd: 80 dagen, 3 uur, 44 minuten en 46 seconden. 28.583,80 nm (52.937,20 km) gezeild met een gemiddelde van 14,78 Kn. 

 2 – APIVIA (Charlie Dalin) eindigde op 27/01/2021 19:35:47 UTC. verstreken tijd 80 dagen, 6 uur, 15 minuten en 47 seconden. geen tijdcompensatie. Tijdsverschil met de eerste 2 uur, 31 minuten en 1 seconde. 29.135,01 nm (53.958,04 km) gezeild met een gemiddelde van 15,13 Kn. 

 3 – Bureau Vallée 2 (Louis Burton) eindigde op 27/01/2021 23:45:12 UTC verstreken tijd 80 dagen, 10 uur, 25 minuten, 12 seconden, geen compensatie. Tijdsverschil met de eerste 6 uur, 40 minuten en 26 seconden, tijdsverschil met APIVIA 04 uur, 9 minuten en 25 seconden. 28.649,99 nm (53.059,78 km) gezeild met een gemiddelde van 14,84 Kn.

Armel Le Cléac'h, de destijds 39 jarige schipper van de Banque Populaire VIII, en winnaar van de achtste editie (2016-2017) van de Vendée Globe was sneller. Hij deed er 74 dagen, 3 uur, 35 minuten en 46 seconden over. Hij vestigde daarmee een rekord, maar de algemene weersomstandigheden waren destijds kennelijk gunstiger en derhalve ook debet aan deze topprestatie.

vrijdag, januari 29, 2021

De schoonheid van houtwal of struweelhaag.

De Puttensteinsveldweg in Wezep liep vroeger vanaf de Oranjeboomlaan min of meer parallel aan de Stationsweg richting de buurtschap Engeland. Een zandpad dat aan de westzijde middels een houtwal of struweelhaag tot aan het bosrijke Engeland de begrenzing vormde tussen een akkergebied, en tot aan de achterzijde van de diverse bebouwingen aan de westzijde van de Stationsweg, een ruig, meer onbestemd gebied. Alles bij elkaar een prachtig gebied waar ik als adolescent regelmatig rond dwaalde. 

Aan genoemde houtwal of struweelhaag, die al sinds lange tijd verdwenen is, moest ik ineens denken toen ik onlangs in de Volkskrant een artikel las over de teloorgang van soorten bijen, vlinders en allerlei andere insecten. Bij die houtwal, bestaande uit een gevarieerde begroeiing van o.m. sleedoorn, braam, meidoorn, hondsroos en weet ik allemaal niet wat nog meer, gonsde het altijd van de bijen, hommels, vliegen en vlinders. Opvallend veel soorten, waarbij vooral de vele soorten vlinders de show stalen. Prachtig, uren kon ik er soms doorbrengen!
Terug dus naar de gevarieerde natuur van de houtwal of struweelhaag, willen we de teloorgang van insecten en vlinders een halt toeroepen. Want zoveel zie je die niet meer, in het verleden hadden ze diverse functies, wie een bepaald gebied wilde ontginnen en in cultuur brengen, wilde dat afbakenen. Veel houtwallen of struweelhagen zijn verdwenen of vervangen door schuttingen en hekken en afrasteringen van gaas of puntdraad en dergelijke. Oersaai en slecht voor de natuur!

maandag, januari 25, 2021

Keizerswoert, een wandeling apart

We hadden een wandelingetje van ca. 3 km in ons hoofd, in een mooi gebiedje dat we aardig goed kennen. Het is meer dan het dubbele geworden. We begonnen op de Beekweg in Putten bij de kruising Kerkepad. We kozen nabij deze kruising echter voor een ander mooi voetpad dat hier ook begint en uiteindelijk bij Keizerswoert uitkomt, de industriewijk van Putten, waar we nu uiteraard niet wilden zijn. Maar zover hoefde het echter ook niet te komen, want we wisten nog van vroeger dat we net vóór Keizerswoert via een afslag ook weer op de Beekweg uit zouden kunnen komen. 

Dat pakte echter iets anders uit. De afslag naar de Beekweg, net vóór Keizerswoert bestond jammergenoeg niet meer, en zo raakten we uiteindelijk toch tussen de fabriekshallen, kantoren en opslagruimten verzeild. Er zijn op zaterdagmiddag leukere dingen denkbaar dan een wandeling op een uitgestorven industrieterrein. Bij nader inzien hadden we beter dezelfde weg terug kunnen wandelen. So be it! Aan de andere kant hadden we dan vanwege hoge nood geen gebruik kunnen maken van de voortreffelijke sanitaire voorzieningen van Puttens NS station. Het was alles bij elkaar genomen een bijzondere wandeling.

zaterdag, januari 23, 2021

De heuvel die we beklimmen!


De inauguratie van Joe Biden heb ik op tv gezien. Ondanks alle spanningen rond dit festijn een feestelijk gebeuren. Daarvoor had ik het vertrek van Donald Trump gezien, ook een feestelijk gebeuren, Ik zag hem wegvliegen, de pathologische leugenaar, ik kan niet begrijpen dat zoveel Amerikanen nog op die ouwe psychopaat hebben gestemd. Wat is er eigenlijk aan de hand in Amerika? Maar goed hij is weg! Nog één keer mocht hij met de Air Force One naar zijn geliefde golfterreintje in Florida, waar hij voorlopig ook zal blijven heb ik begrepen. Al hoop ik echter voorgoed, een Hole in One van formaat!

Wat mij tot tranen toe ontroerde was het optreden na de inauguratie van de 22-jarige Amanda Gorman. Prachtig hoe zij haar zelfgeschreven gedicht 'The Hill We Climb' voordroeg. Een gedicht over een nieuw tijdperk van hoop en saamhorigheid, maar ook een gedicht waarin de donkere dagen van de afgelopen tijd niet werden geschuwd. In één klap dacht ik weer, kijk, dit is óók Amerika! Een Amerika waarin ik weer kan en wil geloven, jong, vitaal en veerkrachtig!

De eerste zinnen van 'The Hill We Climb' 

When day comes we ask ourselves, 
where can we find light in this never-ending shade? 
The loss we carry, 
a sea we must wade 
We’ve braved the belly of the beast 
We’ve learned that quiet isn’t always peace 
And the norms and notions 
of what just is 
Isn’t always just-ice 
And yet the dawn is ours 
before we knew it 
Somehow we do it 
Somehow we’ve weathered and witnessed 
a nation that isn’t broken 
but simply unfinished 
We the successors of a country and a time 
Where a skinny Black girl 
descended from slaves and raised by a single mother 
can dream of becoming president 
only to find herself reciting for one

woensdag, januari 20, 2021

Een fantastisch zeildagje!

Toen we onderweg naar Workum op het IJsselmeer door een forse windvlaag uit het roer liepen, hadden we de Lorentzsluis in Kornwerderzand alweer even achter ons liggen. Ondanks de steeds verder aantrekkende wind, hadden we komende van Vlieland, tot dan toe met gereefde zeilvoering heerlijk gezeild. Maar met een klap die de zaling bijna het water deed raken, werd ons duidelijk gemaakt dat we nu toch echt nog meer zeil moesten minderen, wilden we tenminste de 'Felis Onca' bestuurbaar houden. 

Maar ook met minder zeil viel de 'Felis Onca' nauwelijks te trimmen. Er moest iets met het roer aan de hand zijn, maar wat? Na inspectie kon ik niet anders concluderen dat het probleem in de bevestiging van de roerarm aan de roerkoning moest zitten. Zachtjes zijn we al slalommend, recht uit varen ging gewoon niet meer, op de motor naar een werf aan 'it soal' gevaren, waar ze het euvel hebben verholpen middels het aanbrengen van een nieuwe borg in eerder genoemde bevestiging. In de havenkom voor de sluis in Workum hebben we vervolgens voor de nacht aangelegd en een lekker biertje gedronken op een fantastisch zeildagje!

maandag, januari 18, 2021

....door tegenspoed gelouterd

In de Volkskrant las ik pas een stuk over herbestemde kerken in Nederland van Kirsten Hannema. Daarin kwam ook de mij wel bekende Broerekerk in Bolsward aan de orde. De in de 13e eeuw gebouwde kloosterkerk, een driebeukige pseudobasiliek met een éénbeukig koor en een gotisch interieur, ging nadat het al jaren niet meer als kerk in gebruik was, op 8 mei 1980 in vlammen op. Pas in 2006 hebben ze de markante, maar door weer en wind steeds verder afbrokkelende ruïne, naar een ontwerp van Jelle de Jong Architecten, voorzien van een transparante overkapping met uitzicht op het immens grootse hemelgewelf. Zodoende is de door het vuur gelouterde en van religieuze relikwieën ontdane Broerekerk uiteindelijk geschikt geworden voor van alles en nogwat, voor opvoeringen, exposities en feesten om maar wat te noemen. 

De Elleboogkerk in het centrum van Amersfoort, een van oorsprong neoclassicistische hallenkerk gebouwd in 1783, is een ander en al veel langer voorbeeld van herbestemming. Vóór de brand op 22 oktober 2007 was het al vanaf de beginjaren zestig in gebruik als architectenbureau en als laatst, tot aan de verzengende brand, als het Armando Museum. Sinds 2012 is de Elleboogkerk weer in gebruik voor allerlei sociale en culturele activiteiten. Van het neoclassicistische interieur met zijn kenmerkende zuilen-colonnades is niets meer te bespeuren. Naar een ontwerp van Verlaan en Bouwstra Architekten wordt het totale dak nu gedragen door een paar joekels van portalen en vakwerkliggers. Je hebt zo voor minder geld wel iets meer netto vloeroppervlak ter beschikking, maar interessanter is deze door het vuur gelouterde ruimte er niet op geworden!

dinsdag, januari 12, 2021

Leuk ommetje door Harderwijk.

Leuk Harderwijks ommetje, bekend als de spreekwoordelijke broekzak, maar evengoed altijd weer anders!

zaterdag, januari 09, 2021

A hole in one for the White House

Aan zijn sippe gezicht te zien is Donald op zijn ouwe dag nog immer een slecht verliezer, maar dat wisten we reeds!

zondag, januari 03, 2021

Kaap Hoorn gerond!

De twee koplopers in de Vendée Globe zijn weer gearriveerd in de Atlantische Oceaan. Het rondje Antartica zit er alvast op, nu de weg omhoog nog naar de finish in Frankrijk in Les Sables-d'Olonne. Als eerste ronde de 48 jarige Fransman Yannick Bestaven in zijn 'Maitre Coq IV' Kaap Hoorn, en ongeveer een uur of 7 later slechte de 36 jarige Fransman Charlie Dalin in zijn 'Apivia' deze beruchte, en onder zeilers zeer tot de verbeelding sprekende kaap aan het uiterste puntje van Zuid-Amerika.

vrijdag, januari 01, 2021

Nieuwjaarsdag

Gisteravond bij C en J.R. op tv naar de oudejaarsconference van Youp van 't Hek gekeken. 'Korrel Zout', een vrolijke maar vooral relativerende conference. Behalve dat hij het overschot aan dagelijkse deskundigen in allerlei talkshow's op tv meedogenloos op de hak nam, liet hij vooral ook een zonnig en opgeruimd licht schijnen over een toekomst met iets minder zinloze welvaart. Klasse, anderhalf uur lang, ik werd er blij van!