19e zondag p.m. Langs de IJssel

Het beeld van de IJssel bij Zwolle met zijn IJsselbruggen, uiterwaarden en rivierkribben om de paar honderd meter, is voor mij een oud en vertrouwd beeld, het staat mij m'n leven lang al voor ogen. Ook de gedachte aan de fysieke inspanning om tegen weer en wind in met je kinderfiets de brug over te komen hield mij even bezig. Of samen met m'n vader banjerend door de uiterwaarden, zoekend naar een leuk stekje op één van de vele kribben om te vissen. Waarbij m'n vader de koeien soms met z'n hengel te lijf ging om ze van ons af te houden. Hij dacht volgens mij nogal eens dat hij met een stier te maken had. Oude verhalen in een vertrouwde omgeving, die mij tijdens het door Addy en Magda georganiseerde fiets- en wandeltochtje langs de IJssel op de 19e zondag p.m. even in het verleden deed belanden.

Het feest der herkenning zou je kunnen zeggen. Tegelijkertijd beleefde ik echter ook alles als nieuw nu. Natuurlijk, er zijn wat jaartjes over heen gegaan. Alles is veranderd, niet alleen jezelf maar ook de omgeving. De skyline van Zwolle, de bruggen, de IJssel, ze hebben een z.g. nevengeul gegraven in de Vreugderijkerwaard, een soort bypass voor de IJssel, er is een vogelhut waar vanuit we Zalk aan de overkant van de IJssel ook mooi zagen liggen, en er zijn mooie fietspaden aangelegd in de uiterwaarden. Zelf kijk ik nu met andere ogen naar bijvoorbeeld Het Engelse Werk, de oude Ijsselbrug en zelfs de koeien in de uiterwaarden. Mijn gedachten gaan, nu ik geen kind meer ben, van romantische Engelse landschapsstijl uit de 19e eeuw naar de constructie van een klassiek ontworpen boogbrug uit de jaren 30 van de vorige eeuw. En dan die koeien waar mijn vader zo buitensporig op reageerde, Jan Voerman (1857-1941) ging ze met een penseel te lijf. En hoe, aanvankelijk schilderde hij ze in de impressionistische stijl van de Haagse school, maar later ontwikkelde hij een meer eigen en zorgvuldig uitgewerkte schildertrant. Ga maar eens kijken in het Voerman Museum Hattem.

Ik heb genoten van alles, van het fietstochtje, van het wandeltochtje in de Vreugderijkerwaard, van het drankje op het terras van de Vreugdehoeve en van de bbq in de tuin van Addy en Magda. Maar boven alles heb ik genoten van de goede sfeer en de gezelligheid. Op naar de 20e zondag p.m. die bij leven en welzijn op zondag 29 september a.s. in Harderwijk zal worden gehouden!

Prachtig Sallands fietstochtje.

Tegen twaalf uur zondagmorgen, na koffie met koek op de Thorbeckegracht bij Simone en Wilco te hebben genoten, werd het stalen ros bestegen en zette de tien koppige actieve cycling community zich langzaam maar zeker in beweging. Hoewel de Thörbeckegracht praktisch in het stadshart van Zwolle ligt, ben je op de fiets toch mog aardig vlug de stad uit. Het hele peloton zat in iedergeval al vrij snel op de door Simone en Wilco geplande knooppuntenroute van totaal 42,7 km, ofwel de fietsroute naar Vilsteren en langs de Vecht. Een prachtige route over mooie fietspaden bleek al snel, een route die ons door het Vechtdal leidde langs oude hoeves, havezates en natuurlijk landgoed Vilsteren. Prachtig, wat een sfeer, en het weer werkte ook goed mee, iedereen genoot volop.

Min of meer volgens afspraak kwamen we voor de lunch rond halftwee aan in Dalfsen bij Grand Café de Fabriek. Een fraaie plek aan de Vecht met een geschiedenis die teruggaat tot 1858 toen hier de cichoreifabriek gesticht werd. In de fabriek waar op het hoogtepunt ruim 40 mensen werkten, werd via een geheim procedé koffiestroop gemaakt die wereldwijd werd geëxporteerd. Voor de industrie en werkgelegenheid van Dalfsen is de fabriek van groot belang geweest. In 1965 is de productie in de fabriek definitief stilgelegd. In 1981 kocht de gemeente het pand en maakte het jaren onderdeel uit van het voormalige gemeentehuis. Sinds november 2016 is Grand Café de Fabriek er gevestigd. Op het terras hebben we met z'n allen heerlijk in het zonnetje geluncht. Er gingen stemmen op om maar te blijven zitten daar.

Maar dat is een actieve cycling community als wij zijn natuurlijk onwaardig. Dus hup in de benen en verder maar weer. Al meanderend door het schilderachtige landschap kwamen we uit bij een voetveer over de Vecht, die ons geheel op zonneenergie naar de overkant bracht. Overigens begon de zon het geleidelijk aan een beetje af te laten weten. En toen we af en toe ook al een regendruppel op ons gezicht voelden, werd het snel duidelijk dat het niet bij een enkele druppel zou blijven. En ja hoor, een groot schip met zure appels ontlade zich even later pal boven onze hoofden. We hadden een beetje het geluk dat we net onder een dicht bladerdak vertoefden. Zo bleven we de eerste vijf minuten nog een beetje droog, maar toen het eenmaal begon te lekken was het snel over. Na een halfuurtje onder de bomen te hebben gestaan was het voorbij. Verder maar weer, zon en wind deed ons nog weer aardig snel opdrogen. Echter een tweede bui, maar nu in het open veld, gooide al snel weer roet in het eten. Lachend maar zeiknat hebben we voor een boerderij een poosje onder een (te)klein groentekarretje staan schuilen, alvorens aan de laatste vijf kilometer te beginnen. Rond een uur of vijf waren we terug op de Thorbeckegracht en keken we onder het genot van een aperitief terug op een prachtig Sallands fietstochtje.

Bij 'Brass Boer Thuis', het gloednieuwe restaurant aan de Nieuwe Markt in Zwolle van Jonnie en Thérèse Boer, hebben we 's avonds met z'n allen een verrassend drie gangen menu genuttigd. Een verrassende afsluiting van een mooie fietsdag! Simone en Wilco, dank voor de organisatie en de gastvrije ontvangst. Voor herhaling vatbaar, dus volgende keer bij E in Amsterdam zullen we maar zeggen.

over het belang van mijlpalen

Zo Thijs, weer een mijlpaal gehaald, prachtig! Want zo mag je het behalen van een MBO diploma als ICTer toch wel zien. Je gaat nu iets nieuws tegemoet, zonder dat je de precieze route nog kent. Je vertelde mij dat het komende jaar zal uitmaken of er voor jou in dit vakgebied een vervolgopleiding zal komen op HBO niveau. Nou Thijs, dat wachten we dan maar rustig af. Je weet nu in iedergeval wel dat je voldoende bagage in huis hebt voor dit eventuele nieuwe traject van je tocht.

Maar de mijlpaal van ICT beheerder heb je nu sowieso behaald. En dat is niet mis, als ICT-beheerder ben jij immers het middelpunt van de ICT-afdeling. Je bent namelijk verantwoordelijk voor het beheer, de beveiliging en het onderhoud van netwerken, computers en telefoons. Zo ongeveer de zenuwstrengen van een bedrijf zal ik maar zeggen. Jij maakt de regels en handleidingen voor de verschillende systemen, en bepaald hoe ze door iedereen gebruikt moeten worden. Daarnaast regel jij het systeemonderhoud en heb je contacten met leveranciers van ICT-spullen en -diensten, en geef je als ICT-beheerder leiding aan een team van medewerkers die je bij de uitvoering van jouw plannen helpen.

Behalve inzicht en veel werkplezier bij de uitoefening van al deze bezigheden, wens ik je toe dat ze een solide basis mogen vormen voor het behalen van een volgende mijlpaal. Want Thijs, die komt er natuurlijk hoe dan ook sowieso!

herschepping van 'n landschap

Toen we onlangs een eindje aan het fietsen waren in het Leuvenumse Bos, viel ons oog bij de inrit van de voormalige vuilstortplaats de 'Ullerberg' aan de Jhr. Dr. C. J. Sandbergweg op een bordje 'The Links Valley'. Nieuwsgierig naar deze plek, waar ik in het verleden tijdens een verbouwing aan ons huis in de Bruggestraat menigmaal sloopafval heb gedumpt, besloten we een kijkje te nemen. We kwamen in een wonderschoon landschap terecht, dat in niets meer te herkennen was van wat het ruim 28 jaar is geweest. De voormalige vuilstortplaats 'Ullerberg' is een prachtig golfterrein geworden. En niet zomaar eentje, 'The Links Valley' is een 9-holes omkeerbare golfbaan, een baan die je twee kanten op kan spelen, dus eentje met achttien verschillende holes.
Maar dat terzijde, ik probeerde mij bij de aanblik van het lieflijk glooiende landschap voor de geest te halen hoe het eerder was. Een desolaat landschap met hoekige afgravingen, waarboven paraplu's van vogels, meest meeuwen, die als het ware met een uitroepteken de weeïg riekende afvalbergen accentueerden. Niets meer van dat alles, prachtig! Alvorens verder te fietsen hebben we met een drankje op het terras van 'The Links Valley' een poosje genoten van deze metamorfose van formaat.

in en om Kasteel het Nijenhuis

Kasteel het Nijenhuis, gelegen tussen de dorpen Heino en Wijhe en onderdeel van Museum de Fundatie in Zwolle, is en blijft voor ons altijd een prachtige plek om te komen. Kasteel het Nijenhuis, de geschiedenis begint reeds in de late middeleeuwen, is één van de best bewaard gebleven havezaten in Overijssel en is omgeven door een prachtig landschap. Het kasteel werd van 1958 tot 1984 bewoond door Dr. Dirk Hannema (1895-1984), de grondlegger van Museum de Fundatie. Het museum zet Hannema's werk voort en toont daarom een deel van zijn omvangrijke collectie. Daarnaast vinden er in het kasteel en de beeldentuin met de regelmaat van de klok wisselende exposities plaats. Zo was er ook deze keer weer aardig wat nieuws te zien.

Enkele kunstwerken wil ik noemen, bijvoorbeeld een 30tal grafische werken van de Duitse kunstenaar Michael Triegel (1968). En een autobiografisch verhaal in stripvorm getekend door de Nederlandse kunstenaar Pjotr Müller (1947) en in de beeldentuin een beeld van hem genaamd 'Architectuur Studie, 2019'. Maar ook zagen we een intrigerend schilderij genaamd 'Life' van de Zweedse kunstenares Birgitta Sundström Jansdotter (1966). En 'El Sombrero de Bruja' (de Heksenhoed) van Joël Bonk (1980), een beeldend kunstenaar uit Zwolle. Van de Nederlandse beeldhouwer en kunstschilder Hans Blank (1952-2019) zagen we tenslotte in de beeldentuin de 'Passage' in brons.

Een kunst-historisch museum

Met enige regelmaat komen wij op het voormalige eiland Schokland voor een wandeling of een museumbezoekje. Onlangs hebben we daar in de pastorie van het pittoreske kerkje de tentoonstelling Musée d’histoire Artificielle - schilderkunst van Mark Bosselaers bekeken. Mark Bosselaers is een veelzijdig Vlaamse kunstenaar die zich vanuit zijn grafische achtergrond uiteindelijk heeft toegelegd op olieverf schilderijen.
Met de schilderijen in Museum Schokland, in totaal zo'n 20 doeken, brengt Bosselaers natuurhistorie en kunst samen vanuit zijn liefde voor beide. Zijn werk is een persoonlijke aanklacht tegen de beklemmende zekerheden van geloof, instituties en de gevestigde orde.

zeg maar novis avibus in horto

Het blijven blikvangers van formaat, de vreemdevogels op de voorgrond van Nancy Muns. Eerst stonden ze kleurrijk en gezellig samen met enkele andere blikvangers als de Gele Zuiltaxus (Taxus baccato Fastigiata Robuusta (K) en het Japanse Wilgje (Salix integra Hakuro Nishikii) buiten in weer en wind, maar voor hun vitale uitstraling, zeg maar hun lijfsbehoud, hebben we ze uiteindelijk toch maar binnen op de vensterbank gezet. Zo blijven ze gezond en hebben ze vanachter het glas nog mooi oogcontact met hun oude buurtjes buiten!