zondag, augustus 27, 2006

De Zak van Zuid-Beveland





De jaarlijkse fietstocht met de van Doggenaars is uitgegroeid tot een traditie. Jammer genoeg fietst niet iedereen van de familie (meer) mee, maar dat is met zo'n grote club natuurlijk niet zo verwonderlijk. Sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw, toen pa en ma van Doggenaar nog van de partij waren, fietsen we één keer per jaar ergens in het land met z'n allen een tochtje van rond de 40 km, om de dag vervolgens af te sluiten met een etentje in een aardig restaurant. De tocht wordt in de familie bij toerbeurt georganiseerd en meestal gehouden op de eerste zaterdag in september, deze keer dus niet, maar daar was een reden voor al ben ik die nu even kwijt.

Zaterdag 26 augustus dus, ontmoeten we elkaar rond 11.00 uur op het terras van eethuis "de Vierlinden" in Goes. Onze Goesenaren Jos en Marjon hebben de eer gehad editie 2006 te organiseren in hun woonomgeving, ofwel de "De Zak van Zuid-Beveland" genoemd. Een prachtig kleinschalig polderlandschap waar de dorpen onderling verbonden zijn middels kronkelige dijkjes, kreken en welen.
Onder het genot van een kopje koffie met een lekkere Zeeuwse Bolus, een traktatie van Ad want die hadden we volgens hem nog van z'n verjaardag tegoed, praten we eerst eens wat bij. Rond twaalf uur, iedereen heeft iedereen wel zo'n beetje bijgekletst, zoeken we onze fietsen op, we zijn er helemaal klaar voor!
Jos heeft een tocht uitgezet van ca. 35 km dat is dus, zoals eerder gezegd zo'n beetje de standaardafstand voor onze club. Daar hebben we geen van allen problemen mee, bovendien zijn er ook nu weer t.g.v. de rust en de versnaperingen onderweg de bij ons o zo populaire pitsstops gepland.
De deelnemers deze keer zijn Ad en Will, Alie, Joke en ik, Reinie en Frank, Jeannette en Jan, Jan, Inge, Reinier en Iris, Hans, en uiteraard onze organisator Jos. Mede organisator Marjon was helaas verhinderd, maar ze zou er s'avonds tijdens het eten met Renske en Sal wel bij zijn.
De club is wel eens groter geweest, maar het is desalniettemin nog een respectabel groepje. Het weer is een beetje grijs, maar het is gelukkig windstil en droog en dat blijft praktisch de hele dag zo.

In een rustig tempo peddelen we ons parcours, het is een mooi en rustig parcours en we hebben weinig last van auto's. In Kwadendamme bezoeken we vlindertuin "De Berkenhof" alwaar we ook maar weer wat nuttigen. Aanvankelijk tot ons aller genoegen, bood Ad aan ook nu weer de rekening te betalen, maar toen vervolgens de meesten meer dan één consumptie namen begon hij een beetje te sputteren, zo had hij het nou ook weer niet helemaal bedoeld. We hebben onze handen toen maar over het hart gestreken, en de rekening sam sam gedaan, voor een goede sfeer moet je toch ook maar wat over hebben vonden we allemaal.
Tegen vijf uur zijn we terug op "de Vierlinden" en monteren we onze fietsen gelijk maar weer op of aan de auto's, dan hebben we dat alvast gehad. En dan is het weer tijd voor een versnapering op het terras, waar even later Marjon, Renske en Sal ons ook gezelschap komen houden. Even over zes gaan we naar binnen, het is buiten nu wel wat te fris geworden.
Binnen, zittend aan één lange tafel, gaan we met z'n allen lekker door. Het eten is eenvoudig maar goed en het gaat er allemaal best in.
Tijdens het eten krijgen we ons jaarlijkse fietsvaantje uitgereikt van Ad, deze keer een groene. En natuurlijk laat ons speechfenomeen Jan weer van zich horen. Ook bieden Reinie en Frank aan de fietstocht volgend jaar te organiseren. Dat zal dan waarschijnlijk wel fietsen in de buurt van Veenendaal worden, maar dat zullen we t.z.t. ongetwijfeld te horen krijgen. Het is allemaal weer heel gezellig, maar na het ijstoetje zo rond half tien, nemen we dan toch maar afscheid van elkaar.
Nog even betalen allemaal en dan is het ineens ook afgelopen. Nog een paar uurtjes niet te hard rijden met die fietsen op het dak, en dan lekker naar bed.

woensdag, augustus 23, 2006

museumweekend II






Niet dat we het hele weekend in een museum hebben doorgebracht, zeker niet! Maar toch hebben we in het kader van bezig zijn met z'n allen, het één en ander gezien.
Zaterdagochtend, hoe staan de zaken er voor. Om te beginnen hebben we een logé t.w. onze oudste kleinzoon Thijs, hij is acht jaar. We willen samen iets gaan doen deze dag, maar wat? Diverse mogelijkheden passeren de revue, maar we komen eruit, een wandeling in park Sonsbeek te Arnhem met een aansluitend bezoek aan het Watermuseum aldaar. Voor een nieuwsgierig mannetje als Thijs, volgens ons een mooie bestemming.
Maar het komt er niet van. Als we rond half één in de auto willen stappen, gaat de telefoon, Christa, die wil s'avonds met Brend mee naar Brussel, of de kinderen dan voor de nacht bij ons kunnen slapen.
Daarvoor is het misschien wel gezellig om gezamelijk te eten. Natuurlijk vinden we dat gezellig, bovendien komt Evert jr. met Mink volgens afspraak ook nog aan het eind van de middag, en hoe meer zielen hoe meer vreugd. Lekker Skottel braaien!

Christa zou zorgen voor alle ingrediënten, maar wij moesten so wie so toch ook nog wel het één en ander in huis halen voor het weekend. Qua tijdsbestek pastte Sonsbeek ineens niet meer in de planning voor die dag, ander plan dus maar, per slot van rekening was het nog lang geen vijf uur! Het poldermuseum ofwel het Nieuwland erfgoedcentrum genaamd te Lelystad vonden we nog een haalbare kaart. Zo gezegd, zo gedaan, rond twee uur s'middags liepen we rond in het poldermuseum.
Interessant, dat zeker en ook voor Thijs en zijn leeftijdgenoten, maar we zouden naar mijn idee toch min of meer in tijdnood komen, als we nu alles uitvoerig zouden bekijken. Dus stelde ik voor het museum eerst maar eens in vogelvlucht te nemen, om later nog eens terug te komen, om het één en ander wat beter onder de loupe te nemen. Maar de meningen daarover waren natuurlijk al weer gauw verdeeld, discussie dus! Desalniettemin stonden we rond kwart voor vier weer buiten. Snel naar H'wijk gereden en boodschappen gedaan. Toen we thuis kwamen met de handel, waren Christa, Brend, Jeanne, Kim, ons nichtje logé Ingeborg en Teun de hond net gearriveerd, en even later was ook Evert jr. en Mink van de partij. Strakke planning!

Het Skottelbraaien ging gepaard met een hoop herrie en gedoe van kinderen en onszelf, ook kregen we een fikse donderbui te verduren. Maar we zaten redelijk droog onder de luifel en de parasol, het was een beetje alsof we nog op de camping zaten. Alles bij elkaar genomen was het toch weer een genoeglijk samenzijn. Christa en Brend waren daarna snel vertrokken, en wij hebben het nog laat gemaakt die avond, maar dat ging vanzelf, want het duurde vrij lang voordat alle kinderen op bed lagen en sliepen.

Zondag was een uitgesproken regendag. Een dag van langzaam aan doen en uitslapen. Toch zijn we er s'middags op uitgetrokken. Hattem, het Anton Pieckmuseum aldaar. In de stromende regen kwamen we aan met twee auto's vol. Paraplu's werden uitgedeeld, en in stevige pas liepen we een rondje door het stadje met de hele club, want voor we het museum in gingen moest eerst Teun nog worden uitgelaten.
Het Anton Pieckmuseum kenden we al van een eerder bezoek, maar is toch ook voor de tweede keer een bezoek waard, ook met kinderen, en zeker als je ook al eens met ze naar de sprookjes van de Efteling bent geweest, herkennen ze veel. Maar kinderen zijn ook altijd weer gauwer klaar dan wij, met dit soort dingen. Dus ook vandaag weer, was het een redelijk vluchtig bezoek, het in hetzelfde pand gelegen Voermanmuseum hebben we zelfs in looppas gedaan.
Honger hadden ze allemaal, en drinken wilden ze hebben!

In uitspanning "Het Engelse Werk" in Zwolle hebben we toen maar voor een ieder wat lekkers besteld. Toen we rond vier uur weer thuis waren, was Christa inmiddels terug uit Brussel en was Brend opweg naar Colombo op het eiland Sri Lanka.

dinsdag, augustus 15, 2006

muziek in Amsterdam



Maandagavond, "Musica Antiqua Köln" in het Concertgebouw met Mozart, Bach, Jommelli en Joke, Ad en Will.
Rond vijf uur waren we in A'dam, voordat we gaan eten eerst maar eens even naar de kroeg. Eén van de gezelligste muziekvrije kroegen die ik ken in A'dam, is cafe Welling aan de Jan Willem Brouwerstraat, pal achter het concertgebouw. Ook nu weer was het even heerlijk toeven. In eetcafe Lusthof, ook al zo'n bekend en geroemd adres aan de van Baerlestraat, hebben we vervolgens een heerlijke maaltijd genoten.

Rond acht uur zaten we in het concertgebouw. Het betreden alleen al van deze muziektempel, vind ik steeds weer opnieuw een belevenis. Als je dan ook nog naar mooie muziek kan luisteren, kan de avond al helemaal niet meer stuk.

Het neoclassicistische concertgebouw (Weens classicisme) is een ontwerp van architect Adolf Leonard (Dolf) van Gendt, en is destijds in het drassig weidegebied net buiten de gemeentegrens van A'dam gebouwd.
De oplevering was in 1886, maar door strubbelingen met de gemeente Nieuwer-Amstel over o.a. het dempen van een slootje, de bestrating van de toegangswegen en de levering van straatverlichting, kon het pas in 1888 feestelijk worden ingewijd.

Tussen 1985 en 1988, 100 jaar later dus, is het gebouw grondig gerenoveerd en is de nieuwe zijvleugel, naar ontwerp van architect Pi de Bruijn (ook bekend van het nieuwe 2e kamer gebouw in Den Haag) aangebouwd. Door verzakking van de fundering met als gevolg ernstige scheurvorming in het gebouw, moest het één en ander structureel worden aangepakt. Omdat het concertgebouw wereldberoemd is om zijn ongeëvenaarde akoestiek, moest de renovatie met de grootst mogelijke zorgvuldigheid worden uitgevoerd.
Zelfs de nieuw aan te brengen verf en sauslagen in de grote zaal, werden nog onder de loupe genomen. Want stel je eens voor, dat door alle nieuw aangebrachte voorzieningen en materialen, de veel geroemde akoestiek in de grote zaal zou zijn aangetast. De ramp zou niet te overzien zijn geweest!
Tijdens de renovatiewerkzaamheden ben ik in de gelegenheid gesteld, het gebouw van onder tot boven door te snuffelen. Ik ben onder het gebouw in de funderingsruimte geweest, maar ook boven o.a. het plafond van de grote zaal, door het gat bij een kroonluchter kijk je dan in een indrukwekkende diepte. Vorig jaar heb ik voor de omroep (AVRO) nog een ontwerp gemaakt voor een opnamestudio in het gebouw, maar die is tot nu toe jammer genoeg nog niet verwezenlijkt.

Maar goed nu even genoeg over het gebouw. Maandagavond dus zaten we met z'n vieren naar muziek te luisteren, die door "Musica Antiqua Köln" ten gehore werd gebracht.
De sfeer was goed, alhoewel ik de zaal wel eens voller heb gezien, en de muziek was goed, we werden er vrolijk van. De afsluiter van de avond was echt lachen "Gallimathias musicum, KV 32" (muzikale wartaal) een potpourri die tijdens Mozart's verblijf in Den Haag omstreeks 1766 naar men zegt, met behulp van z'n vader (Mozart was toen 10 jaar oud) is ontstaan. Na afloop hebben we in de eerder genoemde zijvleugel nog iets gedronken, en toen zat het er weer op. Rond half twaalf waren we weer thuis in H'wijk.

zaterdag, augustus 12, 2006

Teun



Op de fotocollage Teun met de klok mee als pub van ca. 1 mnd. oud; dan ca. 4 mnd. oud en net in H' wijk aangekomen en als 2 jaar en 3 mnd. oud.

Oppassen, zoals bekend voor mij een twijfelachtig genoegen. (Zie ook mijn stukje over Oppassen van 3 april j.l.) Deze keer nog voor een paar dagen op een hond ook, want zijn baasjes waren nog steeds op vakantie.
Maar Teun, een reu, is een mooie lieve gezellige en speelse hond, met een stabiel karakter, er zit geen kwaad in. We vinden allemaal dat hij door zijn baasje(s) goed is opgevoed, en dat maakt het oppassen wat mij betreft toch een stukje aangenamer.
Teun is een raszuivere "Entlebucher Sennenhond" die in mei 2004 op een boerderij in de Zwitserse Alpen is geboren, en in de zomer van dat zelfde jaar naar de Harderwijkse binnenstad is gehaald, waar hij een plekje heeft veroverd in de harten van Christa, Brend, Jeanne en Kim, maar toch ook wel in die van Joke en mij.

Fietsen met Teun vind ik geen succes, voor je er erg in hebt vliegt hij voor je wiel langs en lig je plat. Hij ziet en hoort namelijk van alles onderweg, dus beter maar lopen. Het bos in, achter de konijnen aan of weet ik veel. Met grote takken lopen zeulen, door plassen heen banjeren. Eén en al energie, ik ontleen er zelf ook al energie aan, heel bijzonder.
In huis is het zo, waar jij bent is hij ook. Nietsvermoedend ligt hij soms vlak achter mijn bureaustoel, zodat ik over hem struikel als ik opsta. Het is een aanhankelijk beest. Toch blijf ik er bij, dat ik zelf geen hond wil! Het is allemaal teveel gedoe, je kan hem niet overal mee naar toe nemen, en hem vaak alleen laten is ook niet goed. Ik voel mij daardoor toch teveel in mijn vrijheid belemmerd. Maar voor een paar dagen vind ik het wel leuk, en verder zie ik hem vaak zat en dat is mooi.

woensdag, augustus 09, 2006

Den Oever




Onlangs hebben we eens een dagje met de Swing in Marina Den Oever gelegen. Een prima jachthaven, maar die kenden we al van soms min of meer noodgedwongen tussenstops, als we bijvoorbeeld opweg waren naar Texel of andere bestemmingen in die richting.
Den Oever was voor ons tot nu toe nooit een doel opzich, het trok niet zo. Ook nu zouden we in principe naar Texel gaan, maar om diverse reden hebben we eenmaal in Den Oever dat plan laten varen. We hadden ineens zin om eens een keer wat beter naar Den Oever en omgeving te kijken, en daar hebben we geen spijt van gehad.
Het is een dagje geworden die boven verwachting de moeite waard was!

We begonnen met een fietstochtje door het prachtige, direct naast de Marina gelegen Robbenoordbos. Het Robbenoordbos is na de droogmaking van de Wieringermeer, omstreeks 1934 aangelegd. De polder is één van de diepste droogmakerijen van Nederland en ligt op ca. 6.60 meter onder NAP. Door de hoge en zoute grond(kwel)waterstand in de nieuwe polder, was deze totaal ongeschikt voor agrarisch gebruik. Daarom koos men destijds voor de aanleg van een bos, dan kon er tenminste nog hout worden gewonnen. Het bos bestaat voor driekwart uit loofbomen en voor het andere kwart uit naaldbomen. Het bos heeft een gevarieerde bodemstructuur en vegetatie, en is een eldorado voor paddestoelen.

Kom je uit het bos, dan fiets je langs gemaal Leemans, ook uit de tijd van de drooglegging, evenals de naast liggende sluis met een diepte en een verval waar je eng van wordt.
Het zijn in mijn ogen monumenten van techniek die het nog steeds goed doen, en dat nog wel vele decennia zullen blijven doen ook. Het gemaal is nog in 1997 aangepast en uitgebreid i.v.m. het lozen van het zoute kwelwater uit de polder. Men wilde dat om milieu technische reden (o.a. problemen met drinkwaterproductie in Andijk) niet langer op het IJsselmeer lozen (ca.800.000 ton zout per jaar!) maar direct in de waddenzee.
Daarvoor is vanaf het gemaal tot aan de zoute waddenzee een ondergronds afvoerkanaal aangelegd van voldoende capaciteit.

Het dorp Den Oever vind ik redelijk saai, het stelt ondanks de dynamiek van het havengebeuren in mijn ogen niet veel voor. Wel staat er een mooie molen "de Hoop" genaamd, en een monument ter nagedachtenis van de omgekomen vissers, alsmede een ruimtelijke constructie direct achter de zeedijk die ik niet direct thuis kan brengen. Het is een houten zespoot met een metalen korf in top. Mogelijk een model van een kustvuur uit voorbije tijden of een afgeleide daarvan? Maar misschien is het ook wel een kunstwerk, of misschien wel beide!?

De omgeving van Den Oever is landschappelijk verrassend fraai, enigszins glooiend en mooi van schaal, het lijkt veel op het texelse landschap nabij Den Burg. Ook niet zo vreemd natuurlijk, want Wieringen is een voormalig waddeneiland. Pas in 1924 is het eerst door de aanleg van de Amsteldiepdijk aan Noord-Holland vast komen te zitten, waarna door de inpoldering van de Wieringermeer en de aansluiting met de afsluitdijk in 1933 het eiland definitief verleden tijd was. Momenteel zijn er plannen om door de aanleg van een Wieringerrandmeer het eiland in ere te herstellen.

We zijn richting Oosterland en Stroe gefietst, en via Vatrop en een mooi pad langs de waddenzee terug naar Den Oever, alwaar we bij de vissershaven uitkwamen. Op een verhoogd terras met mooi uitzicht op de vissershaven hebben we koffie gedronken, want daar waren we toen wel een beetje aan toe.

s'Avonds hebben we in "De Dikke Bries" het eethuis op de marina heerlijk gegeten.