Avondsfeer aan zee

Blootvoets dribbelend langs de vloedlijn genieten van de avondsfeer in St. Merrijn, Cornwall, Atlantic Ocean. De kinderen 10 en bijna 8 en 6 jaar oud gaan voor mij uit. De wind neemt alle geluiden mee, hun stemmen, het ruisen van de branding, een zeemeeuw. En ook mijn mijmeringen dwarrelen met de wind mee. Ik sta even stil en maak een foto en voel aan mijn voeten dat elke golf een beetje zand teruggeeft aan de zee. Prachtig, dat spel van zand en golven, om van het kleurenspel maar te zwijgen. Avondsfeer aan zee!

Aan alles komt een eind.

Voor mij staat 2021 gevoelsmatig a.h.w. voor het einde van een tijdperk. Welteverstaan het einde van een al sinds mijn eigen jaren twintig oud en vertrouwd muzikaal sounddesign. 

En niet alleen gevoelsmatig, Golden Earring, mijn geliefde nationale rockband en al sinds 1961 actief, heeft na het bekend worden van de progressieve spierziekte ALS van gitarist en oprichter George Kooymans (1948) te kennen gegeven er per direct daadwerkelijk mee te stoppen. Alles of niets volgens de andere bandleden, zonder George Kooymans is het dus over en uit met de 60 jarige band Golden Earring. 

De bijna 60 jarige rockband The Rolling Stones, pakken het na het overlijden afgelopen dinsdag van hun drummer Charlie Watts (1941-2021) anders aan. Voor mij voelt het overlijden van Charlie Watts aan als het einde van The Rolling Stones, ze waren immers danig met zijn specifieke manier van drummen vergroeid. Maar ik las dat ze toch doorgaan met hun voorgenomen Amerikaanse tournee, die op 26 september in St. Louis begint. Ze willen de concerten gebruiken als een eerbetoon aan Charlie Watts en zijn leven vieren. 

Een mooi eerbetoon, ik wens ze alle succes in Amerika. Maar toch blijf ik zeggen, zonder Charlie geen Stones!

Het huis op de heuvel.

Infrarood thermografische beelden tonen de
omvang van vocht- en waterschade.

  Lang geleden, om precies te zijn in april 1973 heb

  ik het huis op de heuvel in Helensburgh, circa 30 

  kilometer ten westen van Glasgow al eens bezocht,

  en iets minder lang geleden, in mei 2008 wederom

  (zie in mijn blogarchief stukje 'Schotland' van 7 mei

  2008). Zowel de beelden als de sfeer van deze 

  bezoekjes staan mij tot op de dag van heden nog 

  helder voor de geest. 

  'The Hill House', in 1902 ontworpen door de

  Schotse architect Charles Rennie Mackintosh (1868-

  1928) voor de Glasgow-uitgever Walter Blackie, 

  werd in 1904 opgeleverd. Het is het meest complete 

  voorbeeld van een woonhuis van Mackintosh. Hij

  had niet alleen de hand in het ontwerp van van het

  woonhuis, maar in nauwe samenwerking met zijn 

  vrouw ook in elk aspect van de inrichting. Een

  mooi, gedateerd maar waardevol monument daar 

  op die heuvel, dat door velen is en wordt bezocht. 

  Tegenwoordig wordt het huis bedreigd door verval als gevolg van waterschade. Daarom werd een groot conserveringsproject opgezet om het te drogen en te redden met naar schatting 15 jaar renovatiewerkzaamheden. Het huis werd 117 jaar geleden gebouwd als 'een huis voor de toekomst', een min of meer experimenteel ontwerp dus met nieuwe materialen als Portland-cement. Na ruim een eeuw waren de zandsteen muren zo verzadigd dat het voortbestaan van het huis werd bedreigd. Het hele huis is inmiddels ingepakt in een soort doos van gaas, dat het huis moet beschermen tegen ongeveer 87% van de regen, terwijl het toch kan ademen tijdens het langdurige droog- en renovatieproces.

Have a nice day son!

Verjaardag!  22 augustus 1968 viel op de 4e donderdag van de maand. Deze dag was de 235e dag van het schrikkeljaar 1968. Ben je op deze dag geboren dan is je sterrenbeeld Leeuw. In de Chinese astrologie valt deze dag in het jaar van de Aarde Aap. De zon kwam op om 6:36 en ging onder om 20:47. De maan was voor 4% zichtbaar. Op deze dag had Nederland een bevolking van ongeveer 12.748.590, waarvan 50,12% vrouwen. De populatie groeide rondom deze datum met gemiddeld 374 per dag. Ben je op deze dag geboren dan ben je 53 jaar, 0 maanden en 0 dagen oud. Dat zijn 19.358 dagen, ofwel 464.604 uren, oftewel 27.876.269 minuten, danwel 1.672.576.157 seconden.

Zo kom je op je 53e geboortedag nog eens wat te weten. Wat je er mee moet? Tja, dat weet ik ook niet. 

Have a nice day son!

Heerenleed op werkbezoek in het Waterfront

Deze keer eens niet een Heerenleedbijeenkomst in Amsterdam of Weesp, maar in Harderwijk. Enwel voor een bezoek aan het z.g. Waterfront, dat fraaie project dat nog immer in wording is. De van oudsher onlosmakelijke verbinding van Harderwijk als woonstad en regionaal economisch centrum met het water, wordt met het project Waterfront weer danig geoptimaliseerd. Van verbondenheid van de historische binnenstad met het water, was in het vrij recente verleden door industrie, toerisme en verkeer- en parkeerproblemen niet of nauwelijks nog sprake. De gevarieerde kustlijn en de boulevard die is ontstaan door het project Waterfront, is een lust voor het oog. De mannetjes van het Heerenleed t.w. Eric, André, Ab en ondergetekende, waren het unaniem met elkaar eens dat Harderwijk er in veel opzichten een stuk aantrekkelijker op is geworden! Met een aperitief bij Brasserie De Bank en een lekkere hap bij Cafe Restaurant Monopole sloten we ons z.g. werkbezoek aan het Waterfront in Harderwijk in stijl af.

Muziekbeleving

Regelmatig speeld zich in mijn hoofd a.h.w. een autobiografische muziekcollage af, die gelinkt is aan een bepaalde periode in mijn leven. Als ik, om maar enkele bands of musici te noemen, The Rolling Stones, The Beatles, Little Feat, Zappa, Captain Beefheart, John Hiatt of Ry Cooder hoor, wordt ik bij wijze van spreken automatisch getransponeerd naar de betreffende periode. En daar zal ik zeer waarschijnlijk niet uniek in zijn. Hetzelfde geldt voor mij trouwens ook voor klassieke muziek. Hoor ik bijvoorbeeld symphonie nr. 9 ofwel 'The Great' van Franz Schubert, dan roept dat bij mij nog immer herinneringen op aan die allereerste keer, begin jaren zestig in het oude TivoliVredenburg in Utrecht. 

Sfeer, anekdotes en intense beleving van bepaalde songs of passages tijdens diverse concerten in Amsterdam, Rotterdam, Utrecht en Nijmegen in met name de jaren 60, 70 en 80 blijven mij altijd bij.

Genieten van Wadden- en Noordzeesound.

'Op Texel is het overal leuk!' las ik ergens op facebook, ze hadden de kaart van Texel volgepleurd met vrolijke smileys. Dat Texel een heerlijk eiland is, weet ik al sinds midden jaren zestig van de vorige eeuw. De onvergetelijke kampeervakanties in de duinen bij De Koog, waar mijn kinderen leerden lopen, en op het strand hun watervrees overwonnen. Later de vele logies, al of niet met vrienden, in appartementenboerderij 'De Heerlijkheid' nabij natuurgebied de Slufter, waar we de prachtigste wandeltochten maakten. En toen we midden jaren tachtig een zeewaardig zeiljachtje kregen, kwamen we uiteraard op eigen kiel naar het eiland, en was vanaf toen Oudeschild onze uitvalbasis voor mooie fiets- en wandeltochten. Texel is veel meer dan alleen maar overal leuk, Texel is vooral genieten van de stilte en van de Wadden- en Noordzeesound!

veerman Coppelstock en Den Briel

Onlangs had ik het in mijn stukje 'Leuk weekendje Rockanje' ook even over Brielle of Den Briel. Dat prachtige oude vestingstadje, waar ik 's avonds laat even behoorlijk zat te klooien door dat eindeloze éénrichtingsverkeer. 't Is natuurlijk wel goed gekomen, maar niet zonder de wijze raad van mijn kleindochter, zonder haar had ik daar misschien nog wel rondgezworven. En dat in het bekende geuzenstadje, dat door toedoen van mijn oude geschiedenisleraar Doornbosch al sinds m'n jeugd tot mijn verbeelding spreekt. En niet alleen dat, later is mij het centrum echt bekend geworden, toen ik daar eind jaren tachtig zeiljachtje 'Felis Onca IV' kocht van een Briellenaar die in de Coppelstockstraat woonde. 

Coppelstock, de veerman die op 1 april 1572 met zijn informatie aan de Watergeuzen zo'n belangrijke bijdrage leverde aan het welslagen van de inname van Den Briel. De Watergeuzen, een vloot van zeerovers die uit Dover in Engeland waren verdreven, waren op zoek naar een nieuwe thuishaven van waaruit ze hun plundertochten konden voortzetten. Aanvankelijk hadden ze koers gezet richting Egmond, maar door een sterke noordwestenwind raakten ze verzeild in de Maasmond. Toen het daar vervolgens niet lukte om enkele vijandelijke schepen te pakken te krijgen, legden ze uiteindelijk aan voor Den Briel, alwaar veerman Coppelstock hun vertelde dat er weinig of geen Spanjaarden in de stad aanwezig waren. Kat in bakkie dachten de geuzen, waarna ze zonder noemenswaardige tegenstand naar binnen wandelden. Daarmee kwam Den Briel als eerste Hollandse stad onder het Spaanse gezag vandaan! 

Toen Alva vernam dat Den Briel was ingenomen stuurde hij een leger om de stad terug te veroveren. Maar daar staken ze in Den Briel een stokje voor door de sluis open te zetten, waardoor de Spanjaarden door het opkomende water werden terug gedreven. En zo verloor Alva Den Briel (zijn bril) en vertelde mijn oude geschiedenisleraar dat de heldhaftige Watergeuzen met behulp van veerman Coppelstock, Den Briel op de Spanjaarden hadden veroverd in naam van Oranje.

Een middagje Bavoort

Eén keer per jaar vieren we ergens in het land collectief dat we met z'n allen weer een jaartje ouder zijn geworden. Dit jaar hadden Jan en Wim v.D. een locatie georganiseerd aan de Treekerweg in Leusden t.w. 'Restaurant Bavoort'. Een prima locatie in een mooi gebied. Wel een beetje jammer dat we vanwege het weer niet buiten op het terras konden zitten. Maar ja, je kan ook niet altijd alles hebben, binnen hadden we een leuke ruimte ter beschikking, inclusief een voortreffelijke bediening. Wat wil je nog meer, niets te klagen dus! 't Was een gezellig middagje, en daar kunnen we met z'n dertienen weer mooi een jaartje opteren! 

Over de naam Bavoort las ik ergens het volgende: 

Het naamdeel ‘voort’ uit de naam Bavoort, is afgeleid van ‘voorde’; een doorwaadbare plaats in een beek. Het naamdeel ‘ba’ is zeer waarschijnlijk afgeleid van het Duitse woord voor beek: ‘Bach’. Hiermee wordt de oversteekplaats in de (vroegere) Luntersebeek (nu Heiligenbergerbeek genaamd) bedoeld. In een oorkonde uit 1334 is er sprake van 'Badenvorde en de Treke aan de Beke'. Verder stroomafwaarts bevond zich nog een voorde door deze beek: Amersfoort, de voorde door de Amer (Eem). In de 16de eeuw stond bij Bavoort een waterradmolen die voor 1599 door een windkorenmolen werd vervangen. Op deze locatie bevond zich ook een herberg, een tolhuis en een brug.

Leuk weekendje Rockanje.

Voorne-Putten

  

  Afgelopen weekend waren we even te gast bij onze dochter op een

  camping nabij Rockanje, samen met haar dochters en kleinkinderen.

  Er was aardig wat slecht weer voorspeld, maar dat viel reuze mee. 

  Een enkel buitje, maar onder de luifel was het goed toeven, zon en 

  mooie wolkenluchten hadden de overhand. Goed voor een wandeling 

  naar het nabije strand met in de verte aan de overkant van het water de

  contouren van de tweede maasvlakte. Vroeger zeilden we daar als we 

  van Scheveningen naar Stellendam gingen. Eenmaal weer terug onder

  de luifel werd het heel gezellig met hapjes en drankjes en wisten zelfs 

  onze tweejarige achterkleinkinderen zich goed te vermaken. 

  Maar ja, op een gegeven moment moesten we er toch een punt achter zetten. We moesten nog naar Brielle, waar we voor de nacht een oud hotelletje hadden besproken in het centrum. Met al die smalle straatjes en één richting verkeer wilde het aanvankelijk maar niet lukken om op de parkeerplaats van het oude hotelletje te komen. We bleven op de één of andere manier rondjes rijden, maar uiteindelijk gaf een telefoontje van onze kleindochter de oplossing. Heerlijk, lekker slaapies doen!

's Morgens vroeg schrok ik wakker door een enorme dreun. Even verkeerde ik in de veronderstelling dat in Den Briel de revolutie was uitgebroken. De werkelijke oorzaak van de dreun bleek een valpartij van mijn geliefde eega in de badkamer, met een verrekte knieband als gevolg. Balen, van wandelen kwam niet veel meer, maar evengoed zijn we nog wel even naar de speelplaats nabij het strand gereden om te genieten van die twee ukkies in de glijbaan. 

Een weekend met een pijnlijke afloop voor J, maar alles bij elkaar genomen toch een mooi weekend.

Corbino en de Ander

De tentoonstelling 'de Ander-40 jaar Corbino' op de bovenverdieping van het CODA Museum, gebaseerd op 'Corbino's Bijbel', het nieuwste fotoboek van Corbino (pseudoniem van de in 1959 geboren Nederlandse fotograaf Cornelis Maarten Corbijn van Willemswaard) gaf een ontroerend mooie serie portretten in zwartwit te zien. 

Bijzonder ook dat domineeszoon Corbino, 40 jaar portretteren en ontmoetingen heeft samengebracht in tien bijbelhoofdstukken. De portretten worden vergezeld door teksten die duiding geven aan het oeuvre en de oorsprong van Corbino. Een reeks aan verwijzingen naar het Oude - en het Nieuwe Testament doet zo recht aan de titel. Zowel hoogmoed als oneindige empathie voor de ander, zijn elementen die in het leven en werk van Corbino verweven zijn. 

Een bijzonder mooie en ingetogen expositie!

Papierkunst in Apeldoorn

Volgens Bartjens heeft Apeldoorn zijn groei en welvaart van oudsher voor een belangrijk deel te danken aan de papierindustrie. Als eerbetoon aan dit feit organiseert het CODA Museum in Apeldoorn daarom om het jaar de z.g. Paper Art tentoonstelling. Papierkunst variërend van kleine kunstwerken, objecten en sieraden tot levensgrote installaties. De tentoonstelling CODA Paper Art 2021 liet ons inderdaad weer zien hoeveel verschillende perspectieven en dimensies er zijn in papierkunst, hoe grenzen werden verlegd en hoe nieuwe technieken en digitalisering door de verschillende kunstenaars werden ingezet om hun werk te realiseren. Een mooie tentoonstelling van 49 verschillende kunstenaars uit binnen- en buitenland!

Beknopte beschouwing Jac P. Thijsse

In de rubriek boeken & wetenschap van de Volkskrant zaterdag 31 juli j.l. las ik een leuk artikel van Dik van der Meulen (1963) verluchtigd met illustraties van Olivier Heiligers (1982) over de grote planten- en dierenkenner Jac P. Thijsse (1865-1945), dat begon met een citaat van Jan Wolkers (1925-2007). Die zei ooit: 'In Mijn prille jeugd waren er maar twee schrijvers. God, die de Bijbel had geschreven en Jac. P. Thijsse, die de Albums van Verkade geschreven had'. 

Als liefhebber van de natuur, wat Jan Wolkers wel in het bijzonder was, kan ik me zijn bewondering voor Jac P. Thijsse wel voorstellen. Die schreef zó beeldend over de natuur, dat je je al lezend in een bos waande, omringd door mezen, vinken en spechten, of in een weidegebied vol grutto’s, tureluurs en kemphanen. Al zal de flora en fauna in zijn tijd wel wat rijkelijker zijn geweest dan in de tegenwoordige tijd, met zijn veelal danig verarmde bos- en weidegebieden.