Herenleed in Ankeveen.

Lachen hoor, Herenleed pur sang! Maar ’t was onlangs met de mannetjes weer gezellig in Bistro de Molen.

om de keukentafel

Het was zaterdagavond rond de keukentafel bij A en H in Putten weer bijzonder gezellig! Zes vrienden die al sinds heugenis met elkaar bij toerbeurten lekker eten, drinken en over van alles en nogwat ouwehoeren. Dat houden we erin, zeggen we vaak tegen elkaar. Daarom bij leven en welzijn tot over twee maandjes maar weer, maar dan in Harderwijk!

Een zonnig dagje Rhijnauwen.

De omgeving van Theehuis Rhijnauwen in Bunnik biedt allerlei mogelijkheden, stond op de uitnodiging: wandelen, kanoën, fietsen, een bezoek aan fort of museum en weet ik allemaal niet wat nog meer. Maar we zaten afgelopen zaterdag zo lekker in de theetuin dat we niet veel verder gekomen zijn, ik althans niet. Maar een aantal familieleden hebben zich tot hun eigen genoegen nog wel een uurtje met één of ander balspel weten te vermaken op de speelweide. Een activiteit die Iris de bokaal opleverde en haar de organisatie van de volgende familiedag over een jaar bezorgde. Het één en ander heeft de pret van de achterblijvers totaal niet kunnen drukken. Die hadden immers lekker achter een heerlijke versnapering in het zonnetje genoten van de mooie omgeving en de ontspannen sfeer in de theetuin. Zo kan een familiedag dus zijn, niets moet, alles mag! Het was in alle opzichten een prachtige dag, waarachter aan het eind van de middag in het theehuis een gezellige punt werd gezet middels een gezamenlijke pannenkoekenmaaltijd.

Assen, Ootmarsum, whatever...

Als je veel Van Goghs wil zien, moet je uiteraard naar het Van Gogh Museum in A'dam. Maar deze keer konden we ook goed in het Drents Museum in Assen terecht. In de tentoonstelling 'Op reis met Vincent - Van Gogh in Drenthe' hebben we veel van Van Goghs activiteiten gezien rondom zijn drie maandelijks verblijf in Drenthe, zo'n 140 jaar geleden. Een vruchtbare periode voor hem, want hij wist achteraf gezien goed waar hij met zijn kunstenaarschap heen wilde. In Drenthe heeft hij zogezegd een belangrijke basis gelegd voor zijn latere werk! 

De unieke tentoonstelling 'Menyala - De buitengewone geschiedenis van de Molukkers in Drenthe' was van een geheel andere orde. Daarin werd door zeven jonge Molukkers met roots in Drenthe, samen met het Drents Museum vanuit verschillende perspectieven naar de Molukse geschiedenis gekeken, en naar bijzondere verhalen en voorwerpen uit die gemeenschap. Een bijzondere tentoonstelling waarin veel verhalen voor het eerst publiekelijk aan het licht kwamen!

In het relaxe en schilderachtige Twentse Ootmarsum, dat we de andere dag bezochten, hebben we ons enige tijd op een zonnig terrasje aan het Kerkplein opgehouden. Gewoon een beetje eten, drinken en naar mensen en het marktgebeuren kijken. Vervolgens hebben we, alvorens weer huiswaarts te keren door het mooie glooiende coulisselandschap, tijdens onze wandeling door Ootmarsum toch ook nog even de in Westfaalse romanogotiek gebouwde Simon en Judaskerk uit de 13e eeuw bekeken.

Feestmaal voor vlinders en zweefvliegen.

De Struikklimop of Hedera Helix Arborescens staat in bloei. De Conifeer is van top tot teen door haar overwoekerd, maar dat is niet erg. In tegendeel, het gonst van de insecten die er op afkomen. Allerlei soorten zweefvliegen en vlinders, vooral de prachtige Atalanta's en Dagpauwogen trekken de aandacht. De wildgroei van brandnetel, braam, weegbree, paardebloem, zuring en allerlei ander z.g. onkruid in onze tuin is zeer geliefd onder de insecten, en daar ben ik blij om!

Hibiscus

Toen we onlangs voor in de tuin een Hibiscus kregen van de kinderen, schoot mij spontaan de passage Hibiscus, Hibiscus in het mooie lied 'Arm Den Haag' uit 1975 te binnen, prachtig gezongen door Wieteke van Dort (Soerabaja, 1943) in haar rol van Tante Lien, met tekst van Willem Wilmink (1936-2003) en muziek van Harry Bannink (1929-1999). De tekst van het hele lied (gezongen in het Nederlands met een Indisch accent) refereert aan de gevoelens van verdriet en heimwee die veel Indische Nederlanders ervoeren na de onafhankelijkheid van Indonesië (door de betrokkenen vaak het verlies van Indië genoemd). Veel Indische Nederlanders voelden zich ontheemd en beroofd van hun moederland. Velen van hen kwamen terecht in Den Haag, dat hierdoor de bijnaam Weduwe van Indië verwierf.

Songtekst Arm Den Haag: 

Arm Den Haag, dat is toch erg, dat jij maar niet vergeten kan De klank van krontjong en van gamelan In het Indisch restaurant gonst het gesprek van alle kant: Tempo doeloe, tempo doeloe in dat verre, verre land 

Refrain:

Ach kassian, het is voorbij Kassian, het is voorbij Den Haag, Den Haag, de weduwe van Indië ben jij 

We kunnen hier heus wel Indisch eten thuis klaarmaken Sambal goreng telor, lontong, tahoe pedis Alleen, de buren hebben het niet zo graag En we kunnen hier ook heus wel tropische planten kopen Zoals bijvoorbeeld kembang sepatoe Dat noemen ze hier hibiscus, hibiscus! En allerlei varens: canna's, gerbera's, orchideeën Maar het staat hier in de huiskamer toch heel anders Dan daar in de vrije natuur, ja Trouwens, ze gaan allemaal dood bij de kachel

 

Refrain:

Ach kassian, het is voorbij Kassian, het is voorbij Den Haag, Den Haag, de weduwe van Indië ben jij 

En weet u, ik heb thuis zo'n groot schilderij hangen. Dat verbeeldt natuurlijk Indië, ja Adoe, beeldig, beeldig Mooie groene sawa's, Klapperbomen Links een karbouw met zo'n kleine katjong op z'n rug, ja En rechts een pahman met zeven van die leuke kleine bebeks achter zich aan Maar weet u, het schilderij, het krijgt hier geen licht genoeg Weet u wat nog meer Meneer Le Clerque-Zubli hij komt ook nooit meer langs 

Refrain:

Ach kassian, het is voorbij Kassian, het is voorbij Den Haag, Den Haag, de weduwe van Indië ben jij. 

Cricket in Great Yarmouth

Wat een heerlijk spel is cricket, las ik onlangs in de krant. Een ingekort fragment uit The Diaries of Kenneth Tynan, de Engelse toneelcriticus die leefde van 1927 tot 1980. Hij had het over het groene veld, de grauwe wolken, de in wit gehulde, dravende en duikende gedaanten, de agressieve klap van het leer, het lauw opklaterende applaus en het geduld waarmee het spel wordt gespeeld. 

De door Kenneth Tynan geschetste sfeer deed mij denken aan die keer toen ik jaren geleden samen met mijn oudste dochter, zoon en toenmalige schoonzoon met de Felis Onca IV aan de kade in Great Yarmouth lag. Tijdens een wandeling stond ik een poosje stil bij een groen veldje waarop door voornamelijk ouderen cricket werd gespeeld. Ik snapte geen bal van de spelregels, maar het geduld en de rust van zowel spelers als toeschouwers vond ik opvallend.