maandag, juni 30, 2008

Intermezzo in Oudeschild



Het muzikale intermezzo, halverwege onze vakantie in het kleine intieme en schilderachtige Zeemanskerkje van Oudeschild, was van korte duur. Anderhalfuur denk ik en toen stonden we weer buiten, maar ik heb er wel ontzettend van genoten.
Muziek van Dvorak (1841-1904) t.w. -Lento maestoso, Allegro vivace - Poco adagio, Vivace non troppo - Andante, Vivace non troppo - Andante moderato, Allegretto scherzando - Allegro en Lento maestoso, Vivace.
Van Schostakowitsch (1906-1975) Trio nr. 2 op. 67 het 3e deel, Largo en het 4e deel , Allegretto.
En tenslotte van Bloch (1880-1959) Three Nocturnes t.w. Andante - Andante quieto en Tempestoso.
Alles prachtig vertolkt door het trio Jeanny Beerkens-cello, Carmen Keijzer-piano en Jussi Paananen-viool.



In vijf etappes waren we vanaf Lelystad via Muiden (twee overnachtingen in de KNZ&RV), Zaanstad (één overnachting nabij Krommenie), Alkmaar (één overnachting) en Den Helder (vier overnachtingen) naar Oudeschild gevaren. Een route over Markerwaard, IJ, Noordzeekanaal, Zaan, Noord Hollands Kanaal en Marsdiep die we nog nooit zo hadden gevaren. Het ligt natuurlijk ook niet zo voor de hand om met een zeilboot het Noord Hollands Kanaal op te varen met al die bruggen. Het laatste stuk van Alkmaar naar Den Helder zal ik maar zeggen, is vrij saai, maar het stuk vanaf Zaanstad over de Zaanse Schans langs al die prachtige molens en het Alkmaarder Meer naar Alkmaar was een verrassing.

In Alkmaar vonden we een ligplaats in het van het Noordhollands Kanaal afgesneden kanaalvak pal naast het politiebureau. Met de rubberboot hebben we de prachtige grachten van Alkmaar verkend. Vanaf de Singelgracht via de Baangracht onder lage bruggetjes door naar de Oude Gracht, en via de Turfmarkt en het Verdronkenoord over de gracht langs het Waaggebouw en de Kaasmarkt weer terug naar onze ligplaats. Alkmaar, de stad van de historische panden, het Wildemanshofje uit 1717, het Kaasmuseum, het Biermuseum en nog veel meer.

Dan Den Helder, geen plek waar je opgewonden van wordt. Toch hebben we ons daar een aantal dagen prima weten te vermaken. Leuk plekje in jachthaven Breewijd aan het Nieuwe Diep, waar op een gegeven moment de hele Nationale Bottervlood aan voorbij kwam varen, het Marinemuseum, het Nationaal Reddingmuseum Dorus Rijkers, fort Kijkduin en de mooie fietstochtjes door de duinen en langs de zeedijk. Leuke anekdote: Toen we door de periscoop van de op het Marinemuseumterrein gestalde duikboot richting Marsdiep keken, voer daar toevallig een duikboot alleen met de toren nog boven water.

Het mooie Texel aan de overkant van het Marsdiep, is voor ons zolangzamerhand een overbekend eiland geworden. Maar het blijft trekken, al vind ik de jachthaven van Oudeschild zeker na de uitbreiding niet één van de gezelligste. Texel staat bij ons vrijwel synoniem aan fietsen, ook deze keer zijn we weer het hele eiland over gepeddeld. Vaak met een stevige tegenwind, maar daar voelden we ons soms ook juist wel weer lekker bij. Behalve het 'muzikale intermezzo' in Oudeschild, hebben we ook de 'De Zelfpuktuin' bezocht, waar je o.a. heerlijke aardbeien kan eten. En dan was er ook nog het Luchtvaart & Oorlogsmuseum bij De Cocksdorp en FLORA, het Schipbreuk- en Juttersmuseum ergens tussen Den Burg en De Koog.

Over de waddenzee via de sluizen bij Kornwerderzand naar Makkum. Altijd een mooi tochtje, zeker bij mooi weer en stroom en wind mee. Onze ligplaats aan de steiger nabij het centrum van Makkum delen we vaak met de grote zeilcharters van de bruine vloot. De traditionele Klippers, Tjalken, Aken en Skutsjes die daar 's avonds afmeren met gezelschappen, varierend van schoolklassen tot groepen geestelijk gehandicapten zorgen vaak voor vertier en gezelligheid. Deze keer werden we door de eigenaar/bewoner van zo'n groot schip uitgenodigd voor de voetbalwedstrijd Nederland-Rusland. Op een enorm plasmascherm hebben we bij die mensen aan boord goed kunnen zien en beleven, dat Nederland terecht heeft verloren van de ploeg van Hidding.

Van Makkum naar Hindeloopen is maar een klein stukje varen. In Hindeloopen liggen we altijd in het kommetje, zo ook deze keer weer. De havenmeester kennen we goed, maar dat hij ook kookboeken schrijft wisten we nog niet. Een mooi boek over lekker eten rondom het IJsselmeer, we zijn aan boord weer een kookboek rijker. Op de fiets naar Workum en een terrasje pikken, en 's avonds op de haven Hindelooper zeemans's koren.



Over de laatste etappe van Hindeloopen naar Lelystad hebben we ongeveer vijf uur gedaan. Naarmate we dichter bij de eindbestemming kwamen, nam de wind tot grote vreugde van J toe tot ca. 6 Bf. Geen probleem, kwestie van een beetje zeil minderen. Maar ja, op een gegeven moment moesten de zeilen toch omlaag, want de vakantie zat erop!

zondag, juni 29, 2008

American Meeting



Een imposant gezicht gisteren, al die grote Amerikaanse bakken op een rijtje aan de Parkweg. Grote bakken is natuurlijk oneerbiedig gezegd, het waren volgens mij stuk voor stuk collectes item's die daar werden getoond. Chevrolet's, Buick's, Mercury's, Ford's, Chrysler's en nog veel meer moois uit het Amerika van de jaren zestig en zeventig.
Bij een zilvergrijze Ford Mustang en een knalrode Chevrolet stond de motorkap omhoog. Van het zicht op de enorme krachtbron van beide auto's werd ik pas echt stil, wat een vermogen zit daar wel niet in? En ze zagen er uit als nieuw, ze glommen als een spiegel, zoiets kan alleen maar de bevlogen liefhebber voor elkaar krijgen. Na elke rit gaat de poetslap er over heen.

Of de gisteren gehouden eerste American Meeting in Harderwijk succesvol verlopen is voor de organisatie die volgens mijn info in handen lag van Jan Besselsen en Marco Driesenaar, kan ik niet beoordelen. Als niet autokenner vond ik het in iedergeval een imposant gebeuren. De sfeer en de entourage van het geheel vond ik ook goed, het klopte volgens mij wel. Het met rood-wit lint gemarkeerde grasveld, klapstoeltjes, grote auto's en motoren, mannen met spierballen en tatoes, mooie vrouwen, de live band in een vrachtwagen met stevige nummers uit de jaren zestig van o.a. The Rolling Stones, de geur van olie en poetskatoen, bier, leer en grote motoren.

Een mooi evenement dat in Harderwijk nog behoorlijk kan uitgroeien lijkt mij zo. Alleen begreep ik niet wat die grote speedboot op een trailer daar nou moest, maar dat zal wel iets met de sponsoring te maken hebben.

woensdag, juni 04, 2008

"Kraantje Lek"



CORPUS 'reis door de mens'! De vorige keer dat we daar waren konden we er nog niet in, terwijl we toch in de krant gelezen hadden dat het door koningin Beatrix was geopend. Ja dat wel, maar het grote publiek moet nog even een weekje geduld hebben, sorry. Gisteren waren we weer in Leiden maar nu had ik vantevoren moeten reserveren, of we moesten het geduld kunnen opbrengen om tot het eind van de middag te wachten. Het was nog maar half één, dus ga maar op dak zitten met je corpus, we verzinnen wel wat anders. Maar goed, ik wil het van binnen toch wel een keer zien, wat me de volgende keer te doen staat als we naar CORPUS willen is me nu dus wel duidelijk. Driemaal is scheepsrecht zullen we maar zeggen!

In strand paviljoen 'De Klink' in Noordwijk aan Zee waren we met z'n drieën de enige gasten. Erg rustig dus, toch hadden ze daar lekkere tosti's en was het op het terras goed uit te houden. Tussen de geestgronden en de Amsterdamse waterleiding duinen vervolgden we onze weg richting Vogelenzang, Aerdenhout en verder. Over de Duinlustweg langs landgoed Elswout en Kraantje Lek, een bekende historische plek in Overveen vlak bij Haarlem en Bloemendaal. De bekende eeuwen oude holle boom bij Kraantje Lek, een Olm die er al tijdens het beleg van Haarlem in 1572 en 1573 zou hebben gestaan, is vorig jaar verwijderd wegens gevaar voor de mensheid. Spannende verhalen over de boom werden van generatie op generatie doorverteld aan de kinderen. En in de jaren zestig heeft Lennaert Nijgh het liedje "De holle boom bij Kraantje Lek" geschreven, dat door Cobi Schreijer zo mooi werd gezongen. Het liedje is te lang voor dit stukje, maar het refrein ging zo:

De holle boom, de volle boom,
de hoge holle toverboom,
de holle boom, de volle boom,
de boom bij Kraantje Lek.


Onlangs hebben ze een door Kees Verkade gemaakte bronzen replica geplaatst, waarin de jeugd weer naar hartelust kan klimmen.

In het prachtige landschap van de Kennemer Duinen zijn tijdens de bezetting in de tweede wereldoorlog, honderden verzetsstrijders en gijzelaars door de Duitsers geëxecuteerd. Als stille getuige van dit drama ligt daar in de duinen nabij de Zeeweg de 'Erebegraafplaats Bloemendaal', 347 her en der in de duinen opgegraven slachtoffers zijn daar herbegraven onder wie de bekende verzetsstrijdster Hannie Schaft, de enige vrouw op deze begraafplaats. Het is een plek waar je wel even stil van wordt.

Via Bloemendaal aan Zee, Zandvoort, Haarlem en Halfweg zijn we naar Amsterdam gereden. Daar werden we door mijn oude M zowaar getrakteerd op een rondvaarttochtje. Met de 'Toon Hermans' een schip van rederij Lovers, v.v. centraal station over het IJ, Oude Schans, Amstel en Herengracht een uurtje varen. Leuk, ik had dit nog nooit gedaan.

Met het IJveer zijn we vervolgens vanaf Centraal Station naar de IJ-Kantine gevaren, een vrolijk en eigentijds ingerichte brasserie aan de NDSM haven in Amsterdam Noord. Een beetje jammer dat we daar vrij lang op ons eten hebben moeten wachten, maar het was er gelukkig niet minder lekker om. M daarna nog naar Wezep gebracht, rond half twaalf waren we weer thuis in Harderwijk. Een pittig dagje, zeker voor M met acht en een halve decennia op haar kerfstok, maar ze heeft wel genoten en wij ook.

zondag, juni 01, 2008

"Nippon special"



's Middags waren we eerst naar het Zuiderzeemuseum geweest in Enkhuizen. Naar de familietentoonstelling 'De Walvis', niet dat we daar speciaal voor gekomen waren, maar die troffen we daar nou eenmaal aan. Met eigen ogen hebben we daar kunnen zien hoe het denken over walvissen is veranderd. En dat internationaal nu wel het bewustzijn leeft dat de walvis bescherming nodig heeft, en dat het dier voor velen van gebruiksproduct is veranderd in een beschermde bezienswaardigheid.

Daarna hebben we bij cafe 't Ankertje aan de Oude Haven tegenover de Drommedaris een tijd in de zon gezeten, en daar waren we behoorlijk rozig en loom van geworden. Dat kon natuurlijk niet, de hele avond lag nog voor ons bovendien waren we door E in Amsterdam uitgenodigd voor een etentje. We moesten ons dan ook wel even herpakken, een proces dat enige doorzetting heeft vereist maar verder gelukkig zonder problemen is verlopen. Rond acht uur zaten we dan ook weer helemaal fit aan het aperatief in de Bloedstraat bij T thuis in Amsterdam.

Na het aperatief zijn we met z'n vieren naar 'Teppanyaki Nippon' gewandeld, een Japans restaurant in de Reguliersdwarsstraat. In het Japans betekent 'Teppan' ijzeren plaat of blad van staal en 'yaki' roerbakken. En 'Nippon' dat in het Japans wordt uitgesproken als 'Nihon' betekent letterlijk 'oorsprong van de zon', mooi om te weten allemaal. Toen we het restaurant verlieten was het al ver na twaalf uur. Het met stokjes wegwerken van een Osaka menu, twee Tokyo menu's en een Nippon special rond de ijzeren plaat was dan ook niet niks, om van het wijnarrangement nog maar te zwijgen. Nog bedankt E, het was ontzettend lekker allemaal maar mijn 'Nippon special' was wel een beetje veel van het goede. De eerst komende dagen moet ik het met eten maar even wat rustiger aan doen, kijken of me dat gaat lukken.

Japan is nog één van de weinige landen waar ze nog op walvissen jagen. Voor wetenschappelijk onderzoek zeggen ze zelf, maar dat geloofd niemand. Toch ben ik blij dat ik vrijdag bij 'Teppanyaki Nippon' geen walvisvlees op mijn menukaart heb aangetroffen.