Het huis op de heuvel.

Infrarood thermografische beelden tonen de
omvang van vocht- en waterschade.

  Lang geleden, om precies te zijn in april 1973 heb

  ik het huis op de heuvel in Helensburgh, circa 30 

  kilometer ten westen van Glasgow al eens bezocht,

  en iets minder lang geleden, in mei 2008 wederom

  (zie in mijn blogarchief stukje 'Schotland' van 7 mei

  2008). Zowel de beelden als de sfeer van deze 

  bezoekjes staan mij tot op de dag van heden nog 

  helder voor de geest. 

  'The Hill House', in 1902 ontworpen door de

  Schotse architect Charles Rennie Mackintosh (1868-

  1928) voor de Glasgow-uitgever Walter Blackie, 

  werd in 1904 opgeleverd. Het is het meest complete 

  voorbeeld van een woonhuis van Mackintosh. Hij

  had niet alleen de hand in het ontwerp van van het

  woonhuis, maar in nauwe samenwerking met zijn 

  vrouw ook in elk aspect van de inrichting. Een

  mooi, gedateerd maar waardevol monument daar 

  op die heuvel, dat door velen is en wordt bezocht. 

  Tegenwoordig wordt het huis bedreigd door verval als gevolg van waterschade. Daarom werd een groot conserveringsproject opgezet om het te drogen en te redden met naar schatting 15 jaar renovatiewerkzaamheden. Het huis werd 117 jaar geleden gebouwd als 'een huis voor de toekomst', een min of meer experimenteel ontwerp dus met nieuwe materialen als Portland-cement. Na ruim een eeuw waren de zandsteen muren zo verzadigd dat het voortbestaan van het huis werd bedreigd. Het hele huis is inmiddels ingepakt in een soort doos van gaas, dat het huis moet beschermen tegen ongeveer 87% van de regen, terwijl het toch kan ademen tijdens het langdurige droog- en renovatieproces.