maandag, februari 23, 2009

spaghetti



Wat hebben we toch een hoop rotzooi in huis waar een snoer aan vast zit! Computers, beeldschermen, scanners, printers, faxen, dvd en cd spelers, speakers, telefoons, tv's, tuners en ga zo maar door. Zolang je er maar niet aan hoeft te komen is er niks aan de hand, maar o wee als er iets mis is met zo'n apparaat, of als er iets verplaatst moet worden. Om maar te zwijgen over als je iets nieuws moet aansluiten en integreren in die zooi!

Van de spaghettiachtige wirwar aan snoeren, adapters en stekkerdozen die ik achter de apparaten aantref, wordt ik acuut moedeloos en chagrijnig. Desalniettemin probeer ik de snoerenbende zo goed mogelijk te ordenen. Eén voor één sluit ik de apparaten aan, en leid ik de snoeren en adapters in zo overzichtelijk mogelijke banen. Maar het eindresultaat is in mijn ogen keer op keer een onbevredigende warboel. Een warboel die ik dan toch maar zo laat, ik ben al lang weer blij dat de hele rotzooi is aangesloten!

En dan komt er steevast ook nog weer een moment, dat de aangesloten handel niet goed draait! Wat te doen? Je loopt alle inmiddels moeilijk te volgen aansluitingen maar weer eens langs, drukt hier en daar een stekker wat aan, en probeer vervolgens de handel opnieuw goed aan de praat te krijgen. God zij dank lukt dat uiteindelijk in de meeste gevallen dan ook nog.

Over de sores die ik regelmatig heb met (vergeten) gebruikersnamen, wachtwoorden en al die verschillende afstandsbedieningen zeg ik verder maar niks meer. Ik geloof dat ik zolangzamerhand behoefte heb aan een persoonlijke systeembeheerder. Eentje die altijd voor me klaar staat en mij af en toe een glas wijn inschenkt, en verder bereid is me al het werk dat met snoeren en elektronica te maken heeft tot in lengte van dagen uit handen te nemen!

Geen opmerkingen: