Deunen & Deinen

Voorjaar in de lucht, prachtig dat licht ook! Maar toch, aan de Markerwaardzijde van de dijk Lelystad-Enkhuizen was afgelopen zaterdag tot aan de horizon nog niet veel anders te bekennen dan ijs. Bizar, want aan de IJsselmeerzijde zagen we al enkele zeilboten in de verte. Daar was tot zover je kon kijken juist geen ijs te bekennen, dat zal analoog aan de situatie hier onder Gaasterland dan ongetwijfeld wel het geval zijn. Ik vind het altijd een prachtig ritje over de dijk, die grote vlaktes aan beide zijden blijven aantrekkelijk. Ik raak er niet op uitgekeken, jammer dat je juist op die dijk zo op het verkeer moet letten. Het centrum van Enkhuizen is niet autovriendelijk, trouwens welk centrum wel? We zijn dan ook gelijk naar de Compagnieshaven gereden, waar ik nog altijd een geldige parkeerkaart van op zak had. En zo rond het middaguur zaten we in het centrum aan de lunch in Grand Cafe Bleiswijk aan de Westerstraat.

En tegen enen hadden we een mooi plekje bemachtigd in de kleine zaal van 'Die Port van Cleve' nabij de Oude Haven. Deunen en Deinen, het Enkhuizer winterfestival dat staat voor shanty's, seasongs en folkmuziek uit Nederland, Frankrijk en Engeland kon wat ons betrof beginnen. En dat liet inderdaad niet lang meer op zich wachten, de spits werd afgebeten door 'Trim Rig and a Doxy' een Engels duo uit Liverpool, en twintig minuten later was het de beurt aan 'Paddy's Passion' uit Harderwijk. En zo ging dat de hele tijd door 'Armstrong's Patent' uit Appingedam, 'B & A Express met EH 3 + 1' uit Lemmer/Enkhuizen, 'Onstuimig Schuim' uit Workum, 'O'Conan Quartet' uit Bretagne, 'Kapriol' uit Haulerwijk, 'Les Souillés de Fond de Cale' uit Bretagne, 'Stowaway' uit Appingedam, 'Pekel' uit Mijnsheerenland, 'Denain Trio' uit Normandië en 'Seyl en Treyl' uit Oudewater. Een lijst die wat mij betrof wel even respect afdwong, en dat was nog maar alleen het middagprogramma. En het liep als een trein, als de ene groep zijn twintig minuten sessie er op had zitten, stond de andere al weer in de startblokken. En ondertussen liep het publiek vrolijk heen en weer te banjeren met grote glazen bier, wijn en lekkere hapjes, werden er loten verkocht en werd er in het bijzonder op de Bretonse muziek zo hier en daar gedanst.



Het was een gezellige boel daar in Enkhuizen, maar aan het eind van de middag hadden we het gezien. We moesten bovendien weg want we hadden 's avonds nog weer wat anders te doen in Zwolle. Fascinerend, die zacht deinende ijsmassa in dat diffuse licht van de namiddag, waar af en toe nog een dun zonnestraaltje doorsijpelde. Mooi, de rustgevende, haast sacrale sfeer op de dijk, stond voor ons a.h.w. symbool voor een passend slotakkoord van een dynamische muziekmiddag in Enkhuizen.