Het was gisteren ondanks de winterse buien her en der, samen met J even lekker wandelen in 't Vinkennest in Wezep. Een bomentuin die ik al sinds mijn jeugd ken, al was het destijds wel verboden gebied voor ons. 't Vinkennest is een z.g. pinetum-arboretum, een botanische tuin met hoofdzakelijk winterharde houtige gewassen, in het bijzonder naaldboomachtigen. Het ligt aan de overkant van de Zuiderzeestraatweg (N308) schuin tegenover het in 1824 door Richard Andreas Ludolphi Nobel (1777-1839) in neoclassicistische stijl gebouwde landhuis IJsselvliedt. 't Vinkennest is in 1927 aangelegd door Mr. J.P.Graaf van Limburg Stirum, de toenmalige eigenaar van Landgoed IJsselvliedt. In het weiland aan de zuidkant naast 't Vinkennest staat een duiventil van het z.g. hooibergtype met een fraaie windwijzer op de nok. De duiventil is zeer waarschijnlijk in dezelfde tijd gebouwd als landhuis IJsselvliedt.
Kijkend vanuit 't Vinkennest richting het dorp Wezep, dat behalve een aantal industriële bouwwerken die net boven de A28 uit pieken, niet meer te zien is, was ik met mijn gedachten even een stuk terug in de tijd. Niets is meer herkenbaar. Als een kolossale gletsjer hebben de veranderingen en uitbreidingen het vroegere weidegebied weggevaagd en versnipperd! Het is natuurlijk al begonnen met de aanleg van de A28. Die deelde het landschap in tweeën, waardoor het legitiem werd bevonden om de akkerstrook en het weidegebied ten zuiden van de A28 te bestemmen voor uitbreiding van het dorp. Jammer, maar het is niet anders, en in veel gevallen kan het ook moeilijk anders, we moeten ergens naar toe met z'n allen.
Vanuit de achtertuin van mijn grootouders, die toen in het dorp aan de noordkant van de Zuiderzeestraatweg woonden, zagen we in de verte voorbij De Bulten (een smalle akkerstrook en een paar boerderijtjes) en het enorme weidegebied, 't Vinkennest liggen. Gewapend met een polsstok trok ik samen met m'n vriendjes regelmatig het weidegebied in, met zijn prachtige sloten en weteringen om kievitseieren te zoeken, visjes te vangen of gewoon om slootje te springen. Eén van de grotere avonturen was eigenlijk wel om de laatste brede sloot te slechten die ons nog scheidde van 't Vinkennest, en daarna het verboden gebied in te trekken. Niet zelden kwamen we zeiknat met nog een restje eendenkroost achter de oren thuis.
De wandeling gisteren in die oude bomentuin was uiteraard van een andere orde als destijds. Bovendien betraden we het gebied nu via de normale entree met die fraaie beukenhagenpoort. Een andere fase ook, je bekijkt de omgeving nu met andere ogen dan toen. Maar waar we gisteren vooral van genoten, was dat we ondanks de nog winterse sfeer, toch al een beetje het voorjaar konden ruiken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten