De coronacrisis ten spijt, maar de lente is toch echt begonnen. Voor zover ik mij herinneren kan, trekken lentekriebels en een vreemd, beklemmend gevoel voor het eerst samen op in mijn gemoed. Verwarrende gevoelens, maar bizar genoeg ook gevoelens van rust en kalmte. Vlagen van berusting en verstilling, de tijd zal mij leren waar dat toe zal leiden.
Een wandeling samen met Joke gisteren in het verstilde park rond Kasteel de Essenburgh, (geen mens te bekennen in en om het kasteel, dat n.a.v. de richtlijnen vanuit het RIVM tot 6 april a.s. gesloten is), bood in deze in ieder geval nog geen helderheid. Desalniettemin was het een mooie en verfrissende wandeling!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten