Ik was met mijn zeilscheepje op zee, en
zat in de kuip met m'n rug tegen het schot.
Mijn geliefde met wie ik was, knapte binnen
een uiltje dat vaag te horen was, terwijl
de stuurautomaat deed wat het moest doen.
In de verte rondom de horizon, verder niets.
Heerlijk de frisse bries te voelen, te horen
het geruis van de golven langs de romp
en af en toe het kraken van een schot.
De schitteringen van zon en water, de lucht
trekt dicht, maar m'n ogen zijn nog spleetjes.
Het was puur genieten van alles, van bolle
zeilen en grootse leegte om me heen!
2 opmerkingen:
Mooi verwoord! Het wekt zelfs bij deze landrot een verlangen...
Mooi hoor! Ik zou wel weer eens willen zeilen..dat is voor mij inmiddels al wel 10 jaar geleden.
Een reactie posten