In ons sterk verstedelijkte landje is het 's nachts bijna nergens meer écht donker. Altijd en overal is er wel z.g. lichtvervuiling middels straatverlichting, verkeer, kassen, kantoren, woningen, reclameborden, sportvelden noem maar op. Alle lichtbronnen samen veroorzaken een lichtkoepel die de nachtelijke hemel boven stedelijke gebieden en ver daarbuiten vele malen lichter kan maken. Bijvoorbeeld zoiets als het verschil tussen volle en nieuwe maan. De sterrenhemel vervaagd in al dat extra licht, even als het verschil tussen dag en nacht.
Maar goed, sterkste lichtbron van West-Europa of niet, door al dat omhoog lekkende licht worden we 's nachts verstoken van een waardevolle oer-beleving. Wie één keer 's nachts op zee vanuit een zeilbootje een tijdje naar het zwerk heeft liggen staren, weet absoluut wat ik daarmee bedoel. Omdat de nacht op zee ver van de kust en buiten de olieplatformen nog echt donker is, openbaart zich een sterrenhemel die je in ons verstedelijkte landje nergens meer te zien krijgt. Ja op z'n hoogst mogelijk nog vanaf één of andere donkere uithoek op een Waddeneiland, maar daarmee houdt het wel op. Prachtig, de ontelbare hoeveelheid sterren en planeten waar onze aarde een eindeloos klein onderdeel vanuit maakt. De Melkweg in al zijn glorie als een lichtende band in het zwerk!
Verwondering, de aanblik, de ontzagwekkende dimensies, het besef zelf een minuscuul klein onderdeel te zijn van het universum relativeert en geeft troost. Een waardevolle oer-beleving op zee, ofwel een existentiële beleving van niveau!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten