de aardige flutfilm

Toscaanse bruiloft vind ik eigenlijk een flut-film, maar af en toe kon ik er toch ook om lachen, vandaar 'de aardige flutfilm'. De romantisch komische film Toscaanse Bruiloft van regisseur Johan Nijenhuis is wat mij betreft een mix tussen vet aangezette onderbroekenlol en humor verpakt in een meer theatrale fijnzinnigheid.

Ergens in een pittoresk dorpje in Toscane, botst Sanne (Sophie van Oers) één van de hoofdrolspeelsters, (ze organiseert trouwerijen in een prachtig idyllisch gelegen villa in de omgeving) tegen het open zwaaiende portier van Jeroen (Jan Kooijman) een automobilist, die echtscheidingsadvocaat blijkt te zijn, en op weg is om te getuigen bij het huwelijk van een bevriend stel. En hoe is het mogelijk, een toevallig door haar georganiseerde trouwerij in eerder genoemde villa. Uiteraard worden de twee verliefd op elkaar, maar het loopt allemaal niet echt gesmeerd, ook al komt het aan het eind van de film uiteindelijk wel goed met die twee.

De hele film speelt zich min of meer af in een vakantieachtige sfeer. Er gebeurt van alles in Toscane, volgens mij één van de mooiste decors van de wereld. Jachtpartijen, ballonvaarten, fotosessies, vrijpartijen, eet- en drinkgelagen, vechtpartijen, noem maar op. De hele cast heeft het daar kennelijk goed naar de zin. Ze rijden rond in leuke cabriootjes en kleine Fiatjes, en iedereen wordt volgens Bella (Martine Sandifort, die we nog zo goed van vroeger kennen) in de rol van moeder van één van de bruiden, alleen al van de lucht van Prosecco enigszins licht in het hoofd!

De hele bioscoopzaal zat vol met hoofdzakelijk jonge mensen. De stemming was vrolijk, en dat is natuurlijk altijd mooi. Maar kennelijk heeft regisseur Nijenhuis met de deelname van wat oudere acteurs, zoals o.a. Simone Kleinsma en Ernst Daniël Smid met deze film toch ook wel een oudere doelgroep op het oog. Het zal allemaal best, maar aan mij is het niet besteed. Leuk, maar ik weet zeker dat ik deze aardige flut-film snel vergeten ben!