In 'Eye' in Amsterdam gisteren 'Die Andere Heimat - Chronik einer Sehnsucht' van de 81 jarige Duitse schrijver/regisseur Edgar Reitz gezien. Een 4 uur durende historische film over het straatarme Duitsland rond 1842. Het in zwart-wit gefilmde geschiedverhaal speelt zich af in Schabbach, een fictief Duits stadje in de wel bestaande Hunsrück, de glooiende streek tussen Rijn en Moezel, ongeveer ter hoogte van Luxemburg. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo'n lange film gezien heb, en dan ook nog in zwart-wit. Geweldig, erg veel duidelijker lijkt mij de wereld van ca. 180 jaar geleden moeilijk voor de geest te halen!
Een kroniek van een verlangen naar een andere wereld, met in de hoofdrol puber Jakob, die een beetje anders is dan de anderen in het Schabbachse gezin Simon. Als er gewerkt moet worden in de smederij van zijn vader, en iedereen z'n steentje moet bijdragen, knijpt Jakob er meestal tussenuit. Dan zit hij ergens stiekem in een hoekje te lezen in een boek dat hij via zijn oom heeft weten te bemachtigen. Of hij zwerft dromerig door de golvende velden rond Schabbach, terwijl langs de horizon hoog bepakte wagens en huifkarren worden voortgetrokken door paarden of ossen. Volksverhuizers die de straatarme omgeving verlaten, en op zoek gaan naar betere oorden.
'Die Andere Heimat - Chronik einer Sehnsucht' is feitelijk een aangrijpend familiedrama. Het laat het reilen en zeilen van de familie Simon rond Jacob zien in de jaren veertig van de negentiende eeuw. Over zijn moeder, die naarmate de jaren vorderen steeds meer last van haar longen krijgt. Over zijn zus die het in haar hoofd haalde om met een katholiek te trouwen, en door haar vader verstoten werd. Ze volgde haar man naar zijn wijngaard in het naburige dorp, dat in een totaal andere wereld leek te liggen. En dan waren er nog een paar aardige meisjes, die zich op een dag, buiten het dorp, zomaar naakt aan hem vertoonden. Ze waanden zich onbespied en rolden bloot door het natte gras de heuvel af, om zo van hun vermeende huiduitslag af te komen. Verder de lange barre winters, waarin ze hun doden niet konden begraven, een en al ellende. Kortom het was een tijd dat het absoluut niet goed ging in Schabbach en omgeving. Veel families vertrokken en maakten de grote oversteek naar het verre en zonnige Brazilië in de hoop op betere tijden. Ook Jakob verlangde naar het grote avontuur aan de andere kant van de oceaan. Maar zijn dromen mochten kennelijk geen plek hebben binnen zijn nuchtere familie. En tot overmaat van ramp viel zijn pragmatische broer Gustav ook nog voor hetzelfde meisje. Echter ondanks, of misschien wel dankzij alle tegenslagen, kwam Jacob uiteindelijk tot het rustgevend inzicht, dat zijn roots en geluk gewoon in Schabbach lag!
Eenmaal buiten werden we na de intrigerende 4 uur durende zwart-wit sfeer van de 19e eeuw, even overvallen door de kleuren en het tempo van onze tijd. Knap hoe Edgar Reitz ons met zijn geschiedverhaal een middag lang in de tijd heeft weten te verplaatsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten