De hitte tijdens ons wandelingetje lang geleden vanaf hotel De L'Europe aan de Magenta door Rue Saint-Denis, een van de oudste straten van Parijs, was niet zozeer van meteorologische aard, dat viel mee. Ze werd ook niet zozeer veroorzaakt door de vele prostituees die we in deze, daardoor vanaf de middeleeuwen tot nu toe zo beruchte straat tegenkwamen, ook dat viel mee. Wat echter niet meeviel, was het zeer pittig gekruide pitabroodje dat mijn zoon en ik daar in een stalletje hadden gekocht. Het zag er zo lekker uit, en dat was het in eerste instantie ook. Maar toen na een paar happen de brand zich langzaam maar zeker aandiende, sloeg de vertwijfeling toe. Mijn zoon had al snel een vuilnisbak gevonden, maar ik nam nog een hapje, ik wilde nog niet van opgeven weten. Echter snel daarna verdween ook het grootste deel van mijn pitabroodje in de kliko. Ik hou van pittig maar dit was te erg, zelden zoiets heets in mijn mond gehad. Tot hilariteit van mijn jongste dochter en mijn liefhebbende eega, hebben mijn zoon en ik op een terrasje een tijdje aangeslagen en met wijd open mond in afwachting van snelle blusmiddelen zitten bijkomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten