'Artvark Saxophone Quartet' speelde gisteravond in de Catharinakapel TRANCE, een meeslepend en kleurrijk verhaal in zeven delen dat in ongeveer drie kwartier a.h.w. in één adem werd gebracht. TRANCE is 'A symphonic poem for hogs and a truffle'. Een symfonisch gedicht voor varkens en een truffel, dat feitelijk een symbolische verhaal van vier varkens op ontdekkingstocht is, die zich bij thuiskomst min of meer afvragen of ze er ook wijzer en gelukkiger op zijn geworden.
De langgerekte toon, waar altsaxofonisten Bart Wirtz en Rolf Delfos, tenorsaxofonist Mete Erker en baritonsaxofonist Peter Broekhuizen mee begonnen in het eerste deel 'As all is now', was feitelijk het startschot voor allerlei uiteenlopende sferen. Van helder en sprankelend naar melancholisch en sereen en van rustige ritmes naar kakofonische uitbarstingen van klanken. Maar een samenspel dat hoe dan ook altijd in balans bleef, prachtig!
Na de pauze werden de gerenommeerde rietblazers vergezeld door de Nederlands/Kameroense zangeres Ntjam Rosie (Kameroen, 1983) met hoogtepunten uit Homelands, een gezamenlijk project. Ntjam Rosie was a.h.w. het vijfde instrument in het geheel. Ze zong, droeg teksten voor en deed aan stempercussie, al dan niet begeleidt door het kwartet, of haar eigen gitaar, prachtig. Ook hier zat wat mij betreft een meeslepende verhaallijn in. Het was een lust voor oog en oor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten