Ergeren is een keuze las ik ergens! Een typische tegeltjeswijsheid waar je geen bal aan hebt. Want hoe mijn geestesgesteldheid ook is, ergernis kan mij ineens overvallen. En daar ben ik denk ik niet uniek in. Een voorbeeldje:
Je hebt een vraag die via de digitale weg middels de site van bouwen & wonen van de gemeente N niet kan worden beantwoordt. Je stelt vervolgens de vraag telefonisch aan een ambtenaar van bouwen en wonen in die gemeente. Die stelt voor om langs te komen, om het één en ander te bespreken. Er wordt een afspraak gemaakt voor over een week, eerder kon echt niet. Een week later sta ik aan de balie van de gemeente N. De tekening wordt voorgelegd en de vraag wordt wederom gesteld. Maar de ambtenaar heeft niet een antwoordt paraat. Zij belt een collega van haar afdeling maar die zit niet op zijn plek. Ze belt een tweede collega, maar ook die is niet thuis. Bij een derde collega, volgens haar de laatste troef voor dit moment, heeft ze beet. De vraag wordt uitvoerig besproken, maar voor een antwoordt zou hij toch eerst de tekening moeten zien. Nou die hebben we hier voor ons liggen, kan je dan misschien even vijf minuten aan de balie komen om te kijken. Maar dat kon niet, daarvoor was meneer 's morgens om 09.00 uur al te druk.
Ja waarschijnlijk met koffie drinken, floepte ik eruit. Mijn ergernis over de ondeskundigheid en schroom of onwil van de betreffende ambtenaren kon ik even niet meer binnenboord houden. Ik heb haar desalniettemin bedankt voor alle moeite, en ben onverrichte zake huiswaarts gekeerd. Ik dien het plan zowel in, en zie wel wat er van komt. In de auto moest ik denken aan die spreuk die ik ergens gelezen heb op een tegeltje. Misschien toch zo gek niet, een kwestie van training denk ik!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten