boomkathedralen

In de Flevopolder nabij Almere staat de 'Groene Kathedraal', een uniek stukje landschapskunst in Nederland. Een project van kunstenaar Marinus Boezem (1934) in de vorm van de plattegrond van de gotische kathedraal van Reims op ware grootte. De 'Groene Kathedraal' bestaat uit 178 Italiaanse populieren die in 1987 zijn aangeplant. De populieren zijn geplant op de punten waar in de echte kathedraal de zuilen ook staan. De betonnen paden verbeelden de kruisribben van de gotische gewelven. Toen rond 1996 de populieren hoog genoeg waren, is het project voor het publiek opengesteld. Omdat populieren uiteraard niet het eeuwige leven hebben, zal de 'Groene Kathedraal' geleidelijk aan verruïneren. Italiaanse populieren worden niet oud, hoogstens 40 jaar, met nog ca. 13 jaar te gaan is het verval inmiddels op geheel natuurlijke wijze ingetreden. In het bos ernaast is echter eenzelfde plattegrond vrijgelaten om met behulp van eiken- en beukenhagen een nieuwe kathedraal te vormen.

De 2e keer hadden we koffie bij ons.

Tot voor kort wist ik echter niet, dat de 'Groene Kathedraal' in de Flevopolder niet het enige kunstwerk van Marinus Boezem was, dat aan de gotische kathedraal van Reims was gerelateerd. Al sinds 1999 staat in het bos van Kroondomein Het Loo nabij Apeldoorn de z.g. boomstronkenkathedraal. Een eigentijds kunstwerk in de klassieke natuurlijke omgeving van Het Loo, bestaande uit veertig bronzen boomstronken van ca. 1 meter hoog, die als zuilenrijen het grondplan van de gotische kathedraal van Reims volgen. Een geschenk destijds aan het Kroondomein van koningin Beatrix ter ere van haar zestigste verjaardag. Het groen uitgeslagen brons dat de stronken een natuurlijke kleur geeft, doet het kunstwerk in de omgeving opgaan. De platte bovenzijden van de stronken zijn echter gepolijst en weerspiegelen zodoende het zonlicht, dat door de de takken van de bomen piept.

Kennelijk is de boomstronkenkathedraal in het Kroondomein nabij Apeldoorn niet erg bekend. Op zoek naar het kunstwerk afgelopen zaterdag, vroegen we in het bos regelmatig aan voorbijgangers de weg. Niemand kon ons echter van dienst zijn, ze hadden er zelfs nog nooit van gehoord, terwijl ze uit de buurt kwamen en hier vaak wandelden en fietsten. Je ziet die bronzen natuurgekleurde stronken uiteraard snel over het hoofd, helemaal als je geen weet van het kunstwerk hebt. Jammer, kunst is voor de mensen, maar dat ze met al die bronzen elementen in het bos bewust niet zo aan de weg timmeren kan ik ook begrijpen.