Mink, onze jongste kleinzoon is onlangs jarig geweest. Als gewoonlijk hebben we dat met z'n allen in Amsterdam, thuis bij zijn vader gevierd. Iedereen, nou ja bijna iedereen was er weer. Pa, ma, neefje, nichtjes, ooms, tantes, de nieuwe vriend van ma, opa's, oma maar spijtig genoeg voor hem en iedereen geen oma van moeders kant meer. Voor het eerst in zijn jonge leven, heeft hij het afgelopen jaar te maken gekregen met het verlies van een geliefde. De tragiek van het het leven zal ook bij Mink vroeg of laat ten volle doordringen. Maar nu was het feest, want het leven gaat ook door. En dat hebben we gevierd, het was gezellig, en er was weer volop te eten en te drinken!
Ik vraag me trouwens wel af, of Mink en Daan, zijn enige neefje, er veel van hebben meegekregen. Die gasten kropen in de kamer van Mink met een zak chips gelijk achter de computer. En daar bleven ze zitten tot het feest praktisch voorbij was. Pogingen van die en gene om beide knapen enigszins te betrekken bij het feestje, nota bene Mink's eigen feestje, hadden weinig resultaat. De computer games slokten al hun aandacht op! Een fenomeen van deze tijd? Ik zie het meer om me heen, en zal er mee moeten leren omgaan. Echter aan het gerommel met telefoontjes, tablets, laptops en pc's in gezelschap kan ik moeilijk wennen. Maar laat ik ophouden te zeuren over het vermeende social media virus, want het was gewoon hardstikke gezellig op Mink's feestje. Bovendien vond ik het weer een genoegen om Annet, mijn ex-schoondochter en haar familie weer eens gesproken te hebben!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten