onrustigheden

Vroeg wakker deze week, sowieso ben ik dat altijd wel, maar het wordt wel erg vroeg als ze van boven af de klok ook nog een uurtje terug draaien. Wintertijd dus, soms wou ik maar dat er voor de mensen een soort van winter-slaappil bestond, heerlijk lijkt me dat. Gewoon een maandje of vier onder zeil, fysiek gezien heb ik er zeer waarschijnlijk de reserves wel voor. Maar ik ben bang, dat ik als altijd ook de komende wintertijd weer gewoon in volle bewustzijn zal moeten meemaken. En dat is prima, ik zou niet anders willen!

De oude vertrouwde placebo, proost!

Vroeg op dus het afgelopen weekje. En behalve vroeg op, was het ook nog een vrij onrustig en rumoerig weekje. Ben je net een beetje bijgekomen van een druk weekje herfstgenoegens aan de Moezel, en een concert op zondag in Abcoude, brengt het KNMI me min of meer in een staat van opwinding met een extreem weeralarm. Code oranje en mogelijk zelfs even rood in de wat meer noordelijke delen van ons land. Spannend, ik kick erop, het liefst reed ik gelijk naar de kust. Uiteraard triest dat door de storm enkele doden te betreuren zijn, aan de andere kant, in het verkeer vallen elke dag gemiddeld twee doden. De vijver ligt boordevol blad, maar ik ben blij dat de grote Platanen achter onze tuin overeind gebleven zijn!

De ochtendkrant had de morgen na de storm heel wat te melden. Veel stormnieuws dat we de vorige avond ook al op journaal hadden gezien! Soms denk ik wel eens dat ik de krant alleen nog lees voor de kruiswoordpuzzels, klets natuurlijk, maar toch. Verder las ik over de hypocriete sjoemelpraktijken van de Rabobank, en over het kabinet-Rutte II dat Nederlandse militairen op missie naar Mali wil sturen. Wat het kabinet betreft is de kogel door de kerk, (Inmiddels weet ik ook dat het parlement haar instemming heeft gegeven.) 368 Nederlandse militairen en een kleine groep trainers zullen een bijdrage gaan leveren aan de VN-missie Minusma in Mali. Kennelijk zijn ze hier de lessen uit Irak en Afghanistan alweer vergeten!

Na de koppen in de krant, smeerde ik eerst maar eens een boterhammetje aan het aanrecht. Ineens voelde ik onder mijn blote voeten een oneffenheid in de parketvloer. Verrek, een hele zone achter het aanrecht is opgezwollen, dat me dat niet veel eerder is opgevallen. Dat kan alleen maar vocht zijn! Waar komt dat vandaan? Op mijn knieën verwijderde ik een kastplint, en ja hoor, een grote plas water onder de aanrechtkastjes. Natuurlijk, het gepruttel van de gootsteen dat we al enige tijd hoorden, had ons moeten attenderen op een verstopping in de afvoerleiding. Slordig, nu zaten we mooi met de gebakken peren!

De loodgieter kon gelukkig snel komen. Een uurtje later stond de hele keuken op z'n kop. Maar wat ook geprobeerd werd, ontstoppen bleek niet mogelijk, de doorstroming in het deel onder de aanrechtkastjes bleef stagneren. Er zat niets anders op dan de oude afvoerleiding te vervangen door een nieuwe. Makkelijker gezegd dan gedaan in de zeer beperkte ruimte onder de aanrechtkastjes. Bovendien bleek ook nog de condensafvoer van de HR ketel op zolder op dit deel te zijn aangesloten. Plat op zijn buik liggend is het onze loodgieter met pijn en moeite gelukt de afvoerleiding te vervangen, zonder de halve keuken te hoeven slopen. Maar de condensafvoer van de HR ketel was een ander verhaal, daar moest hij toch echt voor op zolder naar een nieuwe oplossing zoeken. Gelukkig is hem dat ook gelukt, al was dat wel pas de andere morgen!

Ach ja, zo maar wat gemijmer en getob, wie heeft soms niet van die stemmingen? En dan heb ik het nog niet eens over Lou Reed of Zwarte Piet gehad, of over de verschraling van de Oostvaardersplassen. Onze z.g. 'Nieuwe Wildernis' schijnt door het teveel aan grote grazers tot een soort van Fries meren- en weidegebied te worden gereduceerd. En ik heb het ook nog niet over de pensioenen gehad en over de Russen of de afluisterpraktijken van de Amerikanen. Zo kan ik nog een tijdje door mekkeren over van alles en nog wat, het houdt nooit op. Soms gaat het vóór de wind, en soms zit het tegen, het is niet anders! Alhoewel, nu ik er nog weer eens over nadenk, zo'n winterslaapje is misschien toch zo gek nog niet. En dan zo af en toe dromen, dat alles nog beginnen moet, dat 't beste nog moet komen!