feestje

Zaterdagnamiddag, de vijf in het uur, zoals we soms zeggen als we gaan borrelen, deze keer bij A en K in Weesp. Daarna met z'n viertjes in de trein verder naar het feestje van André in Amsterdam. Naar station Amsterdam-Centraal, schuin tegenover 'De Schreierstoren', ons feestadres aan de Prins Hendrikkade. 'De Schreierstoren', de enig overgebleven toren van de oude middeleeuwse stadsmuur. Strategisch gelegen op de hoek van het IJ en de vestinggracht (de huidige Geldersekade) was de toren destijds een verdedigingsbolwerk aan de noordoostzijde van de stad. Aan het tot op de dag van heden geheel intacte bolwerk, waren ze kennelijk ook even na de middeleeuwen al gehecht. Want toen ze de stadsmuur rond 1600 sloopten, hebben ze 'De Schreierstoren' laten staan. Prima besluit, want het huidige grand café in dit imposante bouwwerkje, is ruim 400 jaar later een gewilde locatie voor wie eens wat te vieren heeft.

Nu ook de jongste van het Herenleed de 65 is gepasseerd, kan je wel stellen dat het een belegen clubje is geworden. Een heuglijk feit lijkt mij, want we zijn er op één na allemaal nog. Ook André was die mening kennelijk toegedaan, want waarom zou hij zijn verjaardag anders zo uitbundig vieren. In de deuropening werden we nog door hem welkom geheten, maar daarna heb ik 'the good old boy' in de gezellige drukte maar weinig meer gezien of gesproken. Geen probleem, op één van onze Herenleed-avondjes praten we wel bij. De jongens en meiden achter de tap deden het dankzij de jongens en meiden vóór de tap uitmuntend. Ik denk dat ook André dat op een bepaald moment ongetwijfeld aan de hand van de rekening zal kunnen beamen.

En dan het VOC schippersmaal! Tomatensoep, zuurkoolstamppot, boerenkoolstamppot, rookworst, gebakken spekjes, gehaktballen en een dessert van warme appeltaart met slagroom. Lekker, te gek allemaal, en perfect georganiseerd, het liep ondanks de grote drukte als een tierelier. Zelf begon ik met een bord boerenkool en worst, en toen ik dat naar binnen had gewerkt, was de verleiding te groot om de heerlijke zuurkoolstamppot en gehaktbal te laten staan. Heerlijk, maar het eind van het liedje was natuurlijk wel dat ik te veel gegeten had. Maar godzijdank was ik niet de enige schrokop aan onze tafel. Toch hielden we daarna weer evengoed de bediening achter de bar stevig onder druk, maar die hadden daar allesbehalve moeite mee. Prachtig, het was weer eens een ouderwets gezellig feest daar in 'De Schreierstoren' met heel veel oude vrienden en bekenden.

Met één van de laatste treinen zijn we samen met A en K weer huiswaarts getogen. In de trein naar Weesp werden we even bezig gehouden door een jolige conducteur, die kennelijk nogal blij was dat zijn werk er voor vandaag bijna opzat.