Het fietstochtje Nijkerk-Spakenburg over de dijk langs het Nijkerkernauw stelt qua afstand niet zoveel voor, hooguit 20 km v.v. Maar het zijn wel twintig onvergetelijk mooie kilometers, en helemaal met dat fraaie weer van gisteren. Enerzijds de Arkemheense polder, één van de oudste polders van Nederland, en anderzijds het randmeer van Zuidelijk Flevoland dat hier Nijkerkernauw heet. De grote verscheidenheid hier aan flora en fauna, doet je van begin tot eind beseffen dat je dwars door een prachtig natuurreservaat fietst. Een beetje jammer dat we daar niet bepaald alleen fietsten op dat iets te smalle fietspad. Maar dat hadden we natuurlijk ook kunnen verwachten in deze tijd.
De drukte was trouwens niets vergeleken bij wat we in Spakenburg meemaakten. Wisten wij veel, we vielen toevallig met onze neus in één van de z.g. Spakenburgerdagen, die dit jaar al voor de 42e keer op 4 woensdagen in de zomerperiode is georganiseerd. Op de Oude Haven, de Turfwal, Oude Schans, Spuistraat/plein en Kerkstraat konden we over de hoofden lopen. En dat viel met de fiets aan de hand niet echt mee. Wat een toestand, ook wel weer een beetje gezellig natuurlijk, één en al beweging en oponthoud. Een haven vol prachtige botters, en een eindeloos voort schuifelende mensenmassa, die zich al etende langs de vele kraampjes op straat bewoog. Wat een verschil met de weldadige rust die de eeuwenoude botterwerf van Nieuwboer uitstraalde aan de Oude Schans. We hadden het wel gezien hier, nog even een visje eten en dan gaan we weer verder. Nabij de in 1985 gebouwde beiaardtoren was zowaar een bankje vrij, even zitten, en genietend van ons visje daar, zong een viswijvenkoor zich op het Spuiplein de longen uit het lijf.
Nieuwsgierig geworden door de rokende schoorsteen van stoomgemaal 'Hertog Reijnout', hebben we op de terugweg dit in 1883 gebouwde, en nog volledig functionerende gemaal annex bezoekerscentrum 'Arkemheen' bezocht. Leuk, ze hielden een z.g. zomermaaldag voor het publiek à €. 3,50 p.p.
Het water in de Arkemheense polder wordt tegenwoordig door elektrisch aangedreven pompen op peil gehouden, maar bij calamiteiten wordt het door vele vrijwilligers onderhouden cultuurhistorische monument nog regelmatig ingezet. Boeiend, die oude technieken! Na nog een kopje koffie daar, zijn we aan de laatste kilometers begonnen. En een kwartiertje later hadden we de fietsen weer op de trekhaak zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten