De restauratie van de legendarische 'Villa Tugendhat' in de Tsjechische stad Brno heeft 7 miljoen euro gekost. Daarmee is de villa weer in zijn oorspronkelijke staat terug gebracht. De modernistische villa, in 1930 door de Duitse architect Ludwig Mies van der Rohe (1886-1969) ontworpen, is door de joodse familie Tugendhat maar kort bewoond, omdat ze in 1938 op de vlucht moesten voor de nazi's.
Villa Tugendhat met zijn gigantische glaspartijen ken ik tot op heden alleen vanuit de architectuurboeken. Het geld als een meesterwerk van modernistische architectuur en klassiek functionalisme. De villa is zelfs tot op de dag van heden nog modern en kan zo nog op de cover van Schöner Wohnen staan. De nu als museum toegankelijke villa ga ik misschien toch eens een keer bezoeken, ik ben door het artikel hierover in de Volkskrantbijlage van vrijdag j.l. best nieuwsgierig geworden. (Zie voor info e.d. www.tugendhat.eu)
Maar wat mij ook te binnen schoot, toen ik zo bezig was met het artikel over 'Villa Tugendhat', is een project uit de zelfde periode t.w. 'Maison de Verre' in Parijs, dat ik met een aantal collega's wel een keer heb bezocht. Een modernistisch en functioneel woonhuis met artsenpraktijkruimte op de begane grond, ontworpen en gebouwd in de jaren 1927-1931. 'Maison de Verre' (Het Glazen Huis) ook wel bekend als 'Woonhuis Dalsace' is een project van de Franse architect-decorateur Pierre Chareau (1883-1950) en de Nederlandse architect Bernard Bijvoet (1889-1979). Het drie verdiepingen tellende woon/werkhuis moest worden ingebouwd in een bestaand pand, waarvan de huurster van de bovenste verdieping weigerde te vertrekken. Dit deel moest dus behouden blijven, alleen de onderste lagen van het bestaande pand konden inclusief de draagconstructies worden gesloopt. De volledig nieuwe draagstructuur, bestaande uit stalen kolommen en liggers die er vervolgens voor in de plaats is gekomen, hebben ze zo ontworpen dat de ruimte geheel vrij in te delen was.
Door de grote mate van transparantie in het ontwerp, kregen de functionele elementen van de nieuwe draagstructuur inclusief diverse leidingen e.d. nu ook een decoratieve functie. De vele beweegbare elementen die het interieur bevatte, maakten van het huis een dynamisch geheel, waardoor het de bijnaam 'machine à habiter' ofwel woonmachine meekreeg. En sinds begin jaren tachtig staat in Parijs dit prachtige modernistische huis, reeds 81 jaar geleden opgeleverd aan de Rue Saint Guillaume, als historisch monument te boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten