Richting Oude Kerk in Putten.

Zoals er, volgens het gezegde, vele wegen naar Rome leiden, leiden er in Putten verschillende zogenaamde kerkpaden vanuit de buurtschappen naar de Oude Kerk in het centrum. Eén van deze kerkpaden is het Volenbekervoetpad. Tijdens een wandeling onlangs door Puttens dreven, hebben we o.m. in het bosgebied tussen de Beekweg en de Telgterweg een gedeelte van dit nog immer bestaande pad gelopen. Of er heden ten dage op zondag nog steeds kerkgangers over dit pad lopen, durf ik te betwijfelen, maar ik ben blij dat het in het verleden wel het geval was. De kerkpaden vanuit de verschillende buurtschappen, die veelal in een zo recht mogelijke lijn door het wisselende landschap rond Putten naar de Oude Kerk liepen, waren voor de Puttenaren belangrijk en zijn altijd goed onderhouden. En daar hebben wij nu mooi plezier van.

Lopend naar de kerk over de oude kerkpaden.

Een historisch citaat uit Putten: Het kerkgebouw stond centraal. Daar lieten de Puttenaren hun kinderen dopen, sloten zij hun huwelijk en begroeven zij hun doden. Daar ontmoetten zij elkaar elke zondag tijdens de preek. Van heinde en ver kwamen ze vanuit de boerenhoeven, de erfjes, de hutten en de huisjes lopend naar de kerk over de oude kerkpaden. We kunnen ons dat niet goed meer voorstellen. Oude Puttenaren herinneren zich nog hoe zij vanuit het buitengebied lopend naar de kerk gingen en hoe zich onderweg steeds meer mensen bij hen voegden. Hoe dichter bij het dorp hoe meer groepjes zich vormden, groepjes die zich langzaam over de kerkpaden door de akkers en de engen bewogen in de richting van het Godshuis. Dicht bij het dorp veranderden de groepjes in drommen, drommen mensen in Veluwse klederdracht door nauwe straten, een beeld, dat we niet meer kennen.