vrijdag, mei 01, 2020

Over een land van polderaars.


Pas 'Het water komt' gelezen, een brief aan alle Nederlanders van de Nederlandse historicus Rutger Bregman (1988). Hij interviewde voor deze brief zeven wetenschappers over de stijgende zeespiegel als gevolg van klimaatverandering, en is zich daarbij rot geschrokken. De dreiging van klimaatverandering scheen veel groter voor Nederland te zijn dan de meeste mensen kunnen bevroeden. De kaart van Nederland rond het jaar 2300, wanneer we de strijd tegen het water inmiddels zouden hebben verloren, van geograaf dr. Kim Cohen (1973) sprak daarbij boekdelen. Eeuwen aan erfgoed, cultuur en geschiedenis zijn voorgoed verloren gaan.

Zouden de woorden van de 'vader van het Deltaplan', Ir. Johan van Veen (1893-1959), die eens gezegd zou hebben: 'Eens zullen we dit land met een zucht van verlichting aan de golven prijsgeven' toch bewaarheid worden? Moeilijk voor te stellen, temeer door de grote onzekerheden in de wetenschappelijke modellen van de zeespiegelstijging. Maar dat we tijdig moeten anticiperen op de alsmaar stijgende zeespiegel is inmiddels wel duidelijk. We moeten niet, zoals in onze geschiedenis vaak gebeurd is, pas na de ramp in actie komen.

Ik geloof dat het de Franse filosoof en vrijdenker Voltaire (1694-1778) was, die ooit eens gezegd heeft: 'God schiep de aarde, behalve Nederland. Dat liet hij over aan de Nederlanders zelf'. Mooi gezegd, dat we daar als gezworen polderaars maar enthousiast mee door mogen gaan, want Nederland zal hoe dan ook nooit af zijn!

Geen opmerkingen: