'Voor dag en dauw de paden op' las ik in de Volkskrant, verluchtigt met een grote foto uit het Amsterdamse stadsarchief van dauwtrappende heren in 1911 van effectenkantoor H.J. van Ogtrop. Dauwtrappen op Hemelvaartsdag, een traditie waar met name mijn moeder vroeger nogal tuk op was. Ik herinner mij nog goed dat ik als klein jongetje eens op een vroege ochtend met haar naar de weilanden fietste via IJsselvliedt en het Jan Boerswegje. We gingen dus niet zoals de heren van het effectenkantoor met onze blote voeten door het gras, maar op de fiets. De dauw hing her en der laag boven de weilanden, koeien leken op eilandjes, je zag alleen ruggen.
Een mooie herinnering, maar ook zo'n beetje mijn enige over het fenomeen dauwtrappen van huis uit. Als puber sliep ik 's morgens liever uit, en hoewel het spreekwoord 'de ochtendstond heeft goud in de mond' min of meer mijn levensmotto is, kan ik mij niet herinneren dat ik daarna ooit op eigen initiatief aan dauwtrappen op Hemelvaartsdag heb gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten