Het Watersnoodmuseum in Ouwerkerk in Zeeland is gevestigd in vier caissons die gebruikt zijn voor de sluiting van het laatste stroomgat in de dijk van 1953. Als je het museum binnenloopt, stap je zo in de geschiedenis van het water van 1953 tot nu toe. Het museum vertelt je veel, zo niet alles over de gevaren van het water, en drukt je ter plekke met de neus op de feiten en het belang van waterveiligheid. Een belang waar je als burger niet elk moment bij stil staat, maar wat eigenlijk wel zou moeten. Een fragment van de songtekst 'Aan de kust' van de Zeeuwse nederpopgroep Bløf spreekt wat dat betreft voor zichzelf:
'De zoute zee slaakt een diepe zilte zucht
Boven het vlakke land trilt stil de warme lucht
He, iemand slaat soms onverwacht maar zeker op de vlucht
Alarmfase Twee is hier nauwelijks nog berucht
Maar men weet het niet
En zwijgt van wat men hoort en ziet'
Nederland kent een waterrijke historie. Het land is door de eeuwen heen sterk verbonden geweest met water in het algemeen en met de zee in het bijzonder. De strijd met de zee is daarmee al zo oud als de historie van ons land. De Watersnoodramp van 1953 ligt al weer goed 66 jaar achter ons. Bij deze ramp zijn grote delen van ons Zeeuwse en een deel van ons Zuid-Hollandse laagland overstroomd, zijn bijna tweeduizend mensen verdronken en werden tweeënzeventigduizend bewoners van huis en haard verdreven. Kort na de fatale stormnacht van 1 februari 1953 was de algemene teneur in ons land dat een dergelijke ramp nooit meer mocht gebeuren. Het Deltaplan werd ontwikkeld en een ingrijpend pakket aan voornamelijk technische voorzieningen werd getroffen. De veiligheid van Zeeland, Zuid-Holland en Brabant zou hiermee worden gewaarborgd. Echter veranderingen van klimaat en inzichten hebben de laatste jaren alweer tot herbezinning geleidt op het gevoerde waterkeringbeleid. Zoals meer ruimte voor water, want één ding staat wel vast, de dijken kunnen niet eindeloos worden verhoogd. Onze strijd met de zoute zee is een immer aflatend gevecht!
Met dat besef reden we na het museumbezoek over de Zeelandbrug naar Goes, waar we waren uitgenodigd bij Marjon en Jos in hun nieuwe huis. Samen met hun en Will en Ad hebben we daar een leuke namiddag en avond gehad, en werden we door Marjon en Jos vergast op exquise amuses en een voortreffelijk diner. Zeeland, a way of life!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten