17e zondag p.m. (za 15 sept.)

Afgelopen zaterdagmiddag hebben we in het stadsarchief van Kampen een beetje kunnen zien hoe Kampen na 14 juni 1918, toen de Zuiderzeewet van kracht werd, is veranderd. Middels foto's, geschriften en allerlei objecten hebben we gezien wat de impact van een eeuw Zuiderzeewet is geweest voor het dagelijks leven in de oude Hanzestad. De expositie 'Bitterzoete Zuiderzee' is verdeeld over verschillende thema's die de Zuiderzeewet tot gevolg had, zoals o.m. over de gevaren van de Zuiderzee, het verhaal van de voormalige bewoners van Schokland in Kampen en het economische effect van alle veranderingen voor Kampen. Alles bij elkaar genomen een interessante tentoonstelling over 'Kampen en het water'.

De zelfgemaakte klassieker uit Tsjechië.

Terug bij Janny op het Havikskruid hebben we met z'n allen eerst uitgebreid de VW California, de slim uitgekiende compacte camper van Addy en Magda bekeken. Een mooi karretje, daar waren we het met z'n allen roerend over eens. Ik hoorde dat ze er naar volle tevredenheid al diverse trips mee hebben gemaakt, en dat kan ik mij goed voorstellen. En toen waren we toe aan het aperitief. Lekker in het zonnetje deden we ons tegoed aan de heerlijke hapjes en drankjes die Janny ons voorschotelde. Het was slechts de opmaat voor wat nog komen ging, zo bleek al snel. Want het diner, een hoogtepunt waar we met z'n allen altijd zo naar uitkijken, bleek een heuse zelfgemaakte klassieker uit Tsjechië te zijn. Moeilijk uitspreekbare recepten, misschien daarom des te lekkerder. Het was heerlijk maar bovenal gezellig! Na de koffie zat de 17e zondag p.m. die we deze keer dus op een zaterdagmiddag hebben gehouden er ook weer op. Het was weer een zeer geslaagde middag. Middagen die we eigenlijk vaker moeten organiseren. Ooit hebben we één keer per kwartaal afgesproken, wat voor sommigen kennelijk iets teveel van het goede was. Prima, dan maken we er toch vier maanden van hebben we toen min of meer stilzwijgend besloten. Om de magie te behouden die een p.m. zondag wat mij betreft zo in zich heeft, zou ik mij daar graag aan willen houden. Zeven maanden is echt te lang!