florissant rondje in het zadel!

Een mooie voorjaarsdag, wat doet dat eigenlijk met je? Veel, en daar voel ik mij heel senang bij. Toen ik gisteren met mijn geliefde een stukje achter m'n neus aan fietste, speelde me geregeld het refrein van 'Wie döt mie wat' door het hoofd. Een prachtig liedje in het Drents van Daniël Lohues (1971) over een genoeglijk fietstochtje waarvan het refrein als volgt gaat:

wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage 'k
heb de banden vol met wind
nee ik heb ja niks te klagen
wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage
'k zol haost zeggen, jao het mag wel zo.

Voorts kreeg ik op enig moment een visioen van een lekker boutje aan het spit, toen ik de vele wroetplekken van Everzwijnen langs ons pad zag. Eigenlijk een visioen dat voor m'n gevoel meer bij de herfst past, maar ja het was niet anders. Ik moest een beetje aan Astrix en Obelix denken, die wisten wel raad met de zwijntjes. Maar gelukkig kwam ik door het kwetteren van de vogeltjes weer snel bij zinnen! Stil op een bankje hebben we even zitten luisteren naar de ruisende voorjaarszang van het woud. Pedaleren in de natuur, wat is er nog mooier?