Dat we in Singer Laren grote drukte konden verwachten op de expositie van Gestel hadden we al vernomen. Maar dat het 's morgens al zo erg zou zijn op de Oude Drift hadden we toch niet verwacht. De lange rij wachtenden voor de kassa liep tot buiten op het trottoir door. Veel animo om aan te sluiten hadden we gelijk al niet meer, maar toen we in de omgeving ook nog eens geen parkeerplaats konden vinden, hebben we ons plan ad hoc omgegooid, en zijn we doorgereden naar MuseumHilversuM. (Zie mijn blogarchief stukje 'show me the news' van 24 februari 2015.) Zo tegen een uur of half drie in de middag waren we toch weer terug op de Oude Drift. Nog steeds druk, maar gelukkig een stukje minder dan vanmorgen. De stormloop op de expositie van Leo Gestel (1881-1941) in Singer Laren vind ik wel te begrijpen. Immers het beste werk uit het veelzijdige oeuvre van misschien wel het grootste vooroorlogse talent wordt hier getoond. De expositie heet niet voor niets 'Leo Gestel: De mooiste modernist'.
Leo Gestel behoorde samen met Piet Mondriaan en Jan Sluijters tot de belangrijkste vernieuwers van de Nederlandse schilderkunst. De felgekleurde landschappen en provocerende naakten die zij rond 1910 schilderden waren ongekend en zorgden voor grote opschudding in de Amsterdamse kunstwereld. Van de drie kan Gestel met recht de mooiste modernist genoemd worden. Zijn leven lang bleef Gestel op de hoogte van de nieuwste ontwikkelingen in de kunst. Hij liet zich inspireren door de nieuwste modernistische stromingen uit Parijs: pointillisme, fauvisme, kubisme en futurisme. Hij deed regelmatig inspiratie op in het buitenland. Parijs, Mallorca, Duitsland, Italië en Vlaanderen wisselde hij af met Amsterdam, Laren, Bergen, de Beemster en tenslotte Blaricum.
In Amsterdam leidde Leo Gestel een bohemien kunstenaarsbestaan. In oktober 1904 betrok hij een atelier op de ‘Jan Steenzolder', in een pand in de Tweede Jan Steenstraat waar ook Nescio destijds inspiratie opdeed voor de inmiddels klassieke verhalen De Uitvreter en Titaantjes. Gestel raakte bevriend met jonge geestverwanten als Jan Sluijters, Piet van der Hem en John Rädecker. In deze periode schilderde hij zijn meest uitbundige werken. Zijn landschappen en naakten behoren tot de meest stralende in hun genre. Later maakte Gestel portretten en bloemstillevens in kubistische en futuristische stijl. De kubistische landschappen uit Mallorca worden als zijn beste werken beschouwd. Na een verwoestende atelierbrand in Bergen in 1929, waarbij ca. vierhonderd werken verloren gingen, verhuisde hij naar Blaricum, waar hij talloze mensen en winterse landschappen op papier zette, vrijwel uitsluitend in krijt, gouache en tempera.
Leo Gestel was een alles kunner las ik ergens. Gezien het scala aan onderwerpen en de kwaliteit van het getoonde oeuvre in Singer Laren geloof ik dat graag. Praktisch alle werken die ik daar gezien heb vond ik in vele, zo niet alle opzichten mooi. Maar vooral de vele vrouwenportretten waren prachtig. Van deftige tantes met parelkettingen tot naakten, van chique geklede dames in luxe interieurs tot tuttende vrouwen voor de spiegel of grofstoffelijke types in expressionistische stijl. Nadat we al het moois van Leo Gestel hadden gezien, zijn we nog even de beeldentuin van Singer Laren ingelopen. 't Was mooi weer en we hadden nog even de tijd, dus waarom niet? Ook mooi, maar uiteraard van een geheel andere orde. Evengoed een perfecte afsluiting van een aardig museumdagje in het Gooi!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten