De bedachtzame bluegrass muzikant Didier (Johan Heldenbergh) en de impulsieve Elise (Veerle Baetens) die een tattooshop heeft, worden hevig verliefd op elkaar en gaan een relatie aan.
Ze wonen samen in een prachtige omgeving op het Vlaamse platteland in een oude, opgeknapte bouwval met een enorme tuin er omheen. Daar krijgen ze een dochtertje die ze Maybelle (Nell Cattryse) noemen, naar de countryzangeres Maybelle Carter. Ze zijn erg gelukkig samen en voelen zich in een hemel op aarde, waarin Maybelle opgroeit tot een leuk meisje. En 's avonds treden ze vaak samen (Elise is inmiddels ook als zangeres lid geworden van de band) op met de bluegrassband in de omgeving.
Maar in het gelukkige leventje dat ze leiden, komt een kentering als hun zes jarige dochtertje ernstig ziek wordt, en in het ziekenhuis terecht komt. Vanaf dat moment zien we bij Didier en Elise geleidelijk de wanhoop verschijnen, en wordt het verhaal zwaar en intens verdrietig. Gelukkig hebben ze beiden nog de muziek die alle narigheid soms wat weet te verzachten en de sfeer enigszins draaglijk weet te houden.
If I needed you
If I needed you, would you come to me
Would come to me for to ease my pain?
And if you needed me, I would come to you
I would swim the seas for to ease your pain
Well the nigh forlorn and the morning's born
And the morning shine with the lights of love
And you'll miss sunrise if you close your eyes
And that would break my heart in two
If I needed you, would you come to me
Would come to me for to ease my pain?
And if you needed me, I would come to you
I would swim the seas for to ease your pain
Lady's with me now since I showed her how
To lay her lilly hands in mine
And who would not agree she's a sight to see
And a treasure for the poor to find
If I needed you, would you come to me
Would come to me for to ease my pain?
And if you needed me, I would come to you
I would swim the seas for to ease your pain
Maar als hun dochtertje Maybelle is overleden, lopen de wegen van Didier en Elise langzaam maar zeker uiteen. Er ontstaat een kloof, ondanks hun liefde voor elkaar, ze zijn niet in staat het verdriet samen te delen. Daarbij speelt de religie ook nog een rol. Als de rationeel ingestelde Didier over atheïsme, evolutieleer en het lerend vermogen van vogels filosofeert, blijkt Elise daarentegen iets nodig te hebben waar ze in geloven kan. Als zij geloven wil dat ze in een ster of een vogeltje dat tegen het raam tikt haar overleden dochtertje ziet is dat zo, dat kan niemand haar afpakken. Hoe dan ook, ze vereenzamen beiden in elkaars nabijheid en gaan uit elkaar. Uiteindelijk wordt het Elise allemaal teveel, ze kan het niet meer aan en maakt een eind aan haar leven. Einde van een bijzonder hartverscheurend melodrama!
1 opmerking:
Kan me de tranen voorstellen, kreeg al een dikke keel bij het lezen en het luisteren van het nummer.
Een reactie posten