Afgelopen vrijdagavond in het Agora Theater in Lelystad naar een speciaal concert geweest van 'The Voice Company'. Een gigantisch koor bestaande uit 120 dames en heren, de jongste 14 jaar de oudste 88 jaar, bracht o.l.v. dirigent Robert Bakker diverse nummers van de legendarische rockgroep 'Queen' ten gehore. Daarbij werden ze begeleid door een strakke gelegenheidsband bestaande uit Bas van Bemmelen (gitaar), Jesse Brouwer (toetsen), Sjoerd de Roij (basgitaar) en Gydo Keijzer (drums). En voor de zangpartijen speelden buiten het koor de veelzijdige solisten Jeffrey Noordijk en Angelique Wardenier een prominente rol!
Een boeiend concert, ondanks het enigszins dominerende 'aan elkaar gepraat van dirigent Bakker', met diverse bekende nummers van 'Queen' dat werd afgesloten met de bekende meezinger: We are the champions my friends; And we 'll keep on fighting till the end; We are the champions, we are the champions; No time for losers, 'cause we are the champpions.....
Maar wat mij die avond eerlijk gezegd nog meer boeide, was het theatergebouw zelf. Het Agora Theater, gebouwd naar een ontwerp van architect Ben van Berkel (UNStudio, Amsterdam/Shanghai) is reeds in 2007 opgeleverd, maar ik was er nog nooit geweest. Het prachtige theatergebouw dat deel uitmaakt van een omvangrijke vernieuwing van het stadshart van Lelystad, is dus al zes jaar in gebruik. Het ontwerp bestaat, net als bij een diamant, aan de buitenkant uit allemaal verschillende facetten. De inspiratie daartoe schijnt Ben van Berkel uit een zonsondergang in het Markermeer te hebben gehaald. Het gebouw bestaat voor een groot deel uit glazen elementen en geperforeerde aluminium platen. Dynamisch, door die geperforeerde panelen ontstaat een min of meer levendig beeld, waardoor het lijkt alsof het theatergebouw constant van kleur veranderd.
Bijzonder te lezen, hoe van Berkel zijn opdrachtgever(s) tijdens de presentatie van het schetsontwerp heeft weten te enthousiasmeren. Doorgaans gaat dat er vrij gelikt aan toe, met flitsende powerpointpresentaties, dure fullcolour brochures en oogstrelende maquettes. Niets van dat alles, van Berkel kwam bij zijn eerste presentatie van het nieuwe Agora Theater met alleen de eerste contouren van een idee, waarover hij een gloedvol en achteraf gouden betoog hield. Een idee, waarin naast het theater, de omgeving van Lelystad, veelkleurige wolkenluchten en schitterende skylines een hoofdrol zouden spelen. Eigenlijk was het hem pas kort voor de presentatie duidelijk geworden, hoe het uiteindelijk zou moeten worden. Het had hem verbaasd hoe mooi de omgeving van Lelystad was. Het landschap met daarboven die prachtige luchten, die je hier kon zien, een enorm scala aan skylines. Al die facetten wilde hij absoluut in het nieuwe Agora Theater een plek geven in combinatie met alle elementen van het theater zelf. Het scala aan emoties en wereldse facetten die je doorgaans in een theater kan tegenkomen. Uit die combinatie van hoe enerzijds de omgeving is en wat anderzijds de inhoud van een theater moet zijn, is volgens van Berkel bijna als vanzelfsprekend die caleidoscopische vorm voortgekomen met zijn diamantachtige structuur.
Knap dat je als architect reeds met de 1e presentatie de opdrachtgever(s), met amper meer dan een sterk verhaal, over de streep krijgt voor het vervolg traject. Waarschijnlijk wist van Berkel ook goed te verkopen, dat zijn gedachtengoed met een totaal oppervlak van rond de 5890m2 verdeeld over 3 bouwlagen, het budget van €. 20.000.000,- niet zou overschrijden. Hoe dan ook, het Agora Theater mag er zijn, echt een plek met de allure van een centrale verzamelpaats in het stadshart van Lelystad. Ik heb genoten van de ambiance!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten