Ik moet zeggen dat het vriendelijke verzoek van H en C, dat ik op dinsdag 6 november j.l. in mijn mailbox aantrof, om 9 en 10 januari a.s. vrij te houden, me wel enigszins verraste. H, die binnenkort Abraham ging zien, wilde dat heuglijke feit graag samen met ons en vele anderen vieren met o.a. een diner, overnachting en ontbijt in een mooi hotel aan het IJ. Leuk zo'n verjaardagviering zoals hij dat zelf noemden, tegen zo'n uitnodiging zeg je natuurlijk geen nee. Afgelopen woensdag was het zover en melden we ons rond een uur of half vijf aan de balie van het Amsterdamse Mövenpick, een vier sterrenhotel aan de Piet Heinkade met een prachtig uitzicht over het IJ!
Daar troffen we in de loop van de namiddag ook de andere gasten aan de bar. Een aantal van hun hadden de uitgebreide aanbevelingen van H en C, om eens even lekker te gaan stappen in de stad ter harte genomen, en er een dagje van gemaakt. Ze waren de stad in geweest of hadden een museum bezocht. Hoe dan ook, de stemming zat er al aardig in. En toen we met z'n allen ons plekje in het 'Silk Road Restaurant' op de 2e etage gevonden hadden, kon de avond niet meer stuk. Het diner, verluchtigt met een enkele toespraak en een duet van zangduo, broer en schoonzus J en I, was een feest. Alleen jammer dat zus W plotseling kramp in de benen kreeg dat zich tamelijk heftig manifesteerde. (Maar een goede nachtrust heeft kennelijk wonderen gedaan, ik heb er tenminste niet veel meer over gehoord). Na een kleine wandeling hebben we ons in de bar op de begane grond nog tot in de kleine uurtjes vermaakt. Vanuit mijn kamer op tien hoog heb ik daarna nog een tijdje over de stad en het IJ zitten staren, naar alle lichtjes die de rust in de nachtelijke stad a.h.w. accentueerde.
Na het ontbijt de andere morgen volgde de grote uittocht en ging een ieder zijns weegs. Met een aantal hadden we afgesproken naar de expositie Vincent & Impressionisme te gaan in de Hermitage. Aldus geschiedde, de één ging met openbaar vervoer de binnenstad in, de ander met eigen vervoer. Hoe dan ook rond een uur of elf troffen we elkaar op de koffie in het restaurant van de 'Hermitage' aan de Amstel. De tocht daarna door het museum was ondanks de grote drukte boeiend. Mooi dat we Vincent van Gogh kunnen blijven zien in museum de Hermitage tijdens de 7 maande durende renovatie van het Van Gogh Museum. De meeste werken van hem hadden we al vaker gezien, maar nooit in een expositie samen met impressionisten als o.a. Monet, Pissarro, Renoir, Cézanne en Gauguin. Prachtig!
Na de lunch in het nabij gelegen eetcafé 'De Blauwbrug' gingen A en W huiswaarts en wij naar een tentoonstelling van Oskar Fischinger (1900-1967) in het EYE. Eén van de meest bekende filmkunstenaars uit de 1e helft van de 20e eeuw. Samen met H, C, J en A hebben we daar verder de film 'Like Someone In Love' van de Iraanse meestercineast Abbas Kiarostami (Teheran 1940) gezien. Een film over min of meer complexe relaties in Tokio. Om haar studie te bekostigen, werkt hoofdrolspeelster Akiko bij in de prostitutie. Als ze op zekere dag een merkwaardige klant treft, groeit er een bijzondere relatie tussen de twee. Alles is reflectie, je leert mensen nooit helemaal kennen en je moet niet alles willen weten, zegt cineast Kiarostami. Dat je dat uiteindelijk van de personages in de film toch zou willen, is misschien wel de grootste verdienste van 'Like Someone In Love'. Ik vond het zonder meer een stijlvolle film over een langzaam menselijk verhaal, met mooi camerawerk en goed acteerwerk. Toch kon de film mij niet tot het einde toe boeien, ik heb mooiere filmervaringen gehad.
We hebben er tenslotte nog even over nagepraat tijdens een hapje in het nabij gelegen Eetcafé 'De Pont'.
1 opmerking:
Een reactie posten