In het blad 'Zeilen' heb ik eens het bizarre verhaal gelezen van een zeiljachtje dat in een donkere nacht op een dode, in ontbinding verkerende walvis was gevaren. Halverwege de Golf van Biscaje hadden ze zich muurvast in het kolossale kadaver gevaren. In een kakofonie van borrelende en knallende ontbindingsgassen werd een groot deel van het voorschip door de gruwelijk stinkende blubbermassa volledig ingekapseld. De angst dat ze met het zinkende kadaver met jacht en al zouden worden meegesleurd naar de diepte, gaf de tweekoppige bemanning reuzenkrachten. Met de in volle kracht achteruitslaande motor bij, hebben ze zich in een ware titanenstrijd hakkend met bijl, messen en alles wat ze voor handen hadden, met de grootste moeite weten te bevrijden uit de lugubere omstrengeling.
Ja ja, dat zijn nog eens zeemansverhalen!
Als ik 's nachts met m'n zeiljachtje op zee zit, starend in de donkerte voor mij uit, vraag ik me soms ook wel eens af wat er zou gebeuren als ik bijvoorbeeld op een groot, net onder het oppervlak drijvend voorwerp zou varen. De kans dat ik op de zuidelijke Noordzee, waar ik het meest zeil, een walvis voor de boeg krijg is wel heel erg klein. Alhoewel de gewone vinvis ook daar zo af en toe, tot zelfs dicht onder de kust bij IJmuiden, wel is gesignaleerd. Ook fatale botsingen met in zee drijvende voorwerpen komen gelukkig maar heel sporadisch voor. Maar desondanks moet ik toch wel eens aan zeecontainers of boomstammen denken, die in een storm overboord geslagen zijn. Godzijdank ben ik in al die nachten varen op zee, behoorlijk bekwaam geworden in het onderdrukken of wegdrukken van dit soort overpeinzingen. Door het plezier wat ik aan het varen in de nacht beleef, verban ik dit soort getob met het grootste gemak naar de verste uithoeken van mijn brein!
Toch schoot het bovenstaande mij weer even te binnen, toen ik onlangs op de radio hoorde dat in Vancouver een groot cruiseschip was komen binnenvaren met een dode vinvis van 21 meter op de boeg. De 18 dekken tellende 'Sapphire Princess' van 290 meter lang, 37 meter breed en een tonnage van 116.000 GRT (Gros Register Tonnage) is uiteraard wel even wat anders dan een zeiljachtje van iets meer dan 10 meter en een gewicht van amper 6000 kg. Daar kan de gewone vinvis van 21 meter en een maximaal gewicht van 80.000 kg natuurlijk bij lange na niet tegen op. De bemanning had niets gemerkt van de botsing! Dat wil ik best geloven, een botsing met een grote golf bij ruim 40 km per uur zal heel wat meer impact hebben op een dergelijk groot schip. En dat zullen ze daar in het vaargebied tussen Alaska en Canada vaak genoeg meemaken.
Als het dier al niet dood was, zal de vinvis bij de botsing met de torpedovormige bulbboeg naar alle waarschijnlijkheid de rug gebroken hebben, en was het ook op slag dood.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten