Een mysterieuze boswandeling.

Afgelopen maandag hebbeb we een wandelingetje gemaakt in het Leuvenumse Bos nabij het Roode Koper. Het was doodstil in het bos, wat wil je ook, maandag, geen mens te bekennen en geen zuchtje wind. Soms hoorde je even het gekabbel van de Leuvenumse Beek als we in de buurt kwamen, of een specht hameren ergens hoog in een boom, maar dat was het, het accentueerde de stilte als het ware. Dan te bedenken dat het bos hier volgens Bartjens wemelt van wilde zwijnen, herten, dassen, vossen en sinds enige tijd ook een stel wolven. Sporen genoeg, vooral van de wilde zwijnen, maar geen van deze dieren zijn we tijdens onze wandeling in het verstilde herfstbos tegengekomen, of hebben we zelfs ook maar gehoord. Maar goed ook misschien, temeer konden, en hebben we genoten van de stilte en de herfstkleuren van het mysterieuze Leuvenumse Bos!