Het was mij bekend waar ik fietste, ik kende de weg. De vraag, waar ben ik, duidde meer op het feit dat even een zekere desoriëntatie op de vierkante meter van toepassing was. Ik had mijn ogen tegen de laagstaande zon tot spleetjes geknepen, toch zag ik de fietser die mij vanuit het licht tegemoet kwam maar net op tijd. En dat was even goed schrikken! Mooi hoor, zo'n laagstaand zonnetje, maar knap gevaarlijk in het verkeer. Ik denk dat ik toch maar eens een zonnebril ga kopen met mooie gepolariseerde glazen.
1 opmerking:
1 ding is zeker, je bent op de Aarde ;-)
Een reactie posten