Aan alles komt eens een eind.

'Het einde van het leven, het universum en alles', las ik onlangs in de Volkskrant in een artikel van wetenschapsjournalist George van Hal. Dat er een einde aan dit leven komt en alles dan voorbij is, komt mij niet onbekend voor. Maar dat op termijn, volgens natuurkundigen en kosmologen, aan het gehele universum een einde komt, gaat mijn begrip ver te boven. Weg alle leven, planeten en sterrenstelsels, niets meer! Een ontnuchterende gedachte die steeds nadrukkelijker opborrelt bij de wetenschappers na de jarenlange bestudering van nauwkeurige meetgegevens van de uitdijingssnelheid van het heelal. Door de gegevens van het verleden en het heden van de kosmos te extrapoleren naar de toekomst, heeft men min of meer een beeld van de ontwikkelingen.

En zo zijn ze op vier waarschijnlijkste scenario’s over het einde van het universum gekomen t.w.

Einde 1: Het Grote Bevriezen.
Door het uitdijen van het universum wordt het overal steeds kouder, en zal de temperatuur uiteindelijk het absolute nulpunt naderen, waardoor alle levensprocessen uitvallen. Een leeg en koud einde dus.

Einde 2: De Grote Scheur.
Als de uitdijingssnelheid van het universum zou toenemen, ontpopt de donkere energie zich tot een soort spookenergie, die alles, zelfs tot aan de kerndeeltjes waaruit wij bestaan, uit elkaar trekt. Het universum sterft in een grote scheur.

Einde 3: De Grote Krak.
Zoals het heelal ooit in één enkel punt begon, kan het in de verre toekomst ook eindigen. Die omkering van de oerknal noemen wetenschappers de The Big Crunch. Dat begint wanneer de zwaartekracht van alles in het heelal de uitdijing uiteindelijk afremt en ombuigt, zodat de boel gaat krimpen. We eindigen dan uiteindelijk als teentjes in een kosmische knoflookpers.

Einde 4: De Grote Slurp.
Door een plotselinge verandering van het in 2012 ontdekte higgsdeeltje, het deeltje dat o.m. met het bijbehorende higgsveld andere deeltjes massa geeft, kan alles zomaar uit elkaar vallen en ophouden te bestaan, 'The Big Slurp' noemen ze dat.

Maar wat het ook gaat worden, het is een geruststellende gedachte dat het één en ander waarschijnlijk nog miljarden jaren op zich zal laten wachten, hoewel de wetenschappers m.b.t. 'The Big Slurp' daar wel heel erg onzeker over zijn. Ergo, carpe diem!