In de Flevopolder staat op een perceel tussen de Spijkweg en de Bremerbergweg nabij de Elburgerbrug sinds enige tijd een kunstwerk van de Zwitsers-Nederlandse kunstenaar Bob Gramsma (1963). Riff, PD #18245 is het achtste landschapskunstwerk van de collectie Land Art Flevoland. De naam van het kunstwerk, dat doet denken aan een serienummer van één of ander technisch apparaat, wordt door de kunstenaar als volgt verklaard: Riff, is een rots onder water, maar ook een muziekthema dat wordt herhaald en waarop je kunt improviseren; PD is Public Domein; 18 (2018) is het jaar van de opdracht; 245 is het inventarisatienummer in zijn oeuvre. Mooi, dat weten wij dan ook weer. Maar dat het kunstwerk van 37,5 meter lang, 13 meter breed en 7 meter hoog van beton, staal en lokale grond is gecreëerd ter gelegenheid van 100 jaar Zuiderzeewet, is natuurlijk ook belangrijk om te weten. Maar wat is het eigenlijk voor een kunstwerk, wat stelt het voor?
De vormeloze klomp, is gelijk de polder, in meerdere fases ontstaan. Ze hebben over een vooraf ingenieus aangebrachte constructie van staal, heipalen en poeren een enorme berg klei en zand uit de directe omgeving gestort, ik geloof iets van 15000 m3. Daarin hebben ze een grote holte gegraven en hebben ze de wanden voorzien van een stevige laag spuitbeton. Vervolgens hebben ze het geheel afgedekt met een betonnen dak en trap. Pas daarna hebben ze genoemde constructie aan de buitenkant weer tot aan het maaiveld ontgraven en de vrijgekomen aarde terug in het omringende landschap verwerkt. Het kunstwerk heeft zodoende door de aanhechtende klei en zandlaag de kleur en structuur van de omgeving. Als een opgegraven archeologische vondst moet het min of meer de bijzondere geologie en de ontstaansgeschiedenis van Flevoland verbeelden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten