kerst-gourmet met knaleffect

Rond drie uur 's middags zouden we bij E in Amsterdam zijn, het werd rond halfvijf. Lange files op de A1 waren de boosdoeners. Op het laatst hebben we bij Muiden maar de afslag Weesp genomen, om zo via Driemond en Abcoude Amsterdam Zuidoost te bereiken. Veel tijdwinst heeft het ons denk ik niet opgeleverd, maar het reed wel prettiger. Vooral het ca. 6 km lange stukje Driemond-Abcoude is prachtig. Het met het Gein mee meanderende weggetje, dat we zo vaak hebben gefietst (zie o.m. mijn stukjes 'Langs het Gein' en 'Een fietstochtje' van resp. 6-7'09 en 12-8'12), is weliswaar eigenlijk te smal voor autoverkeer, maar het gaat net. Je rijd daar onder de rook van Amsterdam in een paradijs, wat een prachtig gebied. Dat vond Piet Mondriaan begin vorige eeuw ook, schoot me te binnen toen we langs de 'Oostzijdse Molen' reden. Mondriaan heeft daar een reeks landschappen met molens geschilderd, waaronder de 'Oostzijdse Molen'.

Piet Mondriaan (1872-1944) 'Oostzijdse Molen aan het Gein' ca. 1903

Al met al arriveerden we wel mooi als laatsten bij E. Ze hadden zich al afgevraagd waar we toch bleven. Zaten jullie dan niet vast in het verkeer? Ja zeker wel, slimme route hé! Ons ge-meander door Weesp en langs het Gein had van alles opgeleverd behalve tijdwinst, integendeel zelfs. Maar we hebben er wel van genoten! Maar goed basta, genoeg hierover! En toen werd het heel gezellig, want de vijf zat inmiddels in het uur! Na een paar uurtjes kletsen en borrelen werd de tafel in gereedheid gebracht voor het grote werk. Gourmetten, daartoe werden een paar forse gourmetplaten strategisch op de lange tafel opgesteld, en op het e-net aangesloten. En werden er schalen met vlees, kip, vis, garnalen en weet ik allemaal niet wat nog meer over de tafel verdeeld. En zo zaten we even later met z'n dertienen gezellig te keuvelen en te bakken en te braden, met de balkondeur op een kiertje voor wat frisse lucht, koud was het niet, dus geen probleem. Echter na een uurtje kokkerellen werd het feest plotseling door een enorme knal wreed verstoord, en zaten we in het donker. Kortsluiting! Wat bleek, de hele snoerhaspel was praktisch gesmolten. Stom, die hadden we natuurlijk af moeten rollen, die gourmetplaten vreten stroom! Gelukkig werd er nog een ander snoertje gevonden, en zo konden we na alle commotie ons gourmetfestijn weer vervolgen. Niet saai, etentje in Amsterdam met knal- en lichteffect. En alles bij elkaar genomen nog heel genoeglijk ook!