wellustige aandachtstrekster

Alles in het onlangs geopende nieuwe 'Station Arnhem Centraal' golft, glooit en stroomt las ik in een artikel van Bob Witman in de Volkskrant. Dat kan je wel stellen, tijdens de ontwerpfase werd zelfs de hulp ingeroepen van scheepsbouwkundige rekenmeesters. De reguliere bouwberekeningen bleken simpelweg niet toereikend voor de geavanceerde draagconstructies die architect Ben van Berkel van UNStudio had bedacht. Meer dan vijftien jaar hebben de bouwperikelen rond dit project geduurd. Eigenlijk had het station in 2009 al geopend moeten worden, maar mede door problemen met de financiering en aanbesteding van de OV-terminal liep het project jaren vertraging op. De kosten zijn door de jaren heen flink opgelopen, van de oorspronkelijk begrote 220 miljoen euro (ongerekend vanuit guldens) tot uiteindelijk 625 miljoen euro. Zowel de bouw als de problemen rond het project heeft bij Arnhemmers tot veel ergernis geleid. Het ontwerp is sinds de presentatie in 1996 evenwel in de basis overeind gebleven.

Het resultaat mag er zijn, om Bob Witman nog een keer te citeren: een imponerende spoorkathedraal. De vloeiende beweging van de spectaculaire draagconstructie in de stationshal, accentueert a.h.w. de stromende beweging van tienduizenden reizigers die daar per dag passeren. Een mooi wulps gebouw eigenlijk!

Dat kon je van het oude stationsgebouw van architect ir. H.G.J. Schelling (1888 - 1978) bepaald niet zeggen. Schelling was de verantwoordelijke architect voor de Nederlandse spoorwegen boven de grote rivieren. Zijn creatie lag meer dan een halve eeuw (van 1954 tot aan de sloop in 2007) min of meer weggedrukt in de noordwesthoek van het Stationsplein. Het was allesbehalve centraal in het oog springend. Het geheel was in beton opgetrokken, waarbij de luifel met een structuur van gebogen betondelen en de 18 meter hoge uurwerktoren de meeste aandacht trokken.