De tentoonstelling 'Natuurkracht - beeldende kunst en sieraden geïnspireerd door bomen en bos' in het CODA Museum te Apeldoorn, bestond uit werk van in totaal 39 kunstenaars. In de behoorlijk diverse tentoonstelling hebben we een brede selectie aan werken gezien, die allemaal de natuur als uitgangspunt of thema hadden. Schilderijen, tekeningen, foto's, sculpturen, installaties en sieraden, gemaakt in de afgelopen drie decennia door Nederlandse en Finse kunstenaars als o.a. Joost van den Toorn, Fons Haagmans, Frank van Hemert, Nik Christensen, Armando, Guido Geelen, Couzijn van Leeuwen, Terhi Tolvanen en vele anderen. Wonderlijk eigenlijk, de mens die in de kunst en literatuur de natuur betekenissen toedicht als o.a. sprookjesachtig, decoratief, dreigend of melancholiek, terwijl het enige dat telt in de natuur de cyclus van het leven is. Het zij zo, veel kunstenaars zijn en worden dus geïnspireerd door de natuur en haar eindeloze zeggingskracht die ze haar zelf toedichten.
Cultuur Onder Dak Apeldoorn, ofwel het CODA Museum. Een prachtige plek, gebouwd in 2003 naar een ontwerp van architect Herman Hertzberger. (zie o.a. ook mijn stukjes 'toneelthriller' van 12 december 2007 en 'CODA Paper Art' van 4 augustus 2013). In het CODA roepen wisselende exposities vol hedendaagse kunst, eigentijdse sieraden en nieuwe kijkjes in het verleden om de beurt om aandacht!
Zo hebben we daar ook nog 'De Kanalenkoning' gezien, een tentoonstelling over het verleden, heden en toekomst van het 'Apeldoorns Kanaal' die middels schilderijen, afbeeldingen, historische documenten, kaarten, voorwerpen en een digitale presentatie werd vertoont.
Om de Veluwe te ontsluiten voor de ontwikkeling van landbouw, handel en industrie werd het kanaal tijdens de regeer periode van Willem I gegraven. Hij bepaalde bij Koninklijk Besluit van 1 oktober 1824 dat de Grift vanaf Apeldoorn tot de IJssel bij Hattem bevaarbaar gemaakt moest worden. Enkele dagen voor de officiële opening op 13 april 1829 maakte Koning Willem I een proefvaart en passeerde als eerste de vijf sluizen en zevenentwintig bruggen van de 32 kilometer waterweg die het Griftkanaal werd gedoopt. Het zuidelijke deel naar Dieren werd tussen 1858-1875 aangelegd en het hele traject werd uiteindelijk het Apeldoornse Kanaal genoemd.
Aan dit kanaal heb ik aardige jeugdherinneringen: En dan was er het water. Oma en opa woonden vlak bij de Manenbergerbrug over het Apeldoorns Kanaal. Er voeren in die tijd nog schepen door. Als ik dan het getoeter van een schip hoorde rende ik naar de brug, en was ik er soms nog sneller dan de brugwachter die er vlak naast woonde. Op mijn fietsje volgde ik soms de schepen naar de Flessenbergerbrug of andersom naar de Kloosterbrug of zelfs tot aan de sluis bij Hattem, waar de schippers soms een praatje met je maakten. (Uit mijn stukje 'Wapenveld' van 4 september 2006)
Het kanaal uit mijn jeugd dat al sinds 1972 gesloten is, wordt weer bevaarbaar gemaakt voor met name de recreatievaart. De Stichting Apeldoorns Kanaal heeft al heel veel voorbereidend werk verricht. Zo zijn vier schutsluizen, één keersluis en acht bruggen al passeerbaar gemaakt. En zijn er zeven bestaande bruggen voorbereid op het beweegbaar maken terwijl de oude haven van Apeldoorn reeds is gerestaureerd. Ik las dat volgens planning het traject Hattem - Heerde in 2015 bevaarbaar zal zijn voor niet al te grote motorboten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten